افلوکساسین یک داروی ضد باکتری رایج است که برای درمان انواع گوناگون از عفونت ها، مثل عفونت های پوست و بافت های نرم ، برونشیت ، سینه پهلو (پنومونی )، عفونت های دستگاه ادراری ، اسهال ، پروستاتیت (التهاب پروستات ) و نیز عفونت های ناشی از کلامیدیا و گتوکوک ها (سوزاک ) تجوز می شود.
چگونگی مصرف
افلوکساسین را می توان با یا بدون غذا مصرف کرد، ولی در هر صورت باید همراه با یک لیوان پر از آب باشد. اگر با شکم خالی معده تان ناراحت شد، دارو را با غذا بخورید. بهتر است دارو در طی شبانه روز در نوبت هایی با فواصل یکسان مصرف شود تا سطح دارو در خون ثابت باقی بماند. مثلاً، اگر لازم است روزی ۲ نوبت افلوکساسین مصرف کنید، می شود هر ۱۲ ساعت (مثلاً ۷ صبح و ۷ شب یا ۸ صبح یا ۸ شب ). اگر این با برنامه کاری یا خواب شما تداخل دارد، برای تعیین یک برنامه مناسب تر از پزشکتان کمک بخواهید. مهم است که دارو سر وقت و به طور کامل مصرف شود، حتی اگر احساس بهبودی کنید. اگر پیش از اتمام دارویتان ، درمان را قطع کنید، ممکن است علایم تان عود کند. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آوردید مصرفش کنید. البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است ، نوبت فراموش شده را رها کرده ، به برنامه دارویی معمولتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هر یک از علایم زیر با پزشکتان تماس بگیرید: تشویش ، گیجی ، لرزش دست ، توهم ، رفتار غیرطبیعی ، بثورات جلدی یا خارش ، کمردرد، ادرار خونی یا کدر، تب ، یا تورم پاها یا ساق ها. علایم دیگری نیز ممکن است روی دهند، ولی فقط در صورتی که مشکل ساز شوند نیاز است با پزشک مطرح شوند: گیجی ، خواب آلودگی ، سیاهی رفتن چشم ، سردرد، بی خوابی ، دل پیچه ، تهوع و استفراغ ، اسهال یا افزایش حساسیت به نور آفتاب .
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف افلوکاسین ، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به افلوکاسین یا دیگر آنتی بیوتیک های فلوروکینولون
سن کمتر از ۱۸ سال
بارداری یا شیردهی
مصرف داروهای دیگر، به ویژه گشادکننده های برونش (آمینوفیلین ، اکستریفیلین ، یا تئوفیلین )، آنتی اسیدها، قرص آهن ، یا سوکرالفات ، کافئین ، دیدانوزین ، یا ضد انعقادها (رقیق کننده های خون نظیر وارفارین )
سابقه یا ابتلا به صرع یا بیماری های کلیوی یا کبدی
هنگام مصرف افلوکاسین توصیه می شود
حتی در صورت احساس بهبودی ، دارو را تا آخر مصرف کنید تا عفونت بدنتان درمان شده ، از عود بیماری جلوگیری شود. روزی هشت لیوان آب بنوشید، مگر آنکه پزشکتان دستور دیگری داده باشد. افلوکاسین را دور از دسترس کودکان ، و دور از گرما، نور مستقیم ، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط افلوکاسین فاسد می شود). از نور مستقیم آفتاب بین ساعات ۱۰ صبح تا ۳ بعداظهر و استفاده از لامپ آفتابی ، و دیگر وسایل برنزه کننده بپرهیزید. مناطق در معرض نور پوست بدنتان را با یک لوسیون ضد آفتاب با قدرت حفاظتی (SPF) حداقل ۱۵ محافظت کنید. اگر ظرف ۳ روز از درمان با افلوکاسین احساس بهبودی نمی کنید، با پزشکتان مشورت کنید.
هنگام مصرف افلوکاسین نباید
آنتی اسید، سوکرالفات ، داروهای حاوی روی یا آهن مصرف کنید. بین مصرف این داروها و افلوکاسین حداقل ۲ ساعت باید فاصله باشد.
تا پیش از مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو رانندگی کنید یا به کارهایی که نیاز به هوشیاری کامل دارند بپردازید. این دارو در برخی بیماران موجب خواب آلودگی ، سرگیجه ، یا سیاهی رفتن چشم می شود.
دارو را بعد از تاریخ مصرفش استفاده کنید.
پیش از اتمام دارو مصرفش را قطع کنید؛ مگر به دستور پزشکتان .
اشکال دارویی:
Topical Solution: 20 mg/ml
مقدار مصرف:بزرگسالان تا سن ۶۵ سالگی: بدون توجه‌به میزان نواحی بدون مو، یک تا حداکثر دو میلی‌لیتر از محلول ۲% دو بار در روز بر فرق سر استعمال می‌شود
ماینوکسیدیل (Loniten) دارویی خوراکی برای کنترل فشارخون بالا است که سالها در پزشکی مورد استفاده قرار می گرفته است ولی بدلیل عوارض جانبی شدید در حال حاضر این دارو برای درمان فشارخون بالا دیگر استفاده نمی شود مگر اینکه سایر داروهای متداول و کم ضررتر اثربخشی نداشته و جان بیمار بدلیل فشارخون بالا در معرض خطر باشد.
یکی از عوارض جالب توجه و غیر منتظره مصرف این دارو رویش مو در مناطق غیرمعمول از قبیل پیشانی و پشت دست ها است. از این خاصیت برای تحریک رشد موها در مناطق طاس سر استفاده شده و بدین ترتیب محلول موضعی ماینوکسیدیل ۲ و ۵ درصد برای درمان طاسی سر بوجود آمد.
نام تجاری این محصول Rogaine است و ساخت کمپانی Upjohn می باشد. محلول موضعی ماینوکسیدیل را می توان بدون نسخه از داروخانه تهیه نمود و تأثیر غلظت ۵ درصد آن ۵۰ درصد بیشتر از غلظت ۲ درصد می باشد. حداکثر اثرپذیری این محلول ۵ ماه تا دو سال بعد از مصرف آن ظاهر شده و پس از این مدت تأثیر آن به تدریج کاهش پیدا می کند.
اگرچه مکانیسم دقیق اثر ماینوکسیدیل در تحریک رشد موها نامعلوم است ولی ظاهراً این دارو از طریق طولانی کردن سیکل رشد مو (افزایش مدت زمان آناژن) عمل می کند. تحت اثر این دارو کیفیت موهای ظریف (مینیاتوریزه) سرشامل قطر و اندازه آنها بهبود پیدا نموده و لذا بطور کلی وضعیت موهای نازک و کم پشت فرد بهتر می شوند. لازم به تذکر است که ماینوکسیدیل دارای هیچگونه اثری بر مناطقی از سر که اصلاً مو ندارند، نمی باشد.
مطالعات کنترل شده در مورد اثر ماینوکسیدیل نشان داده است که حداکثر اثربخشی این دارو در مورد منطقه ورتکس (قسمت بالای پشت سر) و حداقل آن در مورد منطقه جلوی سر (جایی که حداکثر توجه به ریزش موها شده و بیمار دوست دارد که بیشتر این منطقه بهبود پیدا کند) است.
ماینوکسیدیل (حتی اگر دارای اثری بر رشد موها باشد) دارای اثر درمانی موقتی است و دلیل آن این است که به هرحال تستوسترون همیشه در خون وجود داشته و بالاخره اثرات طاس کننده آن بر اثرات ضد طاسی دارو غلبه کرده و لذا مردی که در حال مصرف ماینوکسیدیل است نیز عاقبت دچار طاسی می گردد هر چند روند طاسی در وی با سرعت کمتری ادامه پیدا می نماید. در صورتیکه شخص همزمان با ماینوکسیدیل از قرص خوراکی فیناستراید (Propeccia) نیز استفاده نماید تا حدی از اثر تستوسترون بر فولیکول های مو ممانعت بعمل آمده و این مشکل کمتر مشاهده می گردد و حتی دیده شده که مصرف همزمان این دو دارو دارای اثرات سینرژیستیک (تقویت کننده) با یکدیگر هستند.
قبل از اینکه شروع به مصرف ماینوکسیدیل نمایید بایستی به این نکته توجه نمایید که ممکن است ۱۲ – ۹ ماه طول بکشد تا شما اثرات مفید آنرا بر موهایتان ملاحظه نمایید و در ضمن برای حفظ اثر این دارو مصرف آن بایستی استمرار داشته باشد درغیر اینصورت موهای درآمده در عرض مدت ۳ – ۲ ماه مجدداً دچار ریزش شده و از دست خواهند رفت. حتی اگر فرد برای سالها از این دارو استفاده کرده باشد. همانطور که گفته شد محلول موضعی ماینوکسیدیل در بهترین شرایط و با حداکثر کارایی فقط موجب تأخیر و یا کاهش سرعت ریزش موها می گردد.
در حقیقت بایستی گفت که در مورد اکثر مردانی که از ماینوکسیدیل استفاده می کنند بهبود قابل ملاحظه ای از نظر موها مشاهده نشده و تعداد زیادی از آنها بالاخره این دارو را رها نموده و رو بسوی روش های دیگر درمان مثل کاشت موی طبیعی می آورند.
استفاده از ماینوکسیدیل در ابتدا برای بیمار بسیار جذاب است زیرا هزینه دارو نسبت به هزینه سیر روش های ترمیم و درمان ریزش مو مانند اعمال جراحی و کاشت مو بسیار پایین است ولی با توجه به اینکه اثرات این دارو موقتی بوده و بایستی برای همه عمر مصرف شود لذا هزینه کلی آن حتی از کاشت مو هم بالاتر می رود.
اکثر جراحان کاشت موی طبیعی توصیه می کنند که قبل و بعد از انجام کاشت موی طبیعی از محلول ماینوکسیدیل استفاده شود تا از ریزش موقتی موها که گاهی پس از کاشت مو رخ می دهد ممانعت بعمل آید اگرچه صحت این مطلب هنوز به روشنی ثابت نشده است.
ماینوکسیدیل در خانم ها
اگر چه مطالعات اولیه در مورد این دارو برای طاسی در آقایان بوده است ولی مطالعات بعدی نشان داده است که اثرات ضد طاسی ماینوکسیدیل در خانم ها حتی از آقایان هم بیشتر است و علت آن این است که طاسی در خانم ها دارای طرح گسترده (دیفیوز) است و برخلاف آقایان پوست سر کاملاً طاس و بدون مو نشده ولذا همیشه مقداری مو در پوست سر خانم های طاس هست تا ماینوکسیدیل بتواند اثر کند.
موقتی بودن اثرات ماینوکسیدیل و لزوم مصرف همیشگی آن درخانم ها نیز مثل آقایان است و در ضمن مانند آقایان این دارو در خانم ها هم برای موهای خیلی ضعیف و کم جان (مانند خانم های خیلی مسن که یائسه شده اند) دارای اثر خاصی نمی باشد.
یکی از مشکلات در رابطه با استعمال محلول موضعی ماینوکسیدیل بروز تحریک و خارش پوست سر (درماتیت تماسی) است که درصورت استفاده از فرم « کامپاند Compound » دارو بیشتر رخ می دهد (فرم کامپاند ماینوکسیدیل دارای مختصری تره تینوین Tretinoin است که باعث افزیش جذب پوستی دارو و تأثیر بیشتر آن می گردد ولی در همین راستا عوارض جانبی آن را هم بیشتر می کند.
ا گرچه غلظت ۵ درصد ماینوکسیدیل مؤثرتر است ولی چون نسبت به غلظت ۲ درصد دارای پروپیلن گلیکول بیشتری است لذا چسبناک تر بوده و این موضوع استفاده از آن را برای خانم ها در طول روز مشکل می سازد و لذا بهتر است که برای وعده صبح از غلظت ۲ درصد وبرای وعده شب از غلظت ۵ درصد مصرف شود.
عوارض جانبی ماینوکسیدیل در خانم ها مختصری با آقایان متفاوت هستند. شیوع تحریک و خارش پوست (درماتیت تماسی) ناشی از استعمال ماینوکسیدیل در خانم ها بیشتر از آقایان است. میزان بروز موهای زائد صورت نیز در خانم ها بالاتر از آقایان می باشد البته این موها با قطع دارو به مرور زمان برطرف می شوند ولی وجود آنها یک مسئله واقعاً ناراحت کننده برای شخص است. در صورتیکه در هنگام مصرف دارو مواظب باشیم که قطرات دارو روی شقیقه ها و پیشانی نریزند این مشکل کمتر اتفاق می افتد ولی از بروز آن بطور کامل ممانعت نمی نماید.
یکی دیگر از عوارض جانبی این محلول سرگیجه و کاهش فشارخون است که در برخی خانم ها اتفاق می افتد
موارد مصرف:
مینوکسیدیل موضعی برای‌درمان طاسی مردانه آندروژنیک در مردان‌و زنان به‌کار می‌رود.
احتمالا تأثیر این‌دارو در مردانی که بیشتر موهای قسمت‌جلوی سرشان ریخته است، کمتر ازافرادی است که مبتلا به طاسی آندروژنیک‌سایر نواحی می‌باشند.
مکانیسم اثر:
به‌نظر می‌رسد که این اثر داروبه‌واسطه افزایش جریان خون جلدی ناشی‌از گشادی عروق، تحریک فولیکولهای مواز وضعیت استراحت به رشد فعال وتحریک سلولهای فولیکول مو باشد.
فارماکوکینتیک:
مقدار ناچیزی ازمینوکسیدیل موضعی از طریق پوست‌سالم جذب می‌شود. اثر دارو حداقل چهارماه پس از شروع درمان دو بار در روز باداروی ۲% شروع شده و طی یک‌سال به‌حداکثر می‌رسد.
به‌نظر می‌رسد که ۳-۴ماه پس از قطع درمان، موهای جدیدحاصل از درمان شروع به ریزش نمایند وپیشرفت ریزش مو مجدد از سرگرفته‌شود.
تقریب ۹۵% از دارویی که به‌طورسیستمیک جذب شده است طی چهار روز از بدن دفع می‌گردد.
هشدارها:
۱ ـ در صورت وجود بیماریهای‌قلبی ـ عروقی، زیادی فشار خون، التهاب یاجراحت پوست از قبیل پسوریازیس‌پوست سر یا آفتاب سوختگی شدید داروباید با احتیاط مصرف شود.۲ ـ فشار خون، ضربان قلب و وزن بیماران‌تحت درمان با مینوکسیدیل موضعی راباید تحت نظر قرار داد.۳ ـ مصرف مکرر مینوکسیدیل موضعی‌ممکن است منجر به جذب سیستمیک آن وبروز عوارض جانبی دارو شود.
عوارض جانبی:
بروز مشکلات نادری‌همچون واکنش آلرژیک (بثورات جلدی وورم صورت)، خارش، تشدید طاسی،سوختن پوست سر، سرگیجه، اگزما،التهاب فولیکولها، سردرد، کاهش توانایی‌جنسی، خستگی، اختلالات بینایی و کاهش‌دقت بینایی با مصرف این دارو گزارش شده است.
تداخل‌های دارویی:
مصرف همزمان‌مینوکسیدیل موضعی با فرآورده‌های‌حاوی کورتیکواستروئیدها، مشتقات نفتی و یا رتینوئیدها ممکن است باافزایش نفوذپذیری استراتوم کورنئوم‌باعث تشدید جذب جلدی دارو شود.مصرف همزمان مینوکسیدیل موضعی وسیستمیک به‌دلیل احتمال جذب سیستمیک‌داروی موضعی، ممکن است خطر سمیت‌آن را افزایش دهد.
نکات قابل توصیه:
۱ ـ به‌دلیل خطر جذب‌سیستمیک، دارو بیشتر از مقادیر و دفعات‌توصیه شده و یا بر سایر نقاط بدن‌استعمال نگردد.۲ ـ از استعمال سایر فرآورده‌های پوستی‌بر نواحی تحت درمان با دارو اجتناب‌شود.۳ ـ از تماس دارو با چشم‌ها، بینی یا دهان‌خودداری گردد. در صورت تماس اتفاقی،نواحی آلوده با مقادیر زیاد آب شستشوداده شوند.۴ ـ دستهای آغشته به دارو بلافاصله پس‌از استعمال شستشو داده شوند. برای‌تسریع در خشک کردن موها از سشواراستفاده نگردد.
۵ ـ ریزش مو ممکن است تا دو هفته پس ازشروع درمان ادامه یابد.
زاندروکس XANDROX چیست ؟
ماده اصلی داروی زاندروکس XANDROX همان مینوکسیدیل است و بر خلاف تمام تبلیغات اینترنتی که این محلول ( دارو ) را معجزه پرشکی اعلام می کنند تفاوت چندانی با مینوکسیدیل ندارد زاندروکس از موارد ذیل تشکیل شده است:
- MINOXIDIL RETINOIC KETOCONAZOLE اسید AZELAIC مزایای MINOXIDIL یک محرک رشد مجدد مو می باشد که نتایج آن تثبیت شده است .
نکاتی که در هنگام مصرف زاندروکس باید رعایت گردد :
۱- از تماس محلول با چشم و دهان خودداری فرمایید
۲- هرگز برای جای دیگر بدن استفاده نکنید .
۳- بیش از مقدار توصیه شده استفاده نکنید .
۴- پس از استعمال حتما دستها را بشویید .
۵- استفاده محلول برای سنین زیر ۱۸ سال توصیه نمی شود .
۶- برای خانمهای حامله و خانمهایی که در مراحل اولیه حاملگی هستند توصیه نمی شود . اگر ریزش موی خود مطمئن نیستید استفاده از زاندروکس توصیه نمی گردد
۷- اگر به تازگی ریزش موی شما شروع شده استفاده از زاندروکس توصیه نمی شود .
۸- زاندروکس بر روی ریزش ارثی تاثیر ندارد .
۹- اگر پوست حساس دارید و یا لکه های قرمز و حساسیتهای پوستی دارید استفاده از زاندروکس تا درمان آن حساسیت توصیه نمی شود .
۱۰- از تابش مستقیم خورشید بر روی پوست سر و خود محلول جلوگیری می کند .
موارد منع مصرف زاندروکس :
موارد منع مصرف شامل تمام موارد منع مصرف ماینوکسیدیل و همچنین موارد زیر است :
عموما خارش و قرمزی محسوس بر روی پوست سر ایجاد می گردد . اگر این خاصیت ادامه پیدا کند . حتما با پزشک مشورت نمایید .
در صورت تماس با چشم فورا با آب شستشو دهید .
اگر شما آلرژی و یا حساسیت به خصوصی دارید در مصرف زاندروکس حتما با پزشک مشورت نمایید .
در موارد عارض شده زیر مصرف دارو را قطع کرده و حتما به پزشک مراجعه فرمایید .
۱- درد سینه ۲- طپش قلب ۳- غش کردن ۴- افزایش وزن ناگهانی ۵- ضخامت موهای صورت ۶- قرمزی و حساسیت طولانی مدت پوست سر
بالا باقی ماندن فشار داخل سرخرگ ها به سرخرگ (شریان )های مغز، قلب ، و کلیه ها صدمه می زند. این آسیب احتمال سکته مغزی و حمله قلبی و نارسایی کلیه را زیاد می کند. هیدروکلروتیازید همچنین موجب دفع برخی مواد شیمیایی نظیر سدیم و پتاسیم از بدن می شود.
چگونگی مصرف
هیدروکلروتیازید را می توان با غذا یا شیر مصرف کرد تا معده را ناراحت نکند. سعی کنید دارویتان را هر روز سرساعت معینی بخورید تا آن را فراموش نکنید. اگر روزی یک نوبت هیدروکلروتیازید مصرف می کنید، سعی کنید صبح هنگام باشد یا وقتی که به توالت دسترسی داشته باشید. اگر به خاطر رفتن به خرید یا هر کاری مصرف دارو به تأخیر انداختید پیش از ساعت ۴ بعدازظهر آن نوبت را مصرف کنید. اگر بیش از یک نوبت هیدروکلروتیازید می خورید، باز هم آخرین نوبت باید پیش از ساعت ۴ بعدازظهر مصرف شود. این برنامه کمک می کند تا شبانگاه جهت ادرارکردن از خواب برنخیزید. اگر از شکل مایع دارو استفاده می کنید برای اندازه گیری مقدار دارو از قطره چکان همراه دارو استفاده کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آورید مصرفش کنید. اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است ، نوبت فراموش شده را رها کرده ، به برنامه دارویی منظم تان بازگردید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر با پزشکتان تماس بگیرید: واکنش های حساسیتی (بثورات جلدی یا کهیر)؛ خشکی دهان ؛ تشنگی شدید؛ بی نظمی ضربان قلب ؛ دردها و گرفتگی های عضلانی ؛ تهوع و استفراغ ؛ خستگی یا خواب آلودگی شدید؛ شکم درد یا سوزش شدید معده ؛ کبودی یا خونریزی غیرعادی ؛ مدفوع سیاه و قیری لکه های قرمز روی پوست ؛ وجود خون در ادار یا مدفوع ؛ درد مفاصل ؛ کمردرد؛ زردی چشم یا پوست .
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف هیدروکلروتیازید، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به هیدروکلروتیازید یا دیگر داروهای سولفامیدی ؛ بومتانید؛ فوروسماید؛ یا داروهای مدر دیگر مثل مهار کننده های کربونیک آیندراز.
بارداری یا شیردهی .
مصرف داروهای دیگر، به ویژه دیگوکسین ؛ لیتیم ؛ یا داروهای کاهنده کلسترول (کلستیرامین ، کلستیپول ).
سابقه یا ابتلا به بیماری قند، اختلال چربی های خون ، یا بیماری های کلیوی .
هنگام مصرف هیدروکلروتیازید توصیه می شود
دارو را طبق تجویز پزشکتان مصرف کنید.
در مورد نیاز به کاهش وزن ، ترک سیگار، پرداختن به ورزش ، یا تغییرات در برنامه غذایی (مثل محدودیت مصرف نمک یا مصرف بیشتر غذاهای حاوی پتاسیم مثل موز، آب پرتقال ، خشکبار، طالبی و گرمک ).
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودیتان را زیر نظر داشته باشد.
هفته ای یک بار (یا طبق دستور پزشکتان ) فشارخون و وزنتان را اندزه بگیرید و مقادیر آن ها را یادداشت کنید تاآن را در هر مراجعه به پزشکتان نشان دهید. (روش اندازه گیری فشار خون را از یک پزشک یا پرستار بیاموزید.) هرگونه افزایش یا کاهش وزن هفتگی در حدود ۲-۵/۱ کیلوگرم را به اطلاع پزشکتان برسانید.
پیش از مصرف هرگونه دارو، حتی داروهای مجاز بدون نسخه یا داروهای گیاهی ، حتماً با پزشکتان مشورت کنید.
از مواجهه بدون محافظت با نور خورشید اجتناب کنید؛ به ویژه آفتاب ساعت ۱۰ صبح تا ۳ بعدازظهر و نیز وسایل برنزه کننده . از یک ضدآفتاب با قدرت حفاظتی (SPF) حداقل ۱۵ یا بیشتر برای مناطق در معرض نور پوست استفاده کنید. هیدروکلروتیازید موجب حساسیت به آفتاب می شود و در مناطق بدون پوشش موجب آفتاب سوختگی شدید یا تغییر رنگ پوستی می شود.
هیدروکلروتیازید را دور از دسترس کودکان ، و دور از گرما، نور مستقیم ، یا حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط هیدروکلروتیازید فاسد می شود).
هیدروکلروتیازید تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف هیدروکلروتیازید نباید
به سرعت از حالت خوابیده به نشسته یا ایستاده یا نشسته به ایستاده تغییر وضعیت دهید. زیرا ممکن است دچار سیاهی رفتن چشم یا احساس غش شوید.
الکل بنوشید، برای مدتی طولانی بایستید، یا در هوای گرم ورزش کنید، این فعالیت ها می تواند موجب سیاهی رفتن چشم و احساس غش شود.
حتی در صورت احساس بهبودی دارویتان را قطع کنید. این دارو مشکل شما را کنترل می کند، نه درمان و ممکن است لازم باشد آن را برای مدتی طولانی مصرف کنید. اگر در مورد این دارو سؤالی دارید از پزشکتان بپرسید.
لووستاتین دارویی است که سطح کلسترول لیپوپروتئین کم چگال (LDL) را پایین می آورد؛ و در نتیجه به پیشگیری از بیماری کرونری قلبی کمک می کند.
لووستاتین بالا بودن کلسترول خون را درمان نمی کند؛ بلکه آن را مهار می کند. برای افزایش تأثیر این دارو، باید از دستورات پزشکتان مبنی بر کاهش مصرف اسیدهای چرب اشباع و کلسترول در برنامه غذایی ، شروع یک برنامه ورزشی ، کاهش ورزن تا محدوده مناسب ، و ترک سیگار (اگر سیگاری هستید) پیروی کنید.
چگونگی مصرف
لووستاتین باید با غذا مصرف شود. اگر روزی یک بار آن را مصرف می کنید توصیه می شود با غذای عصر خورده شود. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردیکه به یاد آورید، مصرفش کنید. اگرتقریباً موقع نوبت بعدی فرارسیده است ، نوبت فراموش شده را کنار بگذارید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هر یک از علایم زیر بلافاصله با پزشکتان تماس بگیرید: تاری دید، تب ، درد یا گرفتگی عضلانی ، ضعف یا خستگی غیرعادی . علایم زیر ممکن است روی دهند ولی فقط در صورتی که مشکل ساز شدند لازم است با پزشک در میان گذاشته شوند: اسهال ، نفخ ، یبوست ، سوزش سردل ، تهوع ، سرگیجه ، سردرد، بی خوابی ، بثورات جلدی ، یا کاهش توانایی های جنسی
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف لووستاتین ، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به لووستاتین یا دیگر داروهای کاهنده کلسترول
مصرف داروهای دیگر، به ویژه سیکلوسپورین یا دیگر داروهای مهارکننده ایمنی ، ژمفیبروزیل ، ایتراکونازول ، اریترومایسین ، نیاسین ، یا ضد انعقادهای خوراکی (وارفارین )
ابتلا به یا سابقه الکلیسم (اعتیاد به الکل )، بیماری کبدی ، یا دارای عضو پیوندی
هنگام مصرف لووستاتین توصیه می شود
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
از دستورات تغذیه ای و دیگر توصیه های پزشکتان پیروی کنید.
پیش از انجام هرگونه عمل جراحی و کارهای دندانپزشکی ، سایر پزشکان را از این که لووستاتین مصرف می کنید مطلع سازید.
لووستاتین را دور از دسترس کودکان و دور از گرما، نور مستقیم و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط لووستاتین فاسد می شود).
لووستاتین تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف لووستاتین نباید
بدون مشورت با پزشک مصرف دارو را قطع کنید. با قطع دارو و چربی های خون ممکن است به شدت افزایش یابند.