بیماری فیبرومیلاژیا

یکی از رایج ترین بیماری های مرتبط با ورم مفاصل فیبرومیلاژیا می باشد که هنوز به طور دقیق قابل تشخیص نیست و علائم آن اغلب به غلط تفسیر می شود. در واقع می توان گفت ، فیبرومیلاژیا یک بیماری رماتیسمی می باشد. از مشخصه های اصلی این بیماری درد شدید مفاصل و ماهیچه ها و خستگی مفرط است که همراه سایر علائم بروز می کند.
این بیماری منجر به بروز افسردگی و انزواطلبی می شود. در این مقاله سعی شده که علائم این بیماری به درستی توصیف شود. روش تشخیص و درمان ذکر شود و تاثیرات جانبی آن بیان شود، تاثیرات روحی و فیزیکی که فرد مبتلا به این بیماری را تحت تاثیر قرار می دهد. این آسیب ها می تواند منجر به از دست دادن ساعت های کاری، کاهش درآمد و حتی از دست دادن شغل شود.
● سندرم فیبرومیلاژیا چیست؟
این سندرم در واقع دسته ای از علائم است که با هم بروز می کند. از جمله شایع ترین علائم که همزمان با هم بروز می کند عبارتند از :
۱) اضطراب و افسردگی
۲) کاهش تحمل درد
۳) خستگی ناتوان کننده
۴) درد در حال گسترش و دامنه دار
● گستره بیماری در بین زنان و مردان
بیش از ۱۲ میلیون امریکایی در حال حاضر مبتلا به این بیماری هستند، که بیشتر آنها زن هستند و در محدوده سنی ۲۵ تا ۶۰ سال می باشند. در واقع زنان ۱۰ برابر بیشتر از مردان مستعد ابتلا به این بیماری هستند.
● علائم فیبرومیلاژیا
این بیماری سبب می شود که درد را در تمام نقاط بدن احساس کنید. مواردی نظیر خستگی فلج کننده و یا نقاط خاصی از بدن که لمس آن دردناک است، تورم ، بی خوابی، اختلال عمیق روحی و افسردگی از جمله علائم است. فرد بیمار به گونه ای دچار درد ماهیچه ای می شود که گویا کار سنگینی انجام داده است. در حالیکه این احساس بدون دلیل است و حتی ورزشی صورت نگرفته است. درد شدید ماهیچه، سوزش و یا تیر کشیدن ماهیچه ها از جمله دیگر علائم است. بعضی بیماران مبتلا به فیبرومیلاژیا درد و ناراحتی در اطراف مفاصل گردن، شانه، کمر و لگن احساس می کنند و این باعث می شود که انجام تمرینات ورزشی و حتی خواب برای آنها مشکل شود. سایر علائم گزارش شده در رابطه با این بیماری عبارتنداز:
۱) درد شکم
۲) اضطراب و افسردگی
۳) سردردهای مزمن
۴) مشکل خوابیدن و یا داشتن خواب سبک
۵) خشکی دهان، بینی و چشمان
۶) خستگی فزاینده
۷) حساسیت شدید به سرما و گرما
۸) عدم توانایی تمرکز
۹) بی اختیاری
۱۰) سندرم روده تحریک پذیر
۱۱) بی حسی و کرختی دست و پا
۱۲) انقباض دردناک ماهیچه ای در هنگام قاعدگی
۱۳) خونرسانی ضعیف به دست و پا
۱۴) سندرم پای ناآرام
۱۵) کوفتگی عضلات
فیبرومیلاژیا باعث بروز علائمی مشابه ورم مفاصل، آماس انبانه( به ویژه در مفاصل شانه و بازو) و آماس زردپی می شود. در حالیکه دو مورد اخیر مربوط به نقاطی خاص از بدن است. درد و کوفتگی عضلات در فیبرومیلاژیا دامنه دار و گسترده است و تقریبا در تمام نقاط بدن حس می شود.
● تشخیص
هیچ آزمایش بالینی خاصی برای تشخیص این بیماری وجود ندارد. تنها روش تشخیص صحیح اتکا به معاینات فیزیکی جامع و شنیدن شرح حال بیمار است. انجام تست خون نیز بعضی مواقع صورت می گیرد. مثلا سلولهای خونی برآورد می شود یا مقدار مواد شیمیایی مثل گلوکز اندازه گیری می شود. انجام تست تیروئید نیز بی مبنا نیست . زیرا کم کاری تیروئید نیز علائمی مشابه علائم فیبرومیلاژیا دارد که شامل خستگی، درد ماهیچه ای، ضعف و افسردگی است. سایر برآوردها مربوط به آنتی بادی ها ی ضد هسته ای ، فاکتور رماتیسمی، سرعت رسوب گلبول های قرمز، سطح پرولاکتین و کلسیم است.
در واقع معیارهای خاصی برای علائم بیماری فیبرومیلاژیا در نظرگرفته شده ، مثل درد های دامنه دار که تا حداقل ۳ ماه ادامه دارد . این دردها کلیه اندام بدن ، راست و چپ، بالا و پایین را درگیر میکند.
همچنین شدت علائمی نظیر خستگی، اختلال خواب و اختلال روحی برآورد می شود. این ها سبب می شود که میزان تاثیر بیماری بر عملکرد جسم و روح مشخص شود و کیفیت کلی سلامت فرد برآورد گردد.
● درمان های استاندارد و ممکن
درمان خاصی برای فیبرومیلاژیا وجود ندارد. همچنین درمانی برای رفع علائم آن نیست. در عوض درمانهای سنتی و جایگزین فراوانی وجود دارد که می تواند موثر واقع شود. برنامه درمانی این عارضه می تواند ترکیبی از داروها و تمرینات بدنی و تکنیک های رفتاری باشد.
● داروهای درمانی برای فیبرومیلاژیا
از جمله داروهای موثر برای درمان علائم این بیماری که توسط سازمان غذا و دارو در امریکا پیشنهاد می شود، Lyrica و Cymbalta می باشد. لیریکا برای درمان دردهای عصبی ناشی از دیابت و زونا نیز تجویز می شود. سمیبالتا نوعی داروی ضد افسردگی است. داروهایی نظیر Flexeril, Cycloflex, Flexiban,Elavil, Endep نیز برای درمان درد موثر شناخته شده است.
Ultram نیز برای تسکین درد موثر است. داروهای ضد افسردگی مثل Prozac, Paxil و Zoloft نیز ممکن است تجویز شود.
● درمان های جایگزین
این روش های جایگزین درمانی می تواند علائم فیبرومیلاژیا را کنترل نماید. برای مثال ماساژ درمانی که درد ماهیچه ها را تسکین می دهد، تمرینات ایروبیک نیز توصیه می شود. هیپنوتیز، طب سوزنی، کایروپراکتیک(ماساژ و جا اندازی مفاصل و استخوان ها) نیز موثر شناخته شده است. ورای تمام این تمرینات و درمانهای جایگزین ، اختصاص زمانی برای استراحت در روز نیز لازم است. تمریناتی مثل استراحت عمیق ماهیچه ای و یا تنفس عمیق نیز می تواند استرس را برطرف کند. داشتن برنامه خواب منظم نیز کمک بزرگی است زیرا بدن در این زمان ترمیم می شود.

درد فیبرویالژیا واقعی است

درد فیبرومالژیا واقعا احساس می‌شود و پزشکان باید شکایت بیماران از این درد را جدی بگیرند.
به گزارش مدلاین پلاس، سرپرست این تحقیق دکتر ریچارد هریس از بخش روماتولوژی دانشگاه میشیگان می‌گوید اکنون زمان آن است که واقعی بودن این دردها را پذیرفته و گفته‌های بیماران را جدی گرفته درباره علل و موثرترین روش‌های درمانی نیز بیشتر بدانیم.
فیبرومالژیا سندرم درد ناتوان‌کننده‌ای است که حدود 2 تا 4 درصد جمعیت را تحت تاثیر قرار می‌دهد. مشخصه این سندرم کاهش آستانه درد است و با فاکتورهای ژنتیکی ارتباط دارد.
در واقع این سندرم با آرتریت مرتبط بوده و با درد عضلانی عمومی و احساس خستگی همراه است. واژه فیبرومیالژیا به معنی درد در عضلات، لیگامان‌ها و تاندون‌هاست. به دلیل آن که این حالت مجموعه‌ای از علایم را در بر دارد که همزمان ظاهر می‌شوند به آن سندرم می‌گویند.
یکی از مشکلات عمده در مواجهه با این بیماری آن است که علایم آن شایع‌اند و آزمایشات بالینی نیز مشکل خاصی را نشان نمی‌دهند. به همین دلیل پیش از این پزشکان علت بیماری را عصبی می‌دانستند اما اکنون مطالعات نشان داده‌اند که این سندرم به شکل یک درد واقعی وجود دارد.
اکنون نیز محققان دخالت ژنتیک و فعالیت مغز را با این درد مرتبط دانسته و امیدوارند یافته‌های اخیر به شناخت بهتر بیماری و درمان آن کمک کند.


رییس انجمن درد در ایران:
اکثر شهرنشینان از بیماری مزمن و ناشناخته «فیبرومیالژی» رنج می‌برند

با ماشینی ‌شدن و گسترش زندگی شهرنشینی بسیاری از مردم از حالت خشکی بدن، حساس بودن عضلات و رباط‌های بدن، کم خوابی، ضعف و کسالت رنج می‌برند که این خود نوعی بیماری ناشناخته است.

به گزارش سرویس «بهداشت و درمان» خبرگزاری دانشجویان ایران، دکتر محمد شریفی متخصص درد و رییس انجمن درد در ایران با اشاره به اینکه متاسفانه در کشور در مورد پدیده درد از سوی نهادهای پزشکی وابسته به دولت تحقیقات شایسته انجام نشده است، گفت: در بسیاری موارد بیمار با مراجعه به پزشکان مختلف برای درمان مشکلاتی از قبیل نگرانی، غمگین بودن، اختلالات گوارشی، دردهای فک و صورت، سردرد و حتی سوزش در نواحی مختلف، نتیجه‌ای حاصل نکرده و پزشک به علت عدم تشخیص بیماری فقط به تجویز داروهای مسکن اکتفا می‌کند.

وی ادامه داد: حال آنکه طبق بررسی‌های به عمل آمده در دنیا اکثر مردمی که زندگی ماشینی دارند از بیماری مزمن و ناشناخته‌ای بنام «فیبرومیالژی» رنج می‌برند به طوری که سالانه در جهان میلیونها نفر به علت درد مداوم به درمانهای پزشکی نیاز داشته و همین عده گرفتار محدودیت‌های حرکتی در رابطه با درد نیز بوده‌اند؛ همچنین طبق اعلام سازمان انجمن جهانی درد از سال 1986 سالانه حدود 40 میلیون ویزیت در مطب‌ها به علت دردهای ناشناخته صورت می‌گیرد.

دکتر شریفی به نیاز مبرم برای تشکیل «کلینیک درد» اشاره و خاطرنشان کرد: با توجه به وقت محدود بیماران و در برخی موارد محدودیت وضعیت مالی، وجود کلینیک‌های چند منظوره درد برای تشخیص بیماریهایی همچون فیبرومیالژی که نیاز به چندین کارشناس دارد ضروری به نظر می‌رسد 

بیماری فیبرومیالژی یک بیماری مزمن با دوره‌های تشدید و تخفیف است. خصوصیت اصلی این بیماری، درد منتشر بدن است؛ یعنی فرد مبتلا در بخش‌های مختلف بدن دچار دردهای مزمن می‌شود. این دردها بیشتر در عضلات احساس می‌شوند و گاهی فرد به مفاصل دردناک هم اشاره می‌کند...

برخی بیماران در هوای سرد درد بیشتری دارند. علاوه بر درد، خستگی مزمن و شدید هم از علایم بیماری است. بیماران حتی بعد از یک خواب چند ساعته هم احساس خستگی می‌کنند. آنها ممکن است دیر به خواب روند یا شب‌ها چندین بار از خواب بیدار شوند. از علایم شایع دیگر، می‌توان به گزگز یا خواب رفتن دست‌ها، دل‌دردهای بدون علت خاص، خشکی مفاصل، اختلال تمرکز و تحریک‌پذیری خلق اشاره کرد. نیمی از مبتلایان به سردردهای مزمن دچارند و حداقل یک‌سوم آنها همزمان دچار اضطراب یا افسردگی هستند. تاکنون علت دقیق ابتلا به این بیماری مشخص نشده است اما به نظر نمی‌رسد عفونت‌های مزمن علت آن باشند. در بدن بیماران مطلقا علایمی از التهاب یافت نمی‌شود و جواب تمام آزمایش‌هایشان طبیعی است. حداقل 2 درصد کل افراد جامعه به فیبرومیالژی مبتلا هستند. شیوع این بیماری در زنان چند برابر مردان است. بیشترین شیوع بیماری در سنین 20 تا 50 سال دیده می‌شود اما در نوجوانان و افراد مسن هم گزارش شده است. برای تشخیص فیبرومیالژی با انجام آزمایش‌هایی برای رد بیماری‌هایی مانند تب مالت، عفونت‌های مزمن، بیماری‌های روماتولوژیک، بیماری‌های عضلانی و اعصاب محیطی مورد بررسی قرار می‌گیرند. عوامل روانی مثل استرس می‌تواند باعث تشدید درد شود. به‌هیچ‌وجه نباید به فرد مبتلا به فیبرومیالژی گفت که تظاهر به درد می‌کند چون افراد مبتلا واقعا از بیماری خود ناراحت هستند. اگر بیماری‌های جسمی علت بروز علایم نباشند، اقدام‌های درمانی لازم به 2 صورت دارویی و غیردارویی انجام می‌شود. داروهایی از گروه مسکن‌ها، داروهای ضدالتهاب و ضدافسردگی، اثر مثبتی در بهبود بیماری داشته‌اند. تا زمانی که استرس‌های روانی کنترل نشوند، کنترل بیماری بسیار مشکل است. ورزش نکردن و در عین حال ورزش سنگین می‌تواند باعث ایجاد و تشدید علایم شود بنابراین بیماران باید فعالیت‌های ورزشی خود را به آهستگی شروع کنند و به‌تدریج آن را افزایش دهند. برای ادامه روند درمانی، باید ذهنیت بیمار را به فیبرومیالژی تغییر داد و به او کمک کرد تا بیماری را تحمل کند. انجام فعالیت‌های ورزشی مانند یوگا و ایروبیک، روان‌درمانی و مراجعه به مشاور و حضور در جلسه‌های گروه‌درمانی در بهبود بیماری نقش مهمی دارند.اگرچه اغلب نمی‌توان این بیماری را ریشه‌کن کرد، اما با اقدام‌های درمانی مناسب می‌توان بیماران را به زندگی عادی بازگرداند. بسیاری از افراد مبتلا به فیبرومیالژی از افراد موفق جامعه هستند و با کنارآمدن با بیماری و گنجاندن ورزش در برنامه روزانه‌شان، به زندگی خود ادامه می‌دهند. توجه کنید که فیبرومیالژی برابر با افسردگی نیست اما در صورتی که بیمار نخواهد وضعیت خود را بپذیرد و به سلامت خود کمک کند، ممکن است به عوارض ثانویه بیماری مانند افسردگی دچار شود.
 

بدن درد حاصل زندگی بی‌تحرک است
توصیه‌هایی برای بهبود علائم فیبرومیالژی


دردهای عضلانی و ماهیچه‌ای در بین تمام گروه‌های سنی شایع هستند، اما اگر این قبیل دردها دائمی شوند بدون شک روی فعالیتهای روزمره شما تاثیر نامطلوبی برجای می‌گذارند و در کارهای عادی زندگی اختلال ایجاد می‌کنند.

به گزارش سرویس بهداشت و درمان ایسنا، فیبرومیالژی که تقریبا 30 درصد جوامع را مبتلا می‌کند یک مشکل عضلانی است که مهمترین علائم آن دردهای عضلانی، خستگی و احساس درد و آسیب‌پذیری در نواحی مثل ستون فقرات، گردن، شانه‌ها و لگن است. این نقاط از بدن در طول روز آسیب می‌بینند بویژه وقتی بیش از حد کشیده شوند مثلا در موقع کار با رایانه‌ یا وقتی سر خود را زیاد به سمت پایین نگه می‌داریم این عارضه بروز می‌کند. این عارضه در زنان شایعتر است و در مردانی هم که فعالیتهای جسمی شدید دارند بیشتر بروز می‌کند.

به گزارش پایگاه اینترنتی بیس. دی پزشکان می‌گویند با وجودی که این عارضه در تمام گروه‌های سنی بروز می‌کند اما افراد 20 تا 35 ساله بیشتر مستعد ابتلا به آن هستند و احتمال ابتلا به فیبرومیالژی در متخصصانی که الگوی زندگی بی‌تحرک و پشت میزنشینی دارند بیشتر است.

مهمترین علائم فیبرومیالژی شامل مشکل در خوابیدن، احساس خستگی حتی پس از خواب کامل شبانه، سردردهای مکرر، احساس بی‌حسی و کرختی در دست‌ها و پاها، خشکی و سفتی بدن، تنبلی و مشکل در بیدار شدن از خواب هستند. بعلاوه در برخی از مبتلایان حالت‌هایی مثل تحریک پذیری و افسردگی شدید بروز می‌کند و بالاخره بارزترین نشانه این عارضه بروز درد در نواحی مختلف بدن بویژه در بالای گردن و شانه‌ها است.

به گفته متخصصان، هیچ دلیل مشخصی برای بروز فیبرومیالژی وجود ندارد اما برخی از فاکتورها مثل تصادف، زایمان، استرس، عادتهای غلط خوابیدن (مثلا مکرر روی شکم خوابیدن)، موجب بروز علائم این عارضه می‌شوند. وقتی عضله یا رباطی در بدن طی یک دوره زمانی به شدت کشیده می‌شود، فیبرومیالژی بروز می‌کند. همچنین آسیب‌دیدگی شدید عضلانی می‌تواند عامل ابتلا به این عارضه باشد. اخیرا پزشکان دریافته‌اند که فقدان سروتونین در سیستم اعصاب مرکزی و در نتیجه به هم خوردن تعادل عصبی بدن عامل بروز فیبرومیالژی است.

برای درمان فیبرومیالژی چندین راهکار وجود دارد:

1-‌ برای برخی بیماران مصرف قرص‌های خوراکی شل کننده عضلات تجویز می‌شود.

2- در شرایط حادتر انجام فیزیوتراپی به طور منظم توصیه می‌شود.

3- گاهی اوقات این عارضه موجب بروز افسردگی می‌شود و در نتیجه بیمار طبق تجویز پزشک باید داروی افسردگی مصرف کند.

4- انجام ورزش‌های کششی برای بهبود خشکی و سفتی بدن در این بیماری موثر است. برای این منظور به جای استفاده از وسایل ورزشی، تمرینات کششی یوگا ترجیح داده می‌شود . البته بهتر است این تمرینات طبق نظرمربی و با اطلاع وی از بیماری شما انجام شوند.

5- شنا کردن برای آرام سازی ذهن، انرژی دادن به بدن و بالاخره آرام کردن کل بدن موثر است.

6- حمام آب گرم و ماساژ بدن با روغن‌های آرام بخش احساس تنبلی پس از بیدار شدن از خواب را از بین می‌برد.

7- تمرینات تنفس عمیق و مراقبه برای یک دوره طولانی به آرام کردن عضلات کشیده شده کمک می‌کند.

یوگا علائم سندرم فیبرومیالژی را کاهش می‌دهد


پزشکان توصیه می‌کنند که «یوگا» می‌تواند به کاهش علائم سندرم فیبرومیالژی کمک کند.

به گزارش سرویس «بهداشت و درمان» ایسنا، تمرینات یوگا به مبتلایان به این سندرم کمک می‌کند که درد کمتری را احساس کنند، کمتر خسته شوند و اضطراب آن‌ها نیز کاهش پیدا کند. بیمارانی که این روش را آزمایش ‌کرده‌اند اظهار می‌دارند که تاثیر یوگا مدت طولانی باقی می‌ماند.

به گزارش پایگاه اینترنتی تاایندیا، این روش شامل انجام تمرینات یوگا یعنی ترکیباتی از حرکات آرام کششی و مدیتیشن (مراقبه) بود.

دکتر جیمز کارسون، روانشناس بالینی و متخصص درد در دانشگاه سلامت و علم اورگون در این باره تاکید کرد: بیمارانی که از این روش برای درمان استفاده می‌کنند، اظهار می‌دارند که درد آن‌ها به میزان قابل ملاحظه‌ای کاهش پیدا می‌کند و سایر علائم آن‌ها نیز به همان نسبت بهبود می‌یابد.

به گزارش ایسنا، سندرم فیبرومیالژی به عنوان یکی از شایع‌ترین علل دردهای منتشر و مزمن در بدن شناخته شده است که در بسیاری از مواقع همراه با احساس خستگی زودرس و کاهش انرژی است. اکثر مبتلایان به این سندرم را زنان تشکیل می‌دهند. با وجود مطالعات گسترده هنوز دلیل اصلی بروز این بیماری مبهم است.

به گفته پزشکان، به طور کلی این بیماران درد را زودتر و بیشتر احساس می‌کنند. به نظر می‌رسد سه عامل مهم وجود دارد که علام این سندرم را تشدید می‌کنند که عبارتند از اختلالات خواب، عوامل و بیماری‌های عصبی و عدم آمادگی جسمی و فیزیکی هستند. اساس درمان این سندرم، کنترل عوامل اصلی ایجاد کننده آن است.

لازم به ذکر است که سندرم فیبرومیالژی هیچ گونه عوارض جسمی مهم مثل پوکی استخوان و تغییر شکل مفاصل را به دنبال ندارد و بیماران نباید نگران عوارض درازمدت این بیماری باشند.

استفاده از تای‌چی برای درمان فیبرومیالژی

محققان می‌گویند تای‌چی بهترین ورزش برای تسکین درد در افراد مبتلا به فیبرومیالژی است.
به گزارش خبرگزاری فرانسه و طبق مقاله‌ای که در مجله The new england journal of medecine به چاپ رسیده است محققان پس از زیر نظر گرفتن 66 فرد بیمار که به دو دسته تقسیم شده بودند و گروهی به مدت 12 هفته در جلسات تای‌چی شرکت کردند و گروهی دیگر درمان‌های سنتی بیماری را پی گرفته بودند اعلام کردند، 79 درصد از افرادی که در جلسات تای‌چی شرکت کرده بودند از بهبود خواب، اخلاق، کیفیت زندگی و توانایی زندگی خبر دادند و در 82 درصد افراد این حالت تا پس از 3 ماه پایدار بود. در گروه دوم تنها 39 درصد از وضع خود احساس رضایت کردند. متاسفانه هنوز مشخص نشده دقیقا کدام حرکت ورزشی تای‌چی در این افراد اثر مثبت می‌گذارد اما به هر حال انجام آن فواید بی‌شماری در تسکین درد در این دسته از بیماران دارد.

اختلال در سیستم ایمنی بدن، عامل بیماری پسوریازیس

 متخصص پوست و مو گفت: دلیل بروز بیماری پسوریازیس ( یک بیماری التهابی پوستی) اختلال در سیستم ایمنی بدن است

به گزارش ایرنا، دکتر محمد شیزرپور گفت: پسوریازیس یک بیماری شایع پوستی است که در آن روی پوست برخی از قسمت‌های بدن ضایعات قرمز رنگی به وجود می‌آید. این بیماری ممکن است در هر سنی از بدو تولد تا پایان عمر ایجاد شود ولی بیشتر در سنین 16 تا 22 سالگی و یا 57 تا 60 سالگی بروز می‌کند.

وی خاطرنشان کرد: پسوریازیس با معاینه قابل تشخیص است و لازم نیست آزمایش برای تشخیص آن انجام شود.

براساس نتایج تحقیقات انجام شده هنوز علت اصلی بروز این بیماری مشخص نیست ولی ظاهرا این بیماری التهابی مزمن پوستی در نتیجه فعالیت بیش از اندازه سیستم ایمنی بدن ایجاد می‌شود و اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن موجب بروز ضایعات التهابی در پوست و گاهی درد مفاصل می‌شود.

این متخصص توضیح داد که احتمال دارد علت اختلال سیستم عصبی که منجر به بروز این بیماری در فرد می‌شود ، ژنتیکی باشد.

وی یادآور شد که درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد و درمان‌های فعلی برای کنترل بیماری است ولی با استفاده از شیوه‌های درمانی می‌توان ضایعات پوستی و التهابات پوستی را کاهش داد.

به گفته وی برای کنترل این بیماری می‌توان از داروهای موضعی و مالیدنی، نوردرمانی، داروهای خوراکی وتزریقی استفاده کرد. نحوه استفاده از هر یک از این دارو براساس شدت بیماری متفاوت است.

این متخصص پوست و مو افزود: برای بیمارانی که کمتر از 10 درصد سطح پوست آنها گرفتار این بیماری شده باشد، استفاده از درمان موضعی و یا داروهای مالیدنی موثراست و بیمارانی که به درمان‌های موضعی مقاوم باشند، می‌توانند از درمان‌های خوراکی استفاده کنند. درمان‌های موضعی را گاهی می‌توان به عنوان درمان کمکی در کنار نوردرمانی و یا داروهای خوراکی به کار برد.

شیزرپور در مورد عوامل تشدید کننده این بیماری گفت: عفونت، واکنش به برخی از داروها، آسیب به پوست و تغییر آب و هوا می‌تواند در تشدید این بیماری تاثیر گذار باشد.

مروری بر حمله قلبی یا انفارکتوس عضله قلب ( میوکارد )

حمله قلبی (انفارکتوس عضله قلب ) 
 

حمله قلبی عبارت است از مرگ سلول های عضلانی قلب در اثر کاهش یا توقف جریان خون سرخرگ های قلب . غالباً در افراد بالای ۴۰ سال رخ می دهد. این بیماری در مردان شایع تر است ، اما میزان بروز آن در خانم ها نیز رو به افزایش گذاشته است .
* علایم شایع
درد قفسه سینه یا احساس «سنگینی ، فشردگی یا له شدگی » در قفسه سینه
دردی که از میان قفسه سینه به جناغ و گاهی به آرواره ، گردن ، بازوها، بین دو کتف یا بالای شکم نیز تیر می کشد.
احساس نزدیکی مرگ
تنگی نفس
تهوع و استفراغ
تعریق
منگی
ضعف
احساس خفگی

* علل
بسته شدن نسبی یا کامل سرخرگ های قلب توسط لخته خون ، گرفتگی یا انقباض عروقی ؛ یا اختلال شدید در ضرباهنگ قلب

* عوامل افزایش دهنده خطر
سیگار کشیدن
چاقی
استرس
بالا بودن سطح کلسترول بد خون ، یا پایین بودن سطح کلسترول خوب خون
بالا بودن فشارخون / دیابت
رژیم غذایی پر از چربی های اشباع شده
سابقه خانوادگی بیماری سرخرگ های قلب
اکثراً انجام کارهای نشستنی و نداشتن فعالیت بدنی کافی
ورزش در گرمای زیاد یا سرما و باد

* پیشگیری
حتی المقدور اجتناب از یا کنترل عوامل خطر

* عواقب مورد انتظار
با درمان اورژانس و بستری کردن بیمار در بخش مراقبت های ویژه قلبی (سی سی یو)، اکثر بیمارانی که دچار اولین حمله قلبی خود شده اند بهبود می یابند. تأخیر در درمان غالباً مرگبار خواهد بود. پس از رفع خطر باید ۸-۴ هفته فرصت داد تا بهبودی حاصل شود. تکرار حمله قلبی امری شایع است .

* عوارض احتمالی
نامنظم بودن ضرباهنگ قلب شوک ؛ التهاب پرده های دور قلب
نارسایی احتقانی قلب
جمع شدن مایع در فضای دور ریه ها
لخته شدن خون در سیاهرگ های عمقی
آمبولی ریوی
پاره شدن دیواره بین بطنی یا دیواره خارجی قلب
آنوریسم (بیرون زدگی ) دیواره بطن
خطر حمله قلبی در آینده

* درمان

اصول کلی
اگر هرگونه علامتی از حمله قلبی را دارید، فوراً کمک پزشکی بخواهید. توجه داشته باشید که داروهای حل کننده لخته تنها در ساعات اولیه حمله مؤثر خواهند بود.
اگر فردی که دچار حمله قلبی شده است بی هوش است و نفس نمی کشد: ـ با فریاد کمک بخواهید و وی را ترک نکنید. ـ از یک نفر بخواهید اورژانس را خبر کند. ـ فوراً تنفس دهان به دهان را شروع کنید. ـ اگر ضربان قلب وجود ندارد، ماساژ قلبی بدهید. ـ تا زمانی که کمک نرسیده باشد عملیات احیا را ادامه دهید. به هنگام بستری شدن در

* بیمارستان :
بررسی های تشخیصی ممکن است شامل نوار قلب ، اسکن رادیواکتیو با تکنسیم ۹۹، آنژیوگرافی (عکسبرداری از رگ ها با اشعه ایکس به کمک تزریق ماده حاجب درون آن ها)، و اندازه گیری آنزیم هایی که از عضله قلب آسیب دیده به درون خون آزاد می شود.
اکسیژن و داروهای مختلف
امکان دارد برای به کار انداختن قلب نیاز به تحریک الکتریکی وجود داشته باشد.
شاید جراحی (کار گذاشتن دستگاه ضربان ساز، آنژیوپلاستی با بادکنک کوچک ، یا جراحی بای پاس سرخرگ های قلب )

* داروها
داروهایی که به سرعت لخته های خون را حل می کنند (باید در عرض ۳-۱ ساعت از زمان بروز حمله داده شوند).
داروهای ضد درد
داروهای ضد بی نظمی قلب و داروهای ضد آنژین صدری ، مثل مسدودکننده های بتا آدرنرژیک یا مسدودکننده های کانال کلسیمی ، برای پایدار کردن نامنظمی ضربان قلب
داروهای ضد انعقاد برای جلوگیری از تشکیل لخته خون
نیتروگلیسیرین برای گشاد کردن سرخرگ ها و افزایش خونرسانی قلب
داروی دیژیتال برای تقویت انقباضات عضله قلب و پایدار کردن ضربان قلب

* فعالیت
به هنگام بهبودی ، کارهای روزمره خود را تدریجاً از سر گیرد. قبل از آغاز مجدد فعالیت جنسی یا رانندگی با پزشک خود مشورت نمایید.
در صورت در دسترس بودن ، در یک برنامه بازتوانی قلبی شرکت کنید.

* رژیم غذایی
رژیم غذایی کم چرب (چربی باید کمتر از ۲۰% کل کالری دریافتی را تأمین کند) و پر فیبر
وزن خود را در حد مطلوب نگاه دارید. اگر اضافه وزن دارید، یک رژیم لاغری مناسب و تأیید شده توسط پزشک بگیرید.

* در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم حمله قلبی را دارید. این یک مورد اورژانس و تهدیدکننده زندگی است !
اگر به هنگام بهبودی یکی از موارد زیر رخ دهد: ـ دردی که با داروهای تجویز شده خوب نشود. ـ تنگی نفس یا سرفه به هنگام استراحت ـ تهوع ، استفراغ ، اسهال ، تب ـ خونریزی از لثه ها یا سایر جاها ـ تپش قلب یا جا افتادن یک ضربان قلب

بیماری هوجکین چیست؟

هوجکین(Hodgkin) یک نوع خاص از لنفوم یا سرطان است که با رشد غیر طبیعی سلول ها در دستگاه لنفاوی همراه است. پیشرفت های جدید در زمینه تشخیص و درمان این بیماری باعث شده است که تعداد زیادی از بیماران بهبود یابند. در این بیماران با تشخیص زودرس  و درمان مناسب، میزان بهبود افزایش خواهد یافت. گر چه بیماری هوچکین ممکن است در تمامی سنین دیده شود، شایع ترین سن شیوع آن بین ۲۰ تا ۵۰ سالگی است.

بیماری هوچکین عبارت است از سرطانی شدن قسمت مرکزی گره های لنفاوی . این بیماری در واقع یک نوع لنفوم است . این بیماری ، لنفوسیت ها (نوعی گلبول سفید)، گره های لنفاوی (گره هایی که عفونت را کنترل و مواد ایمنی زا برای بدن درست می کنند) و طحال (در واقع یک گره لنفاوی بزرگ است ) را درگیر می سازد. بیماری هوجکین می تواند در هر سنی رخ دهد، اما در بزرگسالان جوان و نیز افراد مسن شایع تر است . این بیماری در کودکان زیر ۱۰ سال نادر است .
بیماری هوچکین دریک منطقه دستگاه لنفاوی و معمولاً در گره لنفی ایجاد می شود. اگر این بیماری به موقع کشف و درمان نشود، ممکن است در تمام دستگاه لنفاوی پخش گردد. هوچکین می تواند باعث درگیری ریه، اعضای داخل شکم و استخوان ها شود. با گسترش بیماری، گویچه های سفید طبیعی کاهش یافته، در مقابله با عفونت ها اختلال ایجاد می شود. بنابر این بیماران مبتلا به هوچکین ممکن است مستعد ابتلا به عفونت ها ی گوناگون گردند.

تحقیقات درباره بیماریهای سرطانی منجر به پیشرفت در مبارزه با بیماری هوچکین ، افزایش کیفیت زندگی مبتلایان و بهبود موفقیت درمان شده است . اکثریت بیماران مبتلا به هوچکین قابل درمان هستند و یا می توان گفت برای سالیان سال بیماری آنها قابل کنترل می باشد .  تحقیقات نشان دهنده این واقعیت است که در آینده احتمال موفقیت در درمان این بیماری باز هم افزایش خواهد یافت .
هوچکین در واقع نوعی از انواع  لنفوم است در واقع لنفوم واژه ایست مشترک که نشان دهنده بیماری در دستگاه لنفاوی بدن می باشد .
 
همانطور که می دانید دستگاه لنفاوی در واقع قسمتی از سیستم ایمنی فرد می باشد که شامل عروق و غدد لنفاوی است که درون آنها مایع لنف که مایعی شیری رنگ است جریان دارد . غدد لنفاوی بصورت توده هایی در نواحی کشاله ران ، زیر بغل ، شکم ، سینه و گردن دیده می شوند . البته طحال ، تیموس ،‌ لوزه ها و مغزاستخوان نیز از دیگر اجزای دستگاه لنفاوی هستند .
در مورد مکانیسم ایجاد یاخته های  سرطانی بصورت ساده می توان گفت : بدن از سلولهای متفاوتی تشکیل شده است . بطور طبیعی سلولهای بدن رشد می کنند و فقط زمانی که نیاز به سلولهای بیشتری وجود دارد . سلول جدید از تقسیم سلولهای قبلی ایجاد می شود . گاهی اوقات زمانیکه نیازی به سلول بیشتری وجود ندارد سلولها بدون مهار تقسیم می شوند و باعث ایجاد یک توده اضافی می گردند که می توانند خوش خیم یا بدخیم باشند .
 
در بیماری هوچکین ، یاخته های لنفاتیک بسرعت تقسیم می شوند و بدون هیچ نظم یا مهاری رشد می کنند . چون بافت لنفاوی در تمامی قسمتهای بدن دیده می شود ، بیماری هوچکین نیز می تواند از هر قسمتی از بدن آغاز گردد . معمولاً در هوچکین بافت سرطانی به آرامی  از یک گروه غدد لنفاوی به گروه دیگر انتقال می یابد .
دستگاه لنفاوی در کجا یافت می شود؟
بیماری هوچکین در دستگاه لنفاوی ایجاد می شود. دستگاه لنفاوی از شبکه عروقی کوچکی که به آنها عروق لنفاتیک می گویند، به همراه بافت های لنفاوی که محل تجمع لنفوسیت ها بوده و شامل گره های لنفاوی و بافت های دیگر می باشند، تشکیل شده است. عروق لنفاتیک مسئول باز گرداندن مایعات میان بافتی به گردش خون سیستمیک هستند. بافت های لنفاوی در بیشتر بافت های بدن به ویژه طحال، کبد، مغزاستخوان و روده یافت می شوند.
در طی مسیر عروق لنفاوی، تجمع های دانه ای شکل کوچکی از لنفوسیت ها یافت می شود که به آنها غدد لنفاوی می گویند. عمل این غدد، حذف ناخالصی ها و باکتری های موجود در لنف است.
گره های  لنفاوی در همه نقاط بدن پراکنده اند. درگردن، زیر بغل و کشاله ران  به راحتی یافت و لمس می شوند. این غدد معمولاً از دانه تسبیح بزرگتر نیستند ولی در صورت ایجاد عفونت یا بیماری های دیگر بزرگ می شوند. یک گره لنفاوی بدون درد بزرگ شده، اگر بیشتر از یک ماه باقی بماند باید به پزشک مراجعه کرد.
علل بیماری هوچکین
برخی از محققان عقیده دارند که بیماری هوچکین دراثر مقابله دستگاه دفاعی بدن در برابر یک تحریک خارجی مثل یک ویروس ایجاد می شود. این بیماری در کشورهای درحال توسعه که در آنها افراد جامعه تا زمان بلوغ تماس فراوانی با عوامل عفونت زا داشته اند، کمتردیده می شود. این بیماری در کشورهای توسعه یافته صنعتی که در آنها کودکان تا سن ۱۰ سالگی با بیماری های شایع اطفال تماس نداشته اند، بیشتر دیده می شود. با این حال دانش ما راجع به علت بیماری هنوز ناکافی است.
 
* عوامل خطرساز :
علت یا علتهای بیماری هوچکین در حال حاضر کاملاً شناخته نشده اند . ولی بهرحال امروزه می دانیم که این بیماری مسری نیست و بدنبال جراحتها ایجاد نمی شود .
 مهمترین عوامل خطرساز عبارتند از :
• سن ( معمولاً در سنین ۱۵ تا ۳۴ و بعد از ۵۵ سال دیده می شود . )
• جنس : بیشتر در مردان دیده می شود .
• سابقه خانوادگی : برادران و خواهران فرد مبتلا به هوچکین در معرض خطر ابتلای بیشتری هستند .
• بیماریهای ویروسی : بعضی از بیماریهای ویروسی احتمال ابتلا به هوچکین را افزایش می دهند ؟
لازم به تذکر است که وجود عوامل خطر به معنی ابتلای قطعی  به بیماری نمی باشد بلکه احتمال آنرا می افزاید.
* علائم بیماری :
• بزرگی طولانی مدت غدد لنفاوی گردن ، زیربغل یا کشاله ران که معمولاً دردناک نیست .
• تبهای مکرر بدون علت مشخص
• تعریق شبانه
• کاهش وزن بیش از ۱۰ درصد بدون علت مشخص
بازقابل ذکر است وجود این علائم صددرصد به معنی ابتلا به هوچکین نیست و در اکثریت مواقع این علائم در بسیاری از بیماریهای ساده مانند آنفلوانزا نیز دیده می شود .

علایم شایع
خارش در تمام بدن
گره های لنفاوی متورم ، بدون درد به هنگام لمس ، با قوام لاستیکی و بدون چسبندگی به یکدیگر هستند. این گره های بزرگ شده در هر کجای بدن می توانند باشند اما در زیر بغل یا کشاله ران بیشتر دیده می شوند.
تب و عرق ریزش شبانه به طور متناوب
کاهش وزن
زردی چشم ها و پوست
احساس کسالت
کم خونی
خونریزی گوارشی

* تشخیص :
اگر پزشک به این بیماری مشکوک شود معاینه دقیقی از بیمار بعمل می آورد و بخصوص غدد لنفاوی ناحیه گردن ، زیر بغل ، کشاله ران را از نظر بزرگی و تعداد مورد بررسی قرار می دهد . پزشک ممکن است آزمایشات خون را نیز بعمل آورد ، همچنین تصویربرداری مختلفی نیز از قسمتهای مختلف بدن بعمل آورد .
در اکثریت موارد تشخیص دقیق منوط به تکه برداری غدد لنفاوی بزرگ شده ( بیوپسی ) می باشد که البته با صلاحدید پزشک معالج بعمل خواهد آمد .
اگر تشخیص هوچکین قطعی شود تعیین مرحله بیماری برای ازریابی دقیق روند پیشرفت آن اهمیت می یابد که پزشک بدین منظور اقدامات خاص تشخیصی را انجام خواهد داد .
* درمان :
تعیین مرحله بیماری نقش بسیار مهمی در روند درمان وی دارد . البته اندازه غدد لنفاوی درگیر ،‌ علائم بیماری ، سن و عوامل دیگری نیز در تعیین روند درمان مؤثر هستند .
بیماران مبتلا به هوچکین با صلاحدید پزشک معالج خود ممکن است علیه آنفلوانزا ،‌ ذات الریه  و مننژیت واکسینه شوند . برای درمان هوچکین ممکن است از روش های شیمی درمانی و رادیودرمانی استفاده شود .
باید توجه داشت درمان هوچکین با داروهایی انجام می شود که اغلب دارای عوارض جانبی هستند که البته گریزی از آنها نیست .
همانطور که اشاره شد نتیجه درمان یک بیمار هوچکین به عوامل مختلفی از قبیل مرحله بیماری ، پاسخ بیمار به درمان ، سن بیمار و سلامت عمومی وی دارد . در ضمن پاسخ به درمان نه تنها در مورد هوچکین بلکه در تمامی بیماریها از یک فرد به فرد دیگر متفاوت است چون انسانها به دلایل ژنتیکی و محیطی با هم تفاوت دارند .
بعضی از عوارض جانبی درمان عبارتند از : تهوع و استفراغ و گلودرد ، مشکلات بلع غذا
بهرحال در طی درمان بهتر است در رژیم های غذایی به پروتئین و کالری کافی توجه نمود .
* پیگیریهای پس از درمان :
باید توجه داشت که بسیاری از بیماریها ممکن است پس از بهبود اولیه عود کنند و هوچکین نیز از این قاعده مستثنی نیست . لذا یک بیمار هوچکین پس از درمان باید بطور منظم تحت مراقبت و معاینات پزشکی قرار گیرد . که البته این پیگیریها از مهمترین قسمتهای درمان هستند و یک بیمار هوچکین باید کوچکترین تغییرات سلامت خود را به پزشک معالج خود اطلاع دهد . 
 
تشخیص بیماری
چون علت بیماری هوچکین نا معلوم است، در حال حاضر پیشگیری ازآن امکان پذیر نیست. ولی تشخیص زود هنگام و درمان مناسب نتایج خوبی به همراه دارد.
معمولاً اولین علامت، پیدا شدن یک غده لنفاوی بزرگ و بدون درد است ک معمولاً در گردن وگاه در زیر بغل یا کشاله ران دیده می شود. این غدد لنفاوی گاه در هنگام استحمام یا اصلاح کردن موهای بدن کشف می شوند. غدد لنفاوی ممکن است در اثر عفونت ها یا بیماری های دیگر غیر از بیماری هوچکین نیز بزرگ شوند ولی غده لنفاوی که بیش از یک ماه بزرگ بماند چه دردناک باشد چه نباشد باید توسط پزشک معاینه گردد. غده لنفاوی عفونی معمولاً دردناک است.
گاه علایم دیگری نیز دربیمار مبتلا به هوچکین دیده می شود که عبارتند از:
- تب طول کشیده ای که علت آن مشخص نیست.
- عرق شبانه توجیه ناپذیر. گاه این تعریق آن قدر زیاد است که بیمار مجبور به تعویض ملحفه می گردد.
- خارش بدن
- دردهای غیرطبیعی پشت یا شکم
- کاهش وزن غیر طبیعی
- تنگی نفس
بیشتر موارد هوچکین به ویژه اگر در مراحل اولیه شناسایی گردد، قابل درمان است. بنابر این برای کشف احتمالی غدد لنفاوی بزرگ شده، گردن، زیربغل و کشاله ران، خود را به طور منظم معاینه کنید.
این علائم در بیماری های دیگری غیراز هوچکین نیز شایع است ولی در صورت بروز این علائم برای از دست ندادن شانس تشخیص زود هنگام این بیماری، باید به پزشک مراجعه کرد.
پس از مراجعه به پزشک، وی تاریخچه کاملی از وضعیت پزشکی فرد تهیه می کند. آنگاه معاینه پزشکی به عمل خواهد آمد. اگر حالت غیرطبیعی درگره لنفاوی مشاهده نماید، آن گره لنفاوی برداشته می شود ودر زیر میکروسکوپ مطالعه می گردد. این آزمایش مشخص خواهد کرد که ضایعه خوش خیم یا بدخیم است.
اگر نتیجه نمونه برداری مشخص کند بیماری هوچکین است، آزمایش های تکمیلی زیرانجام می شود:
- پرتونگاری قفسه سینه
- آزمایش خون
- لنفانژیوگرافی : به معنی تزریق ماده حاجب به داخل سیستم لنفاوی و سپس تهیه رادیو گرافی ازآن که نشان دهند ه وضعیت سیستم لنفاوی و میزان گسترش بیماری درآن است.
- سی تی اسکن شکم
- آزمایش مغز استخوان
- نمونه برداری از اعضای داخل شکم برای نشان دادن گسترش بیماری به این اعضاء
ممکن است انجام تمام این بررسی ها دریک فرد لازم نباشد. تصمیم گیری در باره بررسی های لازم توسط پزشک معالج صورت خواهد پذیرفت.

عوارض احتمالی
گسترش سرطان به سایر نقاط بدن
ناباروری در مردان در اثر درمان
بیماری های قلب یا ریه ، کم خونی ، کم کاری تیرویید، و عفونت ها
درمان
اصول کلی

بیماری هوچکین به خوبی به درمان پاسخ می دهد. دربیشتر موارد بیماران به طور سرپایی درمان  می شوند. درمان بیمار می تواند با پرتو درمانی یا شیمی درمانی یا ترکیبی از هر دو صورت پذیرد.
در پرتو درمانی سعی می شود با استفاده از پرتوهای پر انرژی X یا اشعه های ناشی از کبالت در منطقه درگیر شده توسط بیماری، سلول های سرطانی با حفظ بافت های سالم از بین برده شوند. خوشبختانه درمراحل اولیه، آسیب بیماری به دستگاه لنفاوی محدود می باشد و از این رو درمان مناسب با پرتودهی به قسمتی یا تمام دستگاه لنفاوی باعث بهبود بیماران خواهد شد.
شیمی درمانی برای از بین بردن سلول های سرطانی درتمام بدن استفاده می شود. پزشکان مقادیری از داروهای شیمی درمانی را استفاده می کنند که با حداقل صدمه به بافت های سالم بدن بتوان سلول های سرطانی را از بین برد. داروهای شیمی درمانی در تقسیم و رشد سلول های سرطانی اثر گذاشته و باعث تأخیر رشد سلول ها می شود و بیماران ترکیبی از شیمی درمانی و پرتودرمانی را دریافت می کنند.
هر دو روش درمانی ذکر شده می تواند عوارض نامطلوبی را ایجاد نماید. پرتو درمانی ممکن است باعث واکنش پوستی، تهوع، استفراغ  و احساس خستگی شود. تمامی این عوارض را با استراحت مناسب و تغذیه خوب می توان تخفیف داد. بعد از قطع پرتو درمانی، این عوارض از بین خواهد رفت.
شیمی درمانی ممکن است باعث تهوع، استفراغ، اسهال، ریزش مو ، کم خونی ، خونریزی خود به خود، افزایش بروز عفونت وهمچنین زخم های دهانی شود. این عوارض درتمام بیماران دیده نمی شود، در تمام آنها نیز به یک شدت ظاهر نمی گردد و بعد از درمان از بین خواهد رفت.
بررسی های تشخیصی ممکن است شامل آزمایش خون و مغز استخوان ، لنفانژیوگرام (روشی تشخیصی که با تزیق ماده حاجب به درون مجاری لنفاوی و عکس برداری با اشعه ایکس دستگاه لنفاوی بررسی می شود)، نمونه برداری از گره های لنفاوی ، سی تی اسکن قفسه سینه و شکم ، و عکس برداری از قفسه سینه
سعی کنید در مورد درمان بیماری و شانس معالجه خود مثبت بیاندیشید. داشتن دیدگاه ذهنی خوب و مثبت کمک بسیار مهمی در بهبود بیماری است .
درمان ممکن است به طریق زیر انجام گیرد: تنها اشعه درمانی (استفاده از امواج پرانرژی [ تولید شده توسط دستگاه های اشعه ایکس مخصوص ، دستگاه های کبالت و سایر دستگاه ها ] برای درمان بعضی از انواع سرطان )، شیمی درمانی (درمان سرطان با تزریق داروهایی که سلول های سرطانی را بدون آسیب رساندن به بافت سالم از بین می برند)، یا ترکیب این دو روش
بهداشت مناسب و دهان در جلوگیری از بروز زخم های دهانی به هنگام شیمی درمانی مؤثر است .
مردانی که تحت درمان قرار می گیرند ممکن است تمایل داشته باشند که اسپرم خود را ذخیره کنند تا اگر نابارور شوند بتوانند با روش های کمکی بچه دار شوند.
داروها
داروهای ضد سرطان . داروها ممکن است باعث اثرات جانبی یا واکنش های نامطلوب در بعضی از بیماران شوند. علایم جدید ممکن است به علت دارو، خود بیماری اصلی ، یا بروز یک بیماری جدید پدید آیند. اثرات جانبی ناشی از دارو معمولاً با سازگار شدن بدن با آن یا قطع دارو ناپدید می شوند.
فعالیت
تا حدی که قدرتتان اجازه می دهد فعال بمانید.
رژیم غذایی
رژیم خاصی توصیه نمی شود.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم بیماری هوجکین را دارید.
اگر یکی از موارد زیر به هنگام درمان رخ دهد: ـ تب ـ علایم عفونت (قرمزی ، تورم ، درد خود به خودی یا به هنگام لمس ) در هر کجای بدن ـ تورم پا و ساق پا ـ ناراحتی به هنگام ادرار کردن یا کاهش میزان ادرار در روز
اگر احساس می کنید که دارو باعث بروز علایمی شده است .