حفظ قدرت باروری

شاید درباره علل ناباروری و راه‌های درمان‌های آن مطالب زیادی خوانده یا شنیده باشید و شاید شما هم توانسته باشید با کمک همین روش‌ها و توصیه‌ها صاحب فرزند شوید، ولی نکته‌ای که خیلی از زوج‌ها اطلاعات زیادی درباره‌اش ندارند، این است که "چگونه باید این قدرت باروری را حفظ کرد؟"

این نوشته قرار است توصیه‌هایی در همین زمینه ارایه کند.

1- کنترل وزن

یکی از راه‌های حفظ باروری، کنترل و حفظ وزن ایده‌آل است. اگر دچار اضافه وزن و یا مبتلا به چاقی هستید، یا اگر وزن شما زیر وزن طبیعی است، بدانید که در بارداری دچار مشکل خواهید شد. یکی از عوامل بسیار مهم و اساسی در حفظ توان باروری، داشتن وزن ایده‌آل است، یعنی نه چاق و نه لاغر. پس اگر هنوز بچه‌دار نشده‌اید، اما قصد دارید در آینده بچه‌دار شوید و هم‌اکنون دارای وزن طبیعی هستید، آن را حفظ کنید و اگر چاق یا بیش از حد لاغرید، برای رسیدن به تناسب اندام زودتر اقدام کنید.

افزایش مقدار چربی‌های بدن (در چاقی) طوری که 10 تا 15 درصد بالاتر از حد طبیعی باشد، در هورمون‌های موثر در بارداری از جمله استروژن تغییراتی ایجاد کرده و با تاثیر بر روی قاعدگی، بر باروری اثر می‌گذارد.

لاغری بیش از اندازه هم به همین نسبت سبب کاهش توان باروری می‌شود.

2- چکاپ‌های منظم توسط پزشک

اگر از سلامت عمومی بدن خود اطمینان دارید، باز هم لازم است به‌طور منظم و در فواصل مشخص برای چکاپ به پزشک مراجعه کنید. بررسی سیستم قلبی‌عروقی، کنترل منظم فشار خون و بررسی‌های خونی از نظر کنترل قند خون، چربی، هورمون‌های تیروییدی و کم‌خونی و از همه مهم‌تر بررسی عملکرد دستگاه تناسلی از نظر وجود عفونت‌های احتمالی، شما را نسبت به سلامت بدن خود آگاه‌تر کرده و در صورت وجود مشکل یا بیماری سبب می‌شود که زودتر به دنبال اقدامات درمانی باشید. خوب است بدانید که بیماری‌هایی مثل دیابت، بیماری‌های مربوط به تیروئید و آرتریت روماتوئید با باروری تداخل ایجاد می‌کنند. انجام آزمون‌های دوره‌ای بررسی وضعیت دهانه رحم که به نام پاپ اسمیر معروف است، شما را از این موضوع آگاه می‌کند که دچار ناراحتی‌های مربوط به دهانه رحم و رشد سلول‌های غیرطبیعی نشده‌اید. با انجام این آزمون‌ها، حتی عفونت‌های احتمالی و بیماری‌های قابل انتقال جنسی و انواع کیست‌های تخمدان نیز مشخص می‌شوند.

3- مراقبت‌های شغلی

یکی از عوامل مهم و اثرگذار روی قدرت باروری، شغلی است که شما اکنون مشغول به انجام آن هستید. اگر می‌خواهید قدرت باروری شما حفظ شده و طبق برنامه زندگی خود و در زمانی که تصمیم دارید بچه‌دار شوید و با مشکلی روبه‌رو نشوید، بهتر است به محیط و عوامل محیطی موجود در محل کار خود دقت داشته باشید. اگر در مکان‌های پر خطر کار می‌کنید، مثلا اگر با اشعه سر و کار دارید و یا مواد آلاینده و شیمیایی در محل کار شما زیاد است، باید هر از چند گاهی مورد ارزیابی قرار بگیرید تا مبادا دچار مشکل شده باشید.

اگر در حین کار دچار استرس زیادی می‌شوید و یا با مراجعین زیادی سر و کار دارید که این سبب بروز نگرانی و استرس در شما می‌شود، بدانید که کار کردن در چنین شرایطی می‌تواند روی قدرت باروری شما تاثیر بگذارد، بنابراین برای حفظ توان باروری خود سعی کنید شیوه‌های مقابله با استرس را آموخته و تمرین کنید تا بهتر بتوانید خود را آرام نگه دارید.

4- ترک سیگار

اگر می‌خواهید قدرت باروری در شما همچنان پایدار بماند، از سیگار کشیدن و مصرف الکل پرهیز کنید. سیگار کشیدن خطر نابارور شدن را در زنان چند برابر افزایش می‌دهد و حتی مصرف مقدار کمی الکل می‌تواند روی باروری شما آثار مخربی داشته باشد.

5- مراقبت‌های دارویی

بسیاری از داروها از جمله آمفتامین‌ها و مواد مخدر با کاهش میل جنسی و نارسایی در مرحله ارگاسم روابط جنسی و اشکال در نعوظ و تغییرات هورمونی با باروری تداخل دارند.

به گفته محققان دانشگاه میرلند، استروئیدهای آنابولیک برای شکل‌گیری توده‌های عضلانی که توسط برخی ورزشکاران استفاده می‌شوند، می‌توانند به طور قابل توجهی میزان باروری را کاهش دهند.

همچنین بسیاری از داروهای بدون نسخه می‌توانند سبب کاهش توان باروری شوند؛ مثلا داروهایی مثل مسدودکننده‌های کانال کلسیم که برای کنترل فشار خون استفاده می‌شوند، با فرآیند طبیعی باروری مداخله ایجاد می‌کنند.

بسیاری داروهای دیگر از جمله داروهایی که برای تسکین زخم معده استفاده می‌شوند، باید تحت نظر پزشک مصرف شوند، زیرا این داروها می‌توانند سبب افزایش ترشح هورمون‌هایی مانند پرولاکتین شوند که موجب کاهش میزان هورمون تستوسترون و اسپرم می گردند.

داروهای ضد افسردگی و روان درمان‌ها نیز می‌توانند سبب کاهش تعداد اسپرم‌ها شوند.

سمیه مقصودعلی

بهترین سن بارداری

امروزه با افزایش سن ازدواج، سن بارداری هم بالا رفته است. ولی متخصصان زنان و زایمان معتقدند بارداری در سنین مختلف تفاوت دارد.

بارداری در هر سنی، مزایا و معایبی دارد که با برخی از این معایب و مزایا آشنا می‌شویم.

بارداری در 20 سالگی

گفته می شود فاصله 20 تا 30 سالگی، بهترین دهه برای بارداری و بچه‌دار شدن است. به گفته محققان، قدرت باروری زنان در 24 سالگی در اوج است. همه دختران هنگام تولد، حدود یک میلیون تخمک دارند و در سال‌های باروری تعداد تخمک‌ها حدود 300 عدد است. با افزایش سن، سن تخمدان‌ها هم افزایش می‌یابد و تخمک‌ها نیز کیفیت ابتدایی را نخواهند داشت.

خطر سقط جنین در زنان 20 تا 24 ساله، فقط 10 درصد است، در حالی که بین سنین 35 تا 39 سالگی، به 18 افزایش پیدا می‌کند. احتمال سقط جنین در زنان 40 ساله، 34 درصد است.

در 20 سالگی خانم ها کمتر دچار مشکلات زنانگی نظیر فیبروم و اندومتریوز شوند، در حالی که با افزایش سن خطر این بیماری‌ها افزایش می‌یابد.

در هر سیکل قاعدگی و تخمک‌گذاری، شانس باروری 25 درصد است و بررسی‌ها نشان می‌دهد، شانس بارداری در اوایل 20 سالگی 98 درصد و در اواخر 20 سالگی 84 درصد است و فقط 7 درصد از زنان 20 ساله، نابارور خواهند بود، در حالی که حدود دو‌ سوم زنان بالای 40 سال، دچار ناباروری می‌شوند.

6 درصد از زنان 20 ساله با وجود درمان ناباروری، هرگز بچه‌دار نمی‌شوند، در حالی که شانس اینکه زنان 40 ساله هرگز بچه‌دار نشوند، 64 درصد است.

احتمال سقط جنین در زنان 40 ساله، سه برابر زنان 20 ساله است و شانس داشتن فرزند مبتلا به سندرم داون (منگولیسم) در 20 سالگی، یک در هر 1295 تولد است، اما این تعداد در زنان 30 ساله، به یک در هر 759 تولد می‌رسد.

20 تا 30 سالگی بهترین دوره سنی برای بچه‌دار شدن زنان است.

بارداری در 30 سالگی

35 سالگی سنی است برای تسویه‌حساب کردن با زنانی که قصد بچه‌دار شدن دارند. در اوایل 30 سالگی، شانس بارداری بسیار کمتر از 20 سالگی است و خطر سقط و تولد فرزند مبتلا به سندرم داون بسیار بیشتر است، اما در 35 سالگی احتمال ناباروری بیشتر است و خطر بروز ناهنجاری‌های ژنتیکی هم نگران‌کننده‌ است؛ بنابراین بسیاری از پزشکان انجام‌ آزمون‌هایی مثل آمنیوسنتز، بررسی ویلوس کوریونی و سایر آزمون‌های غربالگری جنینی را توصیه می‌کنند.

احتمال سقط و عوارض مرتبط با بارداری نیز با افزایش سن بیشتر می‌شود. یک زن 35 ساله بیشتر از یک زن جوان دچار بارداری خارج رحمی می‌شود و همچنین احتمال سزارین برای زنان بالای 35 سال بیشتر است.

محققان معتقدند زنان 35 ساله به بالا نیاز به مراقبت‌های دوران بارداری بیشتری دارند، مخصوصا اگر بیش از یک فرزند بخواهند.

در فاصله بین 29 تا 35 سالگی میزان باروری کاهش پیدا می‌کند. در 30 سالگی شانس بارداری در هر تخمک‌گذاری 15 درصد است. به گفته محققان موسسه ناباروری سنت‌لوییس، شانس بارداری یک سال پس از تصمیم به بارداری در حدود 75 درصد است، اما در صورت تاخیر در بارداری این شانس به 65 درصد کاهش پیدا می‌کند. شانس سقط نیز از 12 درصد در 30 تا 34 سالگی، به 18 درصد در 35 تا 39 سالگی افزایش پیدا می‌کند.

زنانی که در 35 سالگی صاحب اولین فرزند خود می‌شوند 40 درصد احتمال سزارین دارند و خطر تولد فرزند مبتلا به سندرم داون در 30 سالگی یک در 759 تولد است که این آمار در سن 35 سالگی به یک در هر 302 تولد می‌رسد.

احتمال دوقلوزایی در زنان 35 تا 39 ساله نیز بسیار بیشتر می‌شود.

بارداری در 40 سالگی

هر چه بارداری بیشتر به تاخیر بیفتد و سن خانم بالاتر برود، احتمال وقوع آن کمتر می‌شود. بارداری در 40 سالگی، یعنی بچه‌دار شدن 15 سال پیش از یائسگی و باز هم یعنی کاهش تعداد تخمک‌ها که این با افزایش مشکلات کروموزومی همراه است که خطر سقط و نقایص جنینی از پیامدهای آن است. بین تخمک‌های تولید شده در اوایل 40 سالگی تا اواسط و حتی اواخر آن تفاوت آشکاری وجود دارد. به نوشته نشریه باروری و ناباروری، باردار شدن در 41 سالگی بهتر از بارداری در 43 سالگی است.

زنان 40 ساله‌ای که به دلیل ناباروری تحت درمان هستند، 25 درصد شانس بارداری دارند، در حالی که زنان 43 ساله 10 درصد احتمال دارد بچه‌دار شوند.

بعد از 40 سالگی احتمال درمان ناباروری با تخمک‌های خود زن بسیار کم می‌شود و نیاز به درمان‌های کمکی و استفاده از تخمک‌های اهدایی بیشتر می گردد.

عوارض بارداری از دیگر نگرانی‌های مادران 40 ساله است. اگر قصد دارید در 40 سالگی باردار شوید، ممکن است در معرض خطر فشار خون بالا و دیابت بارداری قرار بگیرید. مشکلات مربوط به جفت و عوارض زایمان نیز در کمین شما است.

احتمال زایمان زودرس و نوزاد نارس در زنان 40 ساله بیشتر است. میزان مرده‌زایی در زنان 40 ساله نیز بیشتر خواهد بود.

ترجمه: مژگان ‌کریمی

آزمایش های معمول در بارداری

یکی از مراقبت‌ های دوران بارداری، انجام آزمون ‌هایی است که باید برای اطمینان از سلامت جنین انجام شود. بعضی از این آزمون‌ ها در همه زنان لازم است اما انجام برخی از آن ها با توجه به نظر پزشک و در مواردی انجام می‌ شود که ممکن است سلامت جنین در خطر باشد یا در بروز برخی اختلالات شک و تردید وجود دارد.

در این جا ، شما را با 7 نمونه از آزمون ‌های دوران بارداری آشنا می‌ کنیم.

1- سونوگرافی

با استفاده از سونوگرافی در هفته‌های 5 تا 6 بارداری ضربان قلب جنین قابل مشاهده و شنیدن است. حتی از سونوگرافی برای تعیین جنسیت نیز استفاده می ‌شود. البته سونوگرافی به صورت ‌های رنگی، سه بعدی و چهار بعدی حتی می ‌تواند تصاویری از چهره جنین را در هفته ‌های آخر بارداری مشخص کند.

سونوگرافی به طور کلی در دوران بارداری در موارد زیر انجام می‌ شود:

- تشخیص بارداری

- بررسی سلامت جنین و رشد او، تکامل قلب و اعضای داخلی و کنترل ضربان قلب

- بررسی محل قرارگیری جفت

- بررسی اختلالات جنینی

- وجود ناهنجاری‌‌ های جنینی

- بررسی مقدار مایع آمینوتیک

- بررسی سقط یا بارداری خارج رحمی

- بررسی چند قلویی

- ابعاد جمجمه، ران و ستون فقرات برای تعیین سن بارداری

2- آمنیوسنتز

آمنیوسنتز عبارت‌ است از خارج کردن مقداری از مایع آمنیوتیک که جنین را احاطه کرده است. نمونه به دست آمده از مایع آمنیوتیک که 30 میلی ‌لیتر است به آزمایشگاه ژنتیک جهت بررسی ارسال می ‌گردد. این آزمایش در حوالی هفته‌های 16 تا 18 بارداری انجام می ‌گیرد. در این زمان رحم و جنین بزرگ شده و به اندازه کافی مایع آمنیوتیک وجود دارد که بتوان این حجم مایع را از آن گرفت و مشکلی هم برای جنین پیش نیاید. در آمنیوسنتز، ابتدا محل قرار گرفتن جفت و جنین به کمک سونوگرافی تعیین می ‌گردد و بعد سطح شکم در ناحیه روی رحم، ضدعفونی و بی‌ حس می‌ شود، سپس سوزن از روی دیواره شکم وارد رحم می‌ شود و هم‌ زمان مسیر سوزن به وسیله سونوگرافی کنترل می‌ گردد. با وجود تمام احتیاطات، انجام آمنیوسنتز با خطراتی همراه است از جمله صدمه دیدن جفت و جنین و عفونت که از عوارض جانبی آمنیوسنتز می ‌باشد. در خانم‌ هایی که گروه خونی منفی دارند بعد از آمنیوسنتز، رگام تزریق می ‌شود.

با تجزیه مایع آمنیوتیک به دست آمده می ‌توان بیماری‌ های کروموزومی از جمله سندرم داون، بیماری ‌های اسکلتی، عفونت ‌ها، بیماری‌ های دستگاه عصبی، جنسیت و... را بررسی کرد.

3- آزمون تحمل گلوکز

در زنان باردار آزمون تحمل گلوکز برای مشخص شدن دیابت بارداری انجام می ‌شود. در این آزمون ابتدا در هنگام ناشتا بودن به مدت 8 تا 14 ساعت نمونه خون برای کنترل قند گرفته می ‌شود، سپس به بیمار 50 گرم گلوکز یا قند خالص می ‌دهند و پس از آن مجددا نمونه‌ گیری انجام می‌ شود. این روش به صورت پی در پی به فاصله هر یک ساعت انجام شده تا زنان باردار در معرض خطر دیابت بارداری مشخص شوند. این آزمون برای زنان باردار در معرض خطر یعنی زنان دارای سابقه مرده ‌زایی، حداقل 2 بار سقط خود به خودی، تولد نوزاد با وزن زیاد، سابقه دیابت در افراد درجه اول و مبتلا به چاقی بسیار ضروری است و در هفته 24 تا 28 بارداری، انجام‌ پذیر است.

پس از مشخص شدن دیابت بارداری توصیه‌ های لازم به زن باردار انجام می‌ شود. این توصیه ‌ها شامل رعایت رژیم غذایی و انجام ورزش ‌های سبک از جمله پیاده ‌روی بوده و تحت ‌نظر پزشک است.

4- آزمون آلفا فیتوپروتئین

این آزمون برای تشخیص نقایص لوله ‌های عصبی نظیر اسپاینا بیفیدا و آنانسفالی(عدم تشکیل جمجمه و مغز) انجام می ‌شود. این آزمون حتی می ‌تواند خطر سندرم داون را مشخص کند. انجام این آزمون برای همه خانم‌های بالاتر از 30 سال که تصمیم به بارداری دارند، ضروری است. عمده ‌ترین دلایل انجام این آزمون عبارت است از غربالگری برای اختلالات ژنتیکی خاص یا ناهنجاری جنسیتی. در این آزمون یک نمونه‌ خونی از مادر گرفته می ‌شود و معمولا باید در هفته 15 تا 17 بارداری انجام شود. تاریخ دقیق در انجام این آزمون بسیار مهم است. نتیجه آزمون معمولا با درصد بیان می‌ شود. مثلا خطر نقایص لوله عصبی 1 در 500 است. این آزمون به خودی خود خطری ندارد. تنها در صورت جواب مثبت و افزایش خطر لازم است مادر و جنین تحت بررسی ‌های بیشتر نظیر سونوگرافی و آمنیوسنتز قرار گیرند.

5- آزمون پروفایل بیوفیزیکال

آزمون بیوفیزیکال در اواخر بارداری انجام می‌ شود. در این آزمون سلامت کلی جنین و حرکات او مورد بررسی قرار می ‌گیرد. در برخی موارد برای رعایت احتیاط بعد از مشکلاتی در بارداری قبلی یا وجود عوامل خطر نظیر از دست رفتن بارداری‌ های قبلی در نیمه دوم بارداری یا وجود فشار خون بالا، دیابت، عدم رشد جنین در داخل رحم، انجام می ‌شود. این آزمون معمولا در مطب پزشک انجام می ‌شود. یکی از عمد ه‌ترین قسمت‌ های این آزمون، استفاده از سونوگرافی است که در طی آن تکنسین به دنبال حرکات بازو و پاها، حرکات بدن، حرکات تنفسی بوده و مایع آمنیوتیک را اندازه‌ گیری می‌ کند.

6- آزمون بدون استرس

این آزمون در هفته‌های 38 تا 42 بارداری انجام می شود. این آزمون در شروع سه ماهه سوم نیز ممکن است انجام شود. در این آزمون، جنین در 5 مورد باید نمره کسب کند. به هر کدام از موارد زیر نمره صفر(غیرطبیعی) یا نمره 2 (طبیعی) داده می ‌شود.

- تون عضلانی

- حرکات جنینی

- حرکات تنفسی

- میزان مایع آمنیوتیک

- ضربان قلب

نمره زیر 6 نگران کننده است و ممکن است زایمان سزارین یا القای زایمان طبیعی لازم باشد، نمره 6 حد مرز است و آزمون باید تا زمان تولد، هر روز تکرار شود.

7- آزمون ویلوس کوریونی

این آزمون برای شناسایی اختلالات کروموزومی انجام می ‌شود. برای انجام آن توسط یک سوزن از راه واژن یا شکم، نمونه‌ هایی از پرز‌های کوریونی جمع‌ آوری می ‌شود. این آزمون تحت سونوگرافی انجام می ‌شود تا به جفت یا جنین آسیب نرسد. زمان انجام این آزمون معمولا در هفته 8 بارداری است. از عوارض خطر این آزمون، سقط است. از جمله عوارض دیگر، بروز ناهنجاری ‌ها است.

ترجمه: مژگان ‌کریمی

چطور متوجه بیماری جنین در رحم مادر شویم؟

آمنیوسنتز آزمایشی است که پزشک با بررسی مایع آمنیوتیک در رحم مادر، اختلالات و بیماری‌های جنین را قبل از به دنیا آمدن و در زمان بارداری مشخص می کند.

---

آمنیوسنتز، یک نوع آزمایش قبل از تولد برای جنین می باشد که این امکان را به پزشک می دهد تا اطلاعات مفیدی را راجع به وضعیت جنین و سلامت او، از طریق بررسی مایع آمنیوتیک به دست آورد.

مایع آمنیوتیک مایعی است که اطراف جنین را در داخل رحم مادر احاطه کرده است.مایع آمنیوتیک وظیفه محافظت از جنین را در طول دوران بارداری بر عهده دارد. این مایع حاوی سلول‌ها و موادشیمیایی مختلف تولید شده توسط جنین می باشد.

هدف از بررسی مایع آمنیوتیک چیست؟

1- کشف اختلالات ژنتیکی و ناهنجاری های کروموزومی در جنین مثل سندرم داون و بیماری اسپینا بیفیدا

2- بررسی اینکه آیا ریه های جنین به حد کافی رشد کرده اند یا نه؟

3- تشخیص یا رد عفونت رحم در مادر باردار

4- بررسی وضعیت سلامت جنین ، مثلا اگر جنین حساسیت خونی داشته باشد، مانند حساسیت به rh خون (اگر rh خون جنین مثبت باشد و rh خون مادر منفی باشد، پس از آمنیوسنتز ممکن است خون مادر پادتنی علیه خون جنین تولید کند. برای این منظور به این مادران، دارویی به نام ایمونوگلوبین rh داده می شود تا علیه خون جنین، پادتن تولید نکند)

البته امروزه متخصصان زنان و زایمان به جای این روش (به دلیل بروز یک سری مشکلات احتمالی که برای جنین و مادر ممکن است رخ دهد)، با استفاده از سونوگرافی داپلر،rh خون جنین را بررسی می کنند.

روش آمنیوسنتز به دلیل استفاده از سوزن و ایجاد جراحت های هرچند جزیی، روشی تهاجمی محسوب می شود. بنابراین در برخی موارد از روش های جایگزین مثل سونوگرافی داپلر استفاده می شود.

زمان انجام آمنیوسنتز

آمنیوسنتز معمولا روی مادران بارداری که بین هفته 16 تا 22 حاملگی هستند انجام می گیرد، یعنی بهترین زمان برای انجام آمنیوسنتز، سه ماهه دوم بارداری است. در این زمان رحم و جنین بزرگ شده و به اندازه کافی مایع آمنیوتیک وجود دارد که بتوان میزان مایع مورد نیاز را از آن گرفت و مشکلی هم برای جنین پیش نیاید.

همه زنان باردار می توانند این آزمایش را انجام دهند، اما بیشتر به مادران بارداری که نوزادان آنها در معرض خطر مشکلات ژنتیکی و ناهنجاری های کروموزومی هستند توصیه موکد می شود که حتما این آزمایش را نجام دهند

اگر با آزمایش آمنیوسنتز مشخص شود که جنین اختلالی دارد، چه باید کرد؟

آمنیوسنتز آزمایشی است که پزشک با بررسی مایع آمنیوتیک در رحم مادر، اختلالات و بیماری‌های جنین را قبل از به دنیا آمدن و در زمان بارداری مشخص می کند.

اگر بعد از انجام آمنیوسنتز مشخص شد که جنین دچار مشکلات ژنتیکی و ناهنجاری های کروموزومی می باشد و پس از قطعی شدن آن توسط آزمایش های دیگر، به مادر مجوز سقط جنین داده می شود.

آمنیوسنتز چگونه انجام می شود؟

- پس از تجویز آمنیوسنتز برای مادر باردار در سه ماهه دوم باردار ی، متخصص رادیولوژی با انجام سونوگرافی، محل دقیق جنین را در داخل رحم مادر مشخص می کند.

- پزشک متخصص، شکم مادر باردار را برای تعیین محل دقیق جفت و جنین، سونوگرافی می کند.

- بعد سطح شکم مادر در ناحیه روی رحم، ضدعفونی و بی‌ حس می‌ شود.

- پزشک متخصص یک سوزن را از روی شکم وارد رحم می کند و مقداری از مایع آمنیوتیک رحم را با سرنگ بیرون می کشد. سپس خیلی آرام، سوزن را از شکم خارج می کند.

- هم‌ زمان با ورود سوزن، مسیر سوزن به وسیله سونوگرافی کنترل می‌ گردد.

- آزمایش های مختلفی روی مایع آمنیوتیک انجام می گیرد.

- مقدار مایع آمنیوتیک استخراج شده از رحم، به تعداد هفته های بارداری بستگی دارد .معمولا 30 میلی لیتر مایع بیرون می کشند.

- مادر باردار در طی مدتی که سوزن وارد شکم او می شود، باید آرام و بدون حرکت، به پشت بخوابد و از انجام حرکات اضافی جدا خودداری کند.

- کل این روش حدود یک ساعت طول می کشد و در اغلب موارد نمونه گیری از مایع آمنیوتیک یک الی دو دقیقه به طول می انجامد.

پس از انجام آزمایش آمنیوسنتز ...

- پس از انجام عمل آمنیوسنتز، دوباره سونوگرافی توسط پزشک انجام می گیرد تا وضعیت جنین بررسی شود (وضعیت ضربان قلب جنین).

- مادر باردار ممکن است مشکلاتی از قبیل گرفتگی عضلانی و یا کمی خونریزی از ناحیه واژن را تجربه کند.

- پزشک مدت زمانی استراحت را برای مادر تجویز می کند تا این مشکلات برطرف شوند .پس از اندک استراحتی می توانید به فعالیت های روزمره خود ادامه دهید.

- اگر بعد از آمنیوسنتز مشکلات شما بیش از چند روز طول کشید و با مشکلاتی از قبیل تب، خونریزی از ناحیه واژن، از دست دادن مایع واژینال، درد رحم و یا مشکلاتی از این قبیل روبرو شدید، حتما با پزشک خود تماس بگیرید و مشکلات مربوطه را مطرح کنید تا پزشک شما ، جهت برطرف کردن این مشکلات اقدام کند.

زهره لطیفی