سفر به مریخ چقدر طول می کشد؟

اگر شما بخواهید به سیاره مریخ سفر کنید چقدر در راه خواهید بود؟
جواب این سوال بستگی به فاصله سیاره و فناوری که از آن استفاده می کند دارد. در ادامه به بررسی چند کته درباره این سفر می پردازیم.

مریخ چقدر دور است؟

مریخ سومین سیاره منظومه شمسی و دومین سیاره نزدیک به زمین (زهره نردیک ترین سیاره به زمین) است. اما در سفر زمین و مریخ به دور خورشید فاصله این دو سیاره تغییر می کند.
در تئوری نزدیک ترین فاصله بین مریخ و زمین زمانی اتفاق می افتد که مریخ در نزدیک ترین فاصله به خورشید (حضیض) و زمین در دورترین فاصله از خورشید (اوج) باشند. در این صورت فاصله دو سیاره 54.6 میلیون کیلومتر خواهد بود. هرگز چنین اتفاقی در تاریخ ثبت نشده است. نزدیک ترین فاصله زمین و خورشید 56 میلیون کیلومتر بود که در سال 2003 رخ داد.
دور ترین فاصله زمین و مریخ زمانی رخ می دهد که هر دو سیاره در دورترین فاصله از خورشید (اوج) و در حالتی که خورشید میان آنها باشد. در این زمان فاصله مریخ و زمین 401 میلیون کیلومتر می شود.
فاصله متوسط زمین و خورشید228 میلیون کیلومتر است.

سرعت نور

سرعت نور حدود 299792 کیلومتر بر ثانیه است. بنابراین نور بازتاب شده از سطح مریخ در زمان های زیر به زمین می رسد:
نزدیک ترین فاصله: 182 ثانیه یا بیش از 3 دقیقه
دورترین فاصله: 1342 ثانیه یا بیش از 22 دقیقه
فاصله متوسط: 751 ثانیه یا بیش از 12.5 دقیقه

سریع ترین راکت

سریع ترین فضاپیما، در ماموریت افق نو ناسا به کار رفت که برای سفر به پلوتو ساخته شده بود. در سال 2006 کاوشگر زمین با سرعت 58000 کیلومتر بر ساعت زمین را ترک کرد. زمان رسید این کاوشگر به خورشید به این صورت است:
نزدیک ترین فاصله: 942 ساعت یا 39 روز
دورترین فاصله: 6944 ساعت یا 289 روز
فاصله متوسط: 3888 ساعت یا 162 روز

مسئله پیچیده می شود

اولین مشکل این است که ما در جواب های بالا فاصله بین مریخ و زمین را خط راست در نظر گرفتیم. در حالی که باید فضاپیما ها ایت فاصله را مستقیم طی نمی کنند و باید اجزای منظومه شمسی را در سر راه خود دور بزند.
البته این موضوع برای نزدیک ترین فاصله مشکلی نیست.
مشکل دیگر این است که مریخ نیز از زمان آغاز سفر فضاپیما جابه جا می شود و در طول این سفر ثابت نیست. در نزدیک ترین فاصله سریع ترین فاضاپیما 39 روز طول می کشد که به مریخ برسد. اما در این مدت مریخ نیز حرکت می کند. پس هم مدت سفر بیشتر می شود و هم مسیر حرکت تغییر می کند.
در واقع دو سیاره در مدار خود مدام در حرکت هستند و مهندسین باید بهترین مسیر و فاصله را برای سفر انتخاب کنند. آنها باید ایده آل ترین مسیر از نظر زمان و سوخت را پیدا کنند. همچنین نوع حرکت فضاپیما و سرعت آن در هنگام ورود به سیاره مهم است.
مدت زمان حرکت سفر به مریخ بستگی به مداری دارد که برای سفر انتخاب می شود. همچنین نوع فناوری مورد استفاده را نیز باید در نظر گرفت.
در زیر لیستی از مدت زمانی که سفر کاوشگر های مختلف به مریخ طول کشیده است را می بینید:

مارینر 4، اولین فضاپیمایی که به مریخ رفت: (1964) 228 روز
مارینر6 (1969) : 155 روز
مارینر7 (1969) : 128 روز
مارینر 9، اولین فضاپیما که در مدار مریخ قرار گرفت(1971) : 168 روز
وایکینگ1(1975) 304 روز
وایکینگ 2 مدارگرد / لندر (1975): 333 روز
نقشه بردار سراسری مریخ (1996): 308 روز
ادیسه (2001): 200 روز
آزمایشگاه علمی مریخ (2011): 254 روز

مترجم: مائده فرهوش
منبع: space.com

انفجار فضاپیمای چلنجر

واقعهٔ انفجار شاتل فضایی چلنجر در تاریخ ۲۸ ژانویه ۱۹۸۶ رخ داد. زمانی که شاتل فضایی چلنجر در (ماموریت اس‌تی‌اس-۵۱-ال) در ۷۳ ثانیه بعد از پرواز خود منفجر و تبدیل به چند تکه شد، که منجر به مرگ تمام هفت خدمه شد. این فضاپیما در طول اقیانوس اطلس، و در سواحل فلوریدا مرکزی دچار نقص فنی و انفجار شد. محفظهٔ خدمه و بسیاری از قطعات دیگر فضاپیما در پس از یک جستجوی طولانی و عملیات بازیابی از کف اقیانوس جمع آوری شد.

فضاپیمای چلنجر و فیلم جدیدی از انفجار آن

هشتم دی‌ماه 1364 برابر با January 28, 1986 ، شاتل چلنجر ( Space Shuttle Challenger ) که به همراه 6 فضانورد و یک معلم مدرسه به فضا پرتاب شده بود، 73 ثانیه پس از برخاستن و در مقابل دیدگان همه منفجر شد.

علاقه‌مندان و بسیاری از مردم در محوطه پایگاه فضایی کندی (Kennedy Space Center ) در فلوریدای آمریکا گرد هم آمده بودند تا پرواز این شاتل را ببینند. شاتل چلنجر، دومین شاتل فضایی ناسا است که 6 فضانورد و یک معلم به نام شارون مک‌آلیف (Christa McAuliffe ) را با خود به خارج از جو زمین می برد. شارون معلم مطالعات اجتماعی که در رقابتی ملی برای سفر به فضا انتخاب شده بود و کمتر شهروند آمریکایی بود که او را نشناسد.

 فضانوردان آخرین پرواز شاتل چلنجر از چپ: ردیف جلو: مایکل اسمیت، دیک اسکوبی، رونالد مک‌نیر- ردیف پشت: الیسون اونیزوکا، شارون مک‌آلیف، گریگوری جارویس و جودیت رزنیک.

ساعت 11:36 صبح به وقت استاندارد شرقی، هیاهوی تماشاگران در غرش‌های کرکننده موتورهای شاتل و دو موشک سوخت جامد کمکی گم شد و چلنجر از زمین جدا شد. دستاورد پرافتخار فضانوردی ایالات متحده به‌سرعت هوا را می‌شکافت و از زمین فاصله می‌گرفت. با گذشت یک دقیقه از پرتاب هیچ مشکلی گزارش نشده بود، چلنجر به‌شکل جسمی کوچک برفراز رد سفید گازهای خروجی دیده می‌شد و می‌رفت تا نام نخستین معلم فضانورد را در تاریخ پروازهای فضایی ثبت کند.

زمان‌سنج پرتاب هنوز به عدد 70 نرسیده بود که چند پیام خطا و هشدار توسط آشکارسازهای نصب‌شده روی بدنه شاتل ارسال شد. تا متخصصان ناسا به خودشان بجنبند و عکس‌العملی نشان دهند، انفجار عظیمی در آسمان پایگاه کندی رخ داد. 73 ثانیه پس از پرتاب، مخزن خارجی سوخت شاتل منفجر شد و شاتل را با چنان قدرتی پرتاب کرد که بدنه شاتل نتوانست تنش واردشده را تحمل کند و تکه‌تکه شد. مشخص بود که فضانوردان نمی‌توانند از چنین سانحه‌ای جان سالم به در ببرند.

رونالد ریگان، رییس‌جمهور وقت ایالات‌متحده کمیته‌ای برای بررسی علل این سانحه تشکیل داد و برنامه‌های پرتاب شاتل برای مدتی نامعلوم معلق شد. پس از مشخص شدن علت این سانحه که شکسته‌شدن واشرهای اتصال مخزن سوخت بر اثر سرمای شدید هوا بود، ناسا در برنامه‌های پرتاب شاتل و اقدامات ایمنی بازنگری کرد و 2.5 سال طول کشید تا برنامه پرتاب شاتل دوباره از سر گرفته شود.

از این سانحه فیلمهایی زیادی بدست آمد، تا اینکه چند روز پیش یکی از مسافران که در زمان انفجار چلنجر در فرودگاه اورلاندو فیلم برداری می کرد، توانست در آرشیو خود فیلم مهمی را پیدا کند.

این فیلم در 28 ژانویه 1986 / 8 بهمن 1364 توسط باب کارمن که در یکی از بیمارستان‌های نیویورک به شغل پرستاری مشغول بود، گرفته شده است. فیلم با صحنه‌هایی در فرودگاه اورلاندو که فقط 80 کیلومتر از پایگاه فضایی کندی فاصله دارد، آغاز می‌شود. دختر 3ساله او که اکنون در نیوساینتیست مشغول به کار است، به همراه همسرش (که اکنون فوت شده است) آماده عزیمت به دیزنی‌وورلد برای گذراندن تعطیلات هستند که در بخشی از فیلم‌برداری، صحنه انفجار ثبت می‌شود. پس از سوارشدن بر هواپیما بود که خلبان، وقوع انفجار شاتل چلنجر را اعلام کرد و کارمن متوجه شد چه چیزی را در دوربین خود ثبت کرده است.

دریافت فیلم

هرچند او به خاطر داشت که این انفجار را با دوربین خود ثبت کرده، اما همین یک ماه پیش بود که در حین مرتب کردن آرشیو فیلم‌های آماتوری قدیمی خود توانست وی.اچ.اس آن‌را پیدا کند و پس از تبدیل آن به قالب دیجیتالی، آن را منتشر کند.

نکاتی در مورد عطارد

عطارد نزدیکترین سیاره به خورشید است که در مداری با فاصله متوسط 58 میلیون کیلومتر ازخورشید به گرد آن میچرخد. اما مدار تمامی سیارات به دور خورشید بیضی است(قانون اول کپلر) و هر بیضی دارای یک شعاع ماکزیمم و یک سعاع مینیمم است. شعاع ماکزیمم در مدار عطارد به دور خورشید 71 میلیون کیلومتر و شعاع مینیمم 44 میلیون کیلومتر است.

· عطارد که ایرانیان باستان بدان "تیر" میگفتند در 88 روز مدار خود به دور خورشید را میپیماید لذا یک سال در عطارد معادل 88 روز زمینی است

· هر روز عطارد نیز معادل 59 روز زمینی است. این نشان میدهد گرچه عطارد سیاره کوچکی است اما خیلی کند به دور خود میچرخد.

· قطر عطارد تنها 4880 کیلومتر است یعنی 38% قطر زمین. این قطر کم این سیاره را به کوچکترین سیاره منظومه شمسی مبدل نموده است(اگر پلوتو را عضو سیاره منظومه شمسی بدانیم، پلوتو کوچکترین است)

· اولین کاوش انسانها از عطارد در مارچ 1974 توسط فضاپیمای مارینر 10 ناسا صورت پذیرفت اما این روزها این فضاپیمای مسنجر ناسا است که مهیمان این سیاره کوچک منظومه شمسی است و یافته های جدید این فضاپیما حاکی از وجود یخ آب در این سیاره داغ است!!

· عطارد قمری ندارد.