تاموکسیفن TAMOXIFEN
تاموکسیفن یک داروی ضد سرطان است که برای درمان سرطان پستان تجویز می شود. در مواردی که سرطان به سایر نقاط بدن نیز پخش شده باشد، استفاده می شود.
این دارو به ویژه بر روی سرطان هایی که با استرژون تحریک می شوند مؤثر می باشد.
چگونگی مصرف
تاموکسیفن معمولاً روزی دوبار تجویز می شود. مهم است که دارو راس ساعت معینی مصرف شود. هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید، نوبت فراموش شده را رها کنید. مقدار دارو را دو برابر نکنید و برنامه دارویی معمولتان را پیش بگیرید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر مصرف تاموکسیفن را قطع کرده ، با پزشکتان تماس بگیرید: لرزش دست ؛ عدم تعادل در هنگام راه رفتن ؛ گیجی ؛ تاری دید؛ افزایش درد استخوان ؛ حساسیت شکمی ؛ زردی پوست یا چشم ها؛ تنگی نفس ؛ درد یا تورم پاها؛ ضعف ؛ یا خواب آلودگی . زن ها باید تغییر در ترشحات واژن ، خونریزی از واژن ، یا درد یا احساس فشار در ناحیه لگن را به پزشکان اطلاع دهند. علایم زیر ممکن است رخ دهند. اگر مشکل ساز شدند پزشکتان را مطلع سازید: گرگرفتگی ، ترشحات از واژن ، خارش در ناحیه تناسلی ، و افزایش وزن در خانم ها و کاهش میل جنسی یا ناتوانی جنسی در مردان . هر دو جنس ممکن است دچار سردرد، تهوع و استفراغ خفیف ، و بثورات جلدی شوند.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف تاموکسیفن ، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به تاموکسیفن ، یا داروهای دیگر، مواد غذایی ، نگهدارنده ها، یا رنگ های خوراکی .
بارداری یا شیردهی .
مصرف داروهای دیگر، به ویژه آنتی اسیدها، سایمتیدین ، فاموتیدین ، رانیتیدین ، یا استروژن ها.
سابقه یا ابتلا به آب مروارید، اختلالات بینایی ، یا خونی .
هنگام مصرف تاموکسیفن توصیه می شود
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیرنظر داشته باشد. پزشکی که این دارو را تجویز می کند باید در شیمی درمانی با تجربه باشد. ممکن است لازم باشد قبل و در طی درمان با تاموکسیفن به طور دوره ای توسط یک چشم پزشک ازنظر وضعیت سلامت چشم ها معاینه شوید.
قرص های پوشش دار را درسته ببلعید؛ آن ها را نشکنید و خرد نکنید.
تاموکسیفن را با غذا مصرف کنید تا معده تان ناراحت نشود. اما حتی در صورت مشکل برای معده نیز دارو را قطع نکنید.
اگر پس از مدت کوتاهی از خوردن تاموکسیفن استفراغ می کنید، با پزشکتان مشورت کنید.
تا ۲-۱ ساعت پس از مصرف قرص های پوشش دار تاموکسیفین ، آنتی اسید نخورید.
در زن ها از روش های ضدبارداری غیر هورمونی استفاده کنید، زیرا در طی درمان باروری افزایش می یابد. اگر مشکوک به بارداری هستید فوراً به پزشکتان اطلاع دهید.
پیش از انجام هرگونه جراحی یا درمان های دیگر سایر پزشکان را از اینکه تاموکسیفن مصرف می کنید مطلع سازید.
یک برگه شناسایی به همراه داشته باشید که نشان دهد تاموکسیفن مصرف می کنید.
تاموکسیفن را دور از دسترس کودکان ، و دور از گرما، نور مستقیم ، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط تاموکسیفن فاسد می شود).
تاموکسیفن تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف تاموکسیفن نباید
پیش از هماهنگی و مشورت با پزشکتان مصرف دارو را قطع کنید.
داروی آمپی سیلین AMPICILLIN
آمپی سیلین یک آنتی بیوتیک رایج است . از این آنتی بیوتیک در درمان عفونت های گوناگون باکتریایی نظیر عفونت گوش میانی ؛ سینوزیت ؛ و پوست ، بافت نرم ، دستگاه تنفس ، و دستگاه ادراری استفاده می شود.
چگونگی مصرف
به منظور جذب بهتر آمپی سیلین باید با شکم خالی حدوداً ۱ ساعت قبل یا ۲ ساعت بعد از غذا خورده شود. بهتر است آمپی سیلین در نوبت هایی با فواصل مساوی در طی شبانه روز مصرف شود تا سطح خونی و ادراری ثابتی داشته باشد. برای مثال ، اگر لازم است روزی ۴ نوبت آمپی سیلین مصرف کنید، باید بین هر نوبت ۶ ساعت فاصله گذاری کنید (مثلاً ۱۲ ظهر، ۶ عصر، ۱۲ شب ، ۶ صبح ). اگر این برنامه با برنامه کاری یا خواب شما مغایرت دارد، برای تعیین یک برنامه مناسب تر از پزشکتان کمک بخواهید. مهم است که دارو سر وقت و به مقدار کامل مصرف شود؛ حتی اگر احساس بهبودی می کنید. اگر پیش از اتمام دارویتان آن را قطع کنید ممکن است دچار عود علایم شوید. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که به یاد آوردید مصرفش کنید. البته ، اگر تقریباً موقع نوبت بعدی مصرف دارو رسیده است ، به برنامه منظم دارویی تان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز علایم زیر آمپی سیلین خود را قطع کرده بلافاصله با پزشکتان تماس بگیرید: اسهال شدید یا اسهال خفیف ولی پایدار، سردرد، تهوع و استفراغ ، بثورات جلدی ، زخم دهانی یا زبان ، خارش یا ترشح واژن ، پلاک های سفید در دهان یا روی زبان ، اختلالات ذهنی ، یا زردی چشم ها و پوست . یک پاسخ حساسیتی نادر نسبت به آمپی سیلین آنافیلاکسی است ، که به مراقبت پزشکی فوری نیاز دارد. از آنجایی که آنافیلاکسی به سرعت پیشرفت می کند، در صورت بروز تورم لب ها و دور چشم ها، بثورات جلدی ، کهیر، یا تورم های پوستی ، تب ، غش ناگهانی ، ضربان قلب تند، یا خس خس سینه یا مشکل در تنفس ، بلافاصله دارو را قطع کرده با یک مرکز خدمات اورژانس پزشکی تماس بگیرید.
موارد احتیاط
در صورت وجود یکی از موارد زیر پیش از مصرف آمپی سیلین پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به هر نوع ماده غذایی ، نگهدارنده ها، رنگ های خوراکی ، یا سایر داروها، به ویژه آنتی بیوتیک ها (پنی سیلین ها).
بارداری یا شیردهی .
مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی (مثل ایبوپروفن ، آسپیرین )، داروهای ضدانعقادی (رقیق کننده های خون نظیر وارفارین )، قرص های ضدبارداری حاوی استروژن (آمپی سیلین ممکن است اثرات این قرص ها را کاهش دهد)، داروهای نقرس (پروبنسید، آلوپورینول )، متوترکسات ، یا دیگر آنتی بیوتیک ها (آمینوگلیکوزیدها، اریترومایسین ، تتراسایکلین ).
سابقه یا ابتلا به مشکلات خونریزی دهنده (مثل زخم معده ، هموفیلی ، کمبود پلاکتی )، مونونوکلئوز عفونی ، کولیت (التهاب روده بزرگ ) مرتبط با آنتی بیوتیک ، یا بیماری کلیوی .
هنگام مصرف آمپی سیلین توصیه می شود
حتی در صورت احساس بهبودی ، تمام داروی تجویز شده را برای درمان عفونتتان و جلوگیری از عود بیماری مصرف کنید.
در صورتی که از قرص ضدبارداری استفاده می کنید تا یک دوره درمان با آمپی سیلین ، از یک روش جلوگیری از بارداری دیگر نظیر کاندوم یا ژل اسپرم کش هم استفاده کنید.
با خوردن ماست از اسهال ناشی از این آنتی بیوتیک پیشگیری کنید.
آمپی سیلین را دور از دسترس کودکان ، و دور از حرارت ، نور مستقیم ، و حرارت مرطوب نگه دارید (در این شرایط آمپی سیلین فاسد می شود). پس از تهیه سوسپانسیون آمپی سیلین ، دارو را در یخچال نگهداری کنید؛ پیش از مصرف سوسپانسیون شیشه دارو را به خوبی تکان دهید.
از پیمانه ای که در داخل جعبه دارو فراهم شده است جهت اندازه گیری مقدار دارو استفاده کنید.
اگر در ظرف ۳ روز از مصرف آمپی سیلین احساس بهبودی ندارید با پزشکتان مشورت کنید.
هنگام مصرف آمپی سیلین نباید
دیگران را در مصرف دارو سهیم کنید؛ چرا که ممکن است نسبت به آن حساسیت داشته باشند.
داروی تاریخ گذشته را مصرف نکنید.
پیش از اتمام دارو، درمان را قطع کنید، مگر با صلاحدید پزشکتان .
نکاتی درباره آمپی‌سیلین و جنتامایسین
۱- به طور معمول در بسیاری از موارد به ویژه برای عفونت‌های شدید، از تجویز همزمان آمپی‌سیلین و جنتامایسین استفاده می‌کنند.
۲- در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه و بیماری‌های‌گوارشی، به‌ویژه کولیت ناشی از آنتی‌بیوتیک، باید آمپی‌سیلین با احتیاط فراوان تجویز شود.
۳- واکنش‌های حساسیتی‌شامل کهیر، تب، درد مفاصل ، آنژیوادم، شوک آنافیلاکتیک در بیمارانی که دچارحساسیت مفرط می‌شوند، با مصرف آمپی‌سیلین گزارش شده است.همچنین، سایر عوارض جانبی این دارو شامل تهوع، اسهال و بثورات جلدی است.
۴- مصرف همزمان آمپی‌سیلین با داروهای خوراکی جلوگیری‌کننده از بارداری حاوی استروژن، ممکن‌است اثر این داروها را کاهش دهد و به بارداری ناخواسته منجر شود.
مصرف همزمان پنی سیلین‌ها با متوترکسات به کاهش کلیرانس متوترکسات و در نتیجه، مسمومیت با این دارو منجر می‌شود.
آمپی‌سیلین را باید با معده خالی مصرف کرد.
۵- در صورت بروز اسهال، بدون مشورت با پزشک از مصرف هرگونه داروی ضداسهال باید خودداری کرد.
۶- در بیماران مبتلا به نقص کلیه، به کاهش مقدار مصرف آمپی‌سیلین نیازی نیست، مگر اینکه نقص کلیه شدید باشد.
۷- در صورتی که یک نوبت مصرف دارو فراموش شود، به محض به یاد آوردن، آن نوبت باید مصرف شود، ولی اگر تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد، باید از مصرف آن نوبت خودداری کرده و مقدار مصرف بعدی نیز نباید دو برابر شود.
متفورمین یک داروی خوراکی برای درمان دیابت نوع دو (دیابت غیروابسته به انسولین ) است . در این نوع بیماری قند، لوزالمعده نمی تواند انسولین کافی تولید کند تا سلول های بدن بتوانند غذایی را که می خورید مصرف کنند.
متفورمین از طریق کاهش تولید گلوکز (قند موجود در خون ) توسط کبد، کاهش جذب گلوکز از دستگاه گوارش ، و افزایش حساسیت بدن به انسولین ، قند خون را به طور ثابت و پس از غذا پایین می آورد. چون این دارو قند خون را پایین می آورد، ممکن است لازم باشد قند خونتان را به طور مرتب اندازه بگیرید تا ببینید دارو چقدر مؤثر است .
چگونگی مصرف
متفورمین معمولاً ۲ یا ۳ نوبت در روز همراه با غذا خورده می شود. هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید.
اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است ، نوبت فراموش شده را رها کرده ، به برنامه دارویی معمولتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید. در حین مصرف متفورمین اگر بیش از همیشه ورزش کنید، مقدار زیادی مشروب الکلی بنوشید، یا کمتر از همیشه غذا بخورید، ممکن است دچار افت قند خون (هیپوگلیسمی ) شوید.
علایم کاهش قند خون عبارتند از: احساس اضطراب ، تشویش ، لرزش بدن ، مشکل در تمرکز، ضعف ، خستگی ، عرق سرد، پوست رنگ پریده و سرد، گرسنگی ، خواب آلودگی ، ضربان قلب تند، سردرد، تهوع ، استفراغ ، درد شکمی ، گیجی ، تغییرات بینایی ، مشکل در راه رفتن ، عدم هوشیاری ، و تشنج . به مجردی که دچار این علایم شدید، چیزی حاوی قند بخورید یا بنوشید. منابع خوب و سریع قند عبارتند از: آب میوه ، عسل ، نوشابه غیررژیمی ، یا شربت قند. بعضی از بیماران قرص گلوکز یا آب نبات های قندی با خود همراه دارند. همچنین خوب است که قند خونتان را اندازه بگیرید تا اگر پایین است در اسرع وقت پزشکتان را مطلع سازید.
اگر احساس می کنید دارید دچار کاهش هوشیاری یا تشنج می شوید، چیزی نخورید یا ننوشید (چرا که ممکن است دچار خفگی شوید)، بلکه بلافاصله تقاضای کمک پزشکی اورژانس نمایید. حتی اگر علایمتان با خوردن قند رفع شد نیز با پزشکتان تماس بگیرید؛ متفورمین قند خونتان را برای مدتی طولانی پایین می آورد و علایمتان ممکن است برگردد. اگر علایمتان بهبود نیافت از کسی بخواهید شما را به بخش اورژانس یک بیمارستان برساند.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر مصرف متفورمین را قطع کرده ، در اسرع وقت با پزشکتان تماس بگیرید: خستگی ، دردهای عضلانی ، تنگی نفس ، خواب آلودگی ، یا معده درد. این علایم نادرند ولی باید بلافاصله با پزشک در میان گذاشته شوند. این ها می توانند علایم اسیدوز لاکتیک باشند که اگرچه نادر است ولی اغلب کشنده می باشد. علایم خفیف تر و معمول تر عبارتند از: از دست دادن اشتها، تهوع ، استفراغ ، نفخ ، تولید گاز بیش از حد در روده ها، و اسهال . اگر این علایم مشکل ساز شدند با پزشکتان تماس بگیرید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف متفورمین ، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به متفورمین یا هر نوع ماده غذایی ، نگهدارنده ، رنگ خوراکی یا دارو.
بارداری یا شیردهی .
مصرف داروهای دیگر، به ویژه الکل ؛ فوروسماید و تریامترن و دیگر داروهای مُدر؛ داروهای قلبی نظیر نیفدیپین ، دیگوکسین ، پروکاینامید، و کینیدین ؛ کینین ؛ سایمتیدین و رانیتیدین ؛ تریمتوپریم ؛ آمیلوراید؛ مورفین ؛ و وانکومایسین .
سابقه یا ابتلا به صرع ، مشکلات قلبی یا بیماری های کبدی یا کلیوی .
هنگام مصرف متفورمین توصیه می شود
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
از برنامه غذایی توصیه شده توسط پزشکتان پیروی کنید. این برنامه معمولاً دارای یک تعادل در مقدار هیدرات های کربن ، چربی ها و پروتئین ها است . یک متخصص تغذیه به شما کمک خواهد کرد تا به وزن مناسب تان برسید و آن وزن را حفظ کنید. او برنامه وعده های غذایی و نوبت های میان وعده ای را به نحوی برنامه ریزی خواهد کرد که در تمامی ساعات روز انرژی لازم به بدنتان برسد. اگر نمی دانید با برنامه غذایی خود چه کنید، از یک متخصص تغذیه کمک بگیرید. برنامه غذایی شما در مهار بیماری قندتان نقش اساسی دارد.
هنگام مصرف متفورمین نباید
پیش از هماهنگی با پزشکتان هر نوع داروی دیگر اعم از داروهای مجاز بدون نسخه و فراورده های گیاهی را مصرف کنید.
مشروبات الکلی بنوشید؛ که ممکن است خواب آلودگی و سرگیجه ناشی از دارو تشدید شود.
سرترالین یک داروی ضد افسردگی است . این دارو برای کاهش علایم افسردگی نظیر تغییرات اشتها، تغییر در الگوی خواب ، تشویش و اضطراب ، از دست دادن کشش و تمایل به فعالیت های رومره ، کاهش میل جنسی ، تفکر کُند یا اختلال یا تمرکز، یا افکار خودکشی یا اقدام به آن ، تجویز می شود. سرترالین یک مهارکننده بازجذب سروتونین است .
چگونگی مصرف
سرترالین روزی یک نوبت مصرف می شود. این دارو را می توان صبح قبل از هر کاری (تا فراموش نشود) یا شب پیش از خوابیدن مصرف نمود. هیچ گاه کمتر یا بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشک به دقت پیروی کنید. برای جلوگیری از ناراحت شدن معده می توانید دارو را با غذا بخورید. اگر یک نوبت را فراموش کردید، اگر حداکثر تا یک ساعت بعد به یاد آوردید مصرفش کنید؛ در غیر این صورت نوبت فراموش شده را رها کرده ، به برنامه دارویی معمولتان باز گردید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هر یک از علایم نادر ولی جدی زیر، مصرف سرترالین را قطع کرده با پزشک تماس بگیرید: تب ، بثورات جلدی ، کهیر یا خارش ، یا احساس خارج از کنترل بودن . علایم زیر ممکن است رخ دهند ولی فقط اگر مشکل ساز شوند نیاز است با پزشکتان درمیان گذاشته شوند:
کاهش اشتها یا کاهش وزن ؛ اضطراب ، تشویش ، بی قراری ؛ خواب آلودگی ؛ خشکی دهان ؛ تهوع ؛ اسهال یا یبوست ؛ ضربان قلب تند یا نامنظم ؛ مشکل در خواب رفتن ؛ کاهش میل یا توانایی جنسی ؛ احساس گرما یا حرارت ؛ برافروختگی یا قرمزی پوست ؛ افزایش اشتها؛ دل پیچه یا نفخ ؛ سردرد، یا تغییرات بینایی ، از جمله تاری دید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف سرترالین ، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به سرترالین یا دیگر مهارکننده های بازجذب سروتونین
بارداری یا شیردهی
مصرف داروهای دیگر، به ویژه ضد انعقادهای خوراکی (وارفارین )، الکل ، مسکن های تجویز شده توسط پزشک ، آرامبخش ها، داروهای ضد افسردگی ، شل کننده های عضلانی ، داروهای ضد تشنج ، یا مهارکننده های مونوآمین اکسیداز نظیر فورازولیدون ، ایزوکربوکسازید، فنلزین ، پروکاربازین ، سلژیلین ، یا ترانیل سیپرومین . مصرف سرترالین در حالی که همزمان مهارکننده های مونوآمین اکسیداز مصرف می کنید یا کمتر از ۲ هفته است که مصرف چنین داروهایی را قطع کرده اید، ممکن است موجب گیجی ، افزایش ناگهانی دمای بدن ، افزایش شدید فشارخون ، و بروز تشنج شود.
سابقه یا ابتلا به بیماری های کلیوی یا دچار سوءمصرف موادمخدر.
هنگام مصرف سرترالین توصیه می شود
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیرنظر داشته باشد. ممکن است تا ۴ هفته طول بکشد تا اثر دارو ظاهر شود و به حداکثر برسد؛ ممکن است بخواهید در طی این مدت پزشکتان را ملاقات کنید.
به نظر برخی پزشکان مصرف این دارو افکار خودکشی را افزایش می دهد. در مورد هرگونه اقدامات احتیاطی لازم با پزشکتان مشورت کنید.
تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به این دارو، هنگام رانندگی یا کار با وسایل خطرناک احتیاط کنید. این دارو در برخی افراد موجب خواب آلودگی و کاهش سطح هوشیاری می شود.
برای تسکین خشکی دهان از آدامس یا آب نبات های بدون قند استفاده کنید یا چند جرعه آب بنوشید. اگر این مشکل بیش از ۲ هفته ادامه پیدا کرد با پزشکتان مشورت کنید.
از حالت خوابیده به نشسته یا ایستاده و نشسته به ایستاده به آرامی تغییر وضعیت دهید؛ در غیر این صورت ممکن است دچار سرگیجه و سیاهی رفتن چشم شوید.
یک برگه شناسایی پزشکی که نشان دهد سرترالین مصرف می کنید، همراه داشته باشید.
سرترالین را دور از دسترس کودکان ، و دور از گرما، نور مستقیم و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط سرترالین فاسد می شود).
سرترالین تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف سرترالین نباید
نوشابه های الکلی بنوشید یا داروهای آرامبخش استفاده کنید؛ زیرا اینها خواب آلودگی و سرگیجه ای را که ممکن است در اثر سرترالین ایجاد شود، تشدید خواهند کرد.