پرتو درمانی چیست ؟

دانستنی هایی در مورد پرتو درمانی در دانشنامه سلامت بخوانید .

پرتو درمانی ( Radiotherapy ) استفاده از پرتوهای یونساز برای ازبین بردن یا کوچک کردن بافتهای سرطانی است . در این روش در اثر آسیب DNA ، سلولهای ناحیه درمان ( بافت هدف ) تخریب و ادامه رشد و تقسیم غیر ممکن میشود . اگرچه پرتو علاوه بر سلولهای سرطانی به سلولهای سالم نیز آسیب میرساند ولی اکثر سلولهای سالم بهبودی خود را دوباره بدست می آورند . هدف از پرتو درمانی از بین بردن حداکثر سلولهای سرطانی با حداقل آسیب به بافت های سالم است . روشهای مختلفی برای پرتودهی و انتقال اشعه با قدرت نفوذ متفاوت وجود دارد ، علاوه براین تعدادی از روشهای پرتو دهی میتواند بطور دقیق و کنترل شده برای درمان ناحیه کوچکی از بافت بدون آسیب به بافت و اندام های اطراف استفاده شود ، در حالیکه برای درمان نواحی بزرگتر از انواع دیگر پرتو استفاده میشود . درتعدادی از بیماران هدف از درمان تخریب کامل تومور و بعضی کوچک کردن تومور یا کاهش علائم آن است . در هر بیمار طراحی درمان برای محافظت بافت های سالم تا حدامکان انجام میشود . نیمی از بیماران سرطانی پرتودرمانی‌ میشوند . پرتودرمانی ممکن است بصورت منفرد یا همراه با دیگر روشهای درمان سرطان ( شیمی درمانی یا جراحی ) مورد استفاده قرار گیرد حتی دربعضی موارد ممکن است بیش از یک روش پرتودرمانی به کار گرفته شود .

چه موقع رادیوتراپی مورد استفاده قرار میگیرد ؟

رادیوتراپی ممکن است برای درمان انواع تومورهای جامد شامل تومورهای مغز ، پستان ، گردن رحم (Cervix ) ، حنجره‌‌ ، ریه ، پانکراس ، پروستات ، پوست ، نخاع ، معده ، رحم یا سارکومای بافت نرم و استخوان درمان لوسمی و لنفوم ( تومور سیستم لنفاوی ) و برخی تومورهای خوش خیم به کار رود . مقدار دوز مورد استفاده در پرتودرمانی به نوع تومور و بافت یا اندام های درمعرض آسیب بستگی دارد . برای بعضی از تومورها ، پرتودهی به نواحی غیرتومورال برای جلوگیری از رشد مجدد سلولهای سرطانی صورت میگیرد . این تکنیک ، پرتو درمانی پیشگیری کننده ( Prophylactic ) نامیده میشود . رادیوتراپی همچنین میتواند به کاهش علائم بیمار مثل درد ناشی از گسترش سرطان به استخوان یا سایر بافت های بدن کمک کند . این تکنیک رادیوتراپی تسکینی ( Palliative ) نامیده میشود .

تفاوت بین رادیوتراپی خارجی ، رادیوتراپی داخلی (براکی تراپی ) و رادیوتراپی سیستمیک چیست ؟

پرتودهی ممکن است توسط دستگاهی خارج از بدن ( رادیوتراپی خارجی ) و یا توسط منبع پرتو در داخل بدن ( رادیوتراپی داخلی ) و یا توسط مواد رادیواکتیو باز درداخل بدن انجام شود ( رادیوتراپی سیستمیک ) . نوع پرتودهی به نوع تومور ، تحمل بافت های سالم اطراف محل آن ، مسافتی که پرتو باید در داخل بدن طی کند همچنین به سلامت عمومی بیمار ، تاریخچه بیماری و اینکه آیا بیمار از روشهای دیگر درمان استفاده خواهد کرد یا نه و مجموعه ای عوامل دیگر بستگی دارد . دربیشتر بیماران از روش پرتودرمانی خارجی و در تعداری از بیماران از سه روش پرتو درمانی خارجی ، داخلی ، سیستمیک همراه با هم و یا جداگانه استفاده میشود .

رادیوتراپی خارجی :

پرتودرمانی یا رادیوتراپی خارجی معمولاً دربیماران سرپایی مورد استفاده قرار میگیرد . در بیشتر این بیماران نیاز به بستری شدن در بیمارستان نیست رادیوتراپی خارجی برای درمان انواع سرطان شامل سرطان مثانه ، مغز ، پستان ، رکتوم ، پانکراس ، معده ، گردن رحم ، حنجره ، ریه ، پروستات و رحم استفاده میشود علاوه بر این رادیوتراپی خارجی ممکن است برای کاهش دردهای متاستاتیک و یا مشکلات دیگر ناشی از گسترش تومورها مورد استفاده قرار گیرد.

رادیوتراپی حین جراحی : Intraoperative Radiotherapy

این روش نوعی پرتو درمانی خارجی همراه با جراحی است . IIORT برای درمان تومورهای متمرکز که نمی توان آنها را به طور کامل خارج کرد و یا ریسک عود مجدد وجود دارد استفاده می­شود. بعد از خارج کردن تمام یا بیشتر بافت تومورال یک دوز زیاد با انرژی بالا مستقیماً به محل تومور در حین جراحی داده میشود ( بافت های سالم اطراف بوسیله شیلدهای مخصوصی حفاظت میشوند ) . بیمار بعد از عمل جراحی در بیمارستان بستری میشود این روش ممکن است در درمان تومور های تیروئید ، gynecological , colorectal روده باریک و لوزالمعده ( پانکراس ) استفاده شود . این روش برای درمان برخی از انواع تومور های مغز و سارکومای لگن در بزرگسالان تحت بررسی است .

رادیوتراپی داخلی : ( Brachy Therapy )

در این روش منبع تشعشع که در یک پوشش نگهدارنده کوچک پیچیده شده در داخل تومور و یا بسیار نزدیک به آن قرار میگیرد و Implant یا ماده کاشتنی نامیده میشود . مواد کاشتنی ممکن است در شکلهای مختلف مانند سیمهای کوچک ، تیوبهای پلاستیکی ( کاتترها ) ribbans ( رشته ای ) کپسول و یا به شکل دانه ای وجود داشته باشد . مواد کاشتنی مستقیماً در داخل بدن گذاشته میشوند . در رادیوتراپی داخلی ممکن است بیمار نیاز به بستری داشته باشد .

رادیوتراپی داخلی معمولاً به یکی از روشهای زیر انجام میشود که هرکدام به طور جداگانه توضیح داده شده است . در هر سه روش از مواد کاشتنی سربسته استفاده میشود .

رادیوتراپی داخل نسجی : ( Interstitial Rediotherapy )

در این روش ماده رادیواکتیو در داخل بافت یا نزدیک محل تومور قرار میگیرد . این روش در درمان تومور های سر و گردن ، پروستات ، گردن رحم (Cervix ) ، تخمدان ، پستان ، نواحی لگن و اطراف مقعد استفاده میشود . در رادیوتراپی خارجی پستان ممکن است یک دوز بیشتر ( Boost ) به روش داخل نسجی یا خارجی به بیمار داده شود .

رادیوتراپی داخل حفره ای : (Therapy Intracavitary )

در این روش منبع رادیواکتیو بوسیله یک اپلیکاتور در داخل بدن قرار میگیرد . این روش معمولاً در درمان تومورهای رحم استفاده میشود . محققان در حال مطالعه و بررسی انواع رادیوتراپی داخلی برای درمان دیگر سرطانها شامل پستان ، Bronchial ، گردنی ، مثانه ، دهانی ، Tracheal, Rectal ، رحم و واژن هستند .

رادیوتراپی سیستمیک : ( پزشکی هسته ای )

در این روش از مواد رادیواکتیو مانند I₁₃₁ Strontium89. به صورت خوراکی و یا تزریقی استفاده می­شود . این روش درمانی گاهی اوقات برای درمان سرطان تیروئید و لنفوم غیر هوچکینی بزرگسالان استفاده میشود . محققان در حال بررسی موادی هستند که بتواند برای درمان دیگر انواع سرطان استفاده شود .

آیا پرتو درمانی باعث رادیواکتیو شدن بیماران میگردد ؟

بیماران تحت پرتودرمانی معمولاً نگران این موضوع هستند که آیا این روش درمانی بدن آنها را رادیواکتیو خواهد کرد ؟ جواب این سؤال به نوع پرتو درمانی انجام شده بستگی دارد پرتو درمانی خارجی بیمار را رادیواکتیو نخواهد کرد و در این بیماران نیازی به دوری از افراد دیگر در طول درمان نیست .

در رادیوتراپی داخلی ( داخل نسجی ، داخل حفره ای ) که با منابع رادیواکتیو سربسته انجام میشود بیمار ممکن است در بیمارستان بستری شود . در این مورد پیش بینی های لازم برای حفاظت پرتویی پرسنل بیمارستان و ملاقات کنندگان صورت خواهد گرفت . منابع سربسته بطور اساسی ناحیه اطراف خود را مورد تشعشع قرار میدهند ، بنابراین تنها ناحیه اطراف منبع ، و نه تمام بدن بیمار رادیواکتیو خواهد شد .

در رادیوتراپی سیستمیک از منابع رادیواکتیو سرباز که وارد جریان خون میشوند استفاده میشود . مقداری از این مواد رادیواکتیو از طریق بزاق ، عرق یا ادرار بیمار از بدن خارج میشوند و تازمانیکه اکتیویته آنها به اتمام نرسیده است بدن رادیواکتیو است . بنابراین بعضی از مواقع پیش بینی های حفاظتی لازم برای افرادیکه در تماس نزدیک با بیمار هستند بکار میرود . پزشک و یا پرستار درصورت نیاز به اقدامات حفاظت پرتویی از این موضوع مطلع خواهند شد .

چگونه دوز تشعشع اندازه گیری میشود ؟

مقدار انرژی جذب شده در واحد جرم ماده دز جذبی یا دوز تشعشع نامیده می شود . تا قبل از سال 1985 واحد دوز جذبی ، راد (rad ) بود در حال حاضر از واحد گری ( Gy) استفاده میشود . یک گری برابر با rad 100 است ( 1cGy = 1 rad ) . دوز قابل تحمل بافتهای مختلف متفاوت است برای مثال کبد میتواند یک دوز مجموع cGy3000 را تحمل کند در صورتیکه کلیه ها قدرت تحمل cGy 1800 دارند . دوز مجموع معمولاً به دوزهای کوچکتر در تعداد جلسات معین که به صورت روزانه داده میشود ، تقسیم میشود . این روش باعث افزایش تخریب سلولهای سرطانی با حداقل آسیب به بافت سالم میشود . برای نشان دادن میزان آسیب سلولهای سرطانی در مقایسه با سلولهای سالم از یک ضریب به نام نسبت درمانی (therapeutic ratio ) استفاده میشود .

منابع انرژی در رادیوتراپی خارجی جه منابعی هستند ؟

منابع پرتودهی مورد استفاده در رادیوتراپی خارجی ممکن است شامل انواع زیر باشد :

اشعه گاما یا x : این پرتوها از نوع تشعشع الکترومغناطیس محسوب میشوند ، ولی طریقه تولید آنها متفاوت است . پرتوهای x بوسیله دستگاهی به نام شتابدهنده خطی تولید میشوند . پرتوهای با انرژی پایین در تخریب سلولهای سرطانی سطحی و پرتوهای با انرژی بالاتر در درمان تومورهای عمقی تر بکار میرود . پرتوهای x میتوانند یک ناحیه بزرگ را مورد تشعشع قرار دهند . پرتوهای گاما از رادیو ایزوتوپهایی مثل ایدیدیوم Ir و CO₆₀ منتشر میشوند . هر عنصر در یک زمان خاص واپاشی و میزان متفاوتی از انرژی را آزاد میکند که بر نفوذ آن به داخل بدن مؤثر است . در واپاشی کبالت پرتوی گاما منتشر میشود که در درمان با Gamma knife نیز مورد استفاده قرار میگیرد .

تشعشعات ذره ای ( Particle beams )

دراین روش از ذرات هسته ای پر انرژی به جای فوتون استفاده میشود . این روش درمانی ، رادیوتراپی ذره ای یا تشعشع ذره ای نامیده میشود .

تشعشعات ذره ای به وسیله شتابدهنده های خطی ، سنکروترن و سیکلوترون تولید میشود . ذرات شتابدار عبارتند از : الکترون که به وسیله تیوب اشعه X تولید میشود ، نوترون ها که به وسیله عناصر رادیواکتیو و تجهیزات مخصوص تولید میشوند . یونهای سنگین مثل پروتونها ، هلیوم و ذرات باردار کوچک یعنی مزون که به وسیله شتابدهنده و یک سیستم مغناطیسی تولید میشوند . برخلاف پرتوهای ایکس و گاما ، پرتوهای ذره ای قدرت نفوذ کم دارند . بنابراین از این پرتوها معمولاً برای درمان تومورهای سطحی یا زیر جلدی استفاده میشوند .

درمان با پرتوی پروتون ( Proton beam therapy )

در این روش از پرتوهای پروتونی استفاده میشود که انرژی خود را در یک ناحیه کوچک ( Bragg peak ) از دست میدهند . در این ناحیه دوزهای بالا بر روی تومور با حداقل آسیب به بافتهای نرمال متمرکز میشود . پروتون درمانی فعلاً در مراکز محدودی در ایالات متحده استفاده میشود . این شیوه برای درمان تومورهایی که عمل جراحی مشکل یا پر مخاطره است به کار میرود . تحقیقات کلینیکی برای استفاده از این روش در درمان ملانومای چشم ، Retinoblastoma ( یک نوع تومور چشمی که بیشتر در اطفال زیر 5 سال اتفاق می افتد ) سارکومای عضلات مخطط ، برخی انواع تومورهای سر و گردن ، پروستات ، مغز و ریه در حال انجام است .

منابع انرژی مورد استفاده در پرتو درمانی داخلی چه منابعی هستند ؟

منابع تشعشع مورد استفاده در رادیوتراپی داخلی عبارتند از : ایزوتوپهای رادیواکتیو مانند (I₁₃₁ ) و Sr₈₉ ، فسفر ،palladium ، سزیم ، ایریدیوم ، فسفات یا کبالت ، منابع دیگری هم در دست بررسی هستند .

در روش اول از یک دوز بالا برای تخریب بافت تومورال در مغز استفاده میشود . سر بیمار در یک قالب مخصوص که به جمجمه متصل است قرار میگیرد . از قالب به منظور تابش به خط مستقیم به تومور سر بیمار استفاده میشود . تابش دقیقاً در ناحیه مورد نظر خواهد بود . این روش بافتهای اطراف تومور عموماً از آسیب در امان خواهند ماند‌ . این شیوه به سه صورت انجام میگیرد :‌ روش متداول استفاده از فوتون های با انرژی زیاد شتابدهنده خطی که‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ Linac -based stereo tactic RT نامیده میشود . در دومین روش از پرتوی گامای CO₆₀ و در روش سوم از پرتوهای ذرات باردار سنگین مثل پروتونها و یونهای هلیوم Stereo tactic استفاده میشود . این روش اکثراً در درمان تومورهای کوچک خوش خیم یا بد خیم مغز مثل مننژیوما ، و تومور هیپوفیز همچنین در درمان بیماریهای دیگر مثل پارکینسون ، صرع ، تومورهای متاستاتیک مغز ( تومورهایی که از قسمتهای دیگر بدن انتشار یافته اند ) ، به صورت منفرد و یا همراه با رادیوتراپی تمام مغز مورد استفاده قرار میگیرند .

در این روش از همان شیوه مورد استفاده در روش های قبل ولی با دوزهای پایین در تعداد جلسات متعدد استفاده میشود . دوزهای کم و تعداد جلسات زیاد نتیجه را بهبود بخشیده ، عوارض اشعه را به حداقل میرساند . این روش برای درمان تومورهای مغزی با همان روشی که در قسمتهای دیگر بدن بکار میرود ، استفاده میشود .

در تحقیقات بالینی سودمندی این دو شیوه به صورت منفرد و یا همراه با دیگر روشهای پرتو درمانی در حال بررسی است .

دیگر روشهای مورد استفاده و یا تحت مطالعه برای بهبودی پرتو درمانی خارجی چیست ؟

تعدادی از تکنیکها و روشهای اصلاحی مورد استفاده یا تحت مطالعه برای افزایش اثرات رادیوتراپی خارجی به شرح زیر است :

- رادیوتراپی تطبیقی سه بعدی 3-D Conformal Radiation Therapy

رادیوتراپی تطبیقی برخلاف طرح درمان های قدیمی سه بعدی است و از کامپیوتر برای هدف گیری دقیق تر تومور استفاده میشود . امروزه بیشتر متخصصین سرطان شناسی از این روش استفاده میکنند . تصاویر سه بعدی CT ، MRI ، PET ویا SPECT تهیه و به کمک نرم افزارهای مخصوص ، پرتوهایی که با شکل تومور مطابقت دارند طراحی میشود . چون در این تکنیک بافت سالم اطراف تومور به طور وسیع از تشعشع دور است از دوزهای بالاتر برای درمان تومور می توان استفاده کرد . استفاده از این روش در تومور های Nasopharyngeal ، پروستات ریه ، کبد و تومور های مغزی نتایج بهتری در برداشته است

در این روش که یک نوع رادیوتراپی تطبیقی سه بعدی جدید است معمولاً از پرتوهای x با شدتهای متفاوت برای انتقال دوزهای متفاوت پرتو به نواحی کوچک بافت به طور همزمان استفاده میشود . در این تکنولوژی نیز دوزهای بالا به تومور و دوزهای کمتر به بافتهای سالم اطراف میرسد . در برخی تکنیکها بیمار دوز روزانه بیشتری دریافت میکند و زمان کل درمان کاهش و موفقیت درمان بیشتر میشود . IMRT ممکن است عوارض جانبی درمان را کاهش دهد. پرتودهی در این روش بوسیله یک شتابدهنده خطی مجهز به کولیماتور Multileaf انجام میشود ( کولیماتور به شکل دادن دقیق پرتوها کمک میکند ) . با چرخش دستگاه به دور بدن بیمار پرتوها از بهترین زوایا وارد تومور میشوند . پرتو ها تا حد امکان به طور دقیق با شکل تومور تطبیق داده میشوند . چون دستگاه IMRT بسیار تخصصی است مراکز سرطان شناس به ندرت از این وسیله استفاده می کنند . این تکنولوژی جدید برای درمان تومورهای مغزی ، سرو گردن ، حلق بینی ، پستان ، کبد ، ریه ، پروستات و رحم مورد استفاده قرار میگیرد . IMRT برای هر بیمار و یا هر نوع توموری مورد استفاده قرار نمی گیرد.

پرتوهای LET Low و پرتوهای LET High چه پرتوهایی هستند ؟

LET معرف میزان انرژی به جا مانده از پرتو در هنگام عبور از بافت است. با جذب انرژی بیشتر سلولهای بیشتری از بین میروند . LET پرتوها متفاوت است. برای مثال پرتوهای x ، گاما و الکترونها Low LET و poins و نوترونها ، یونهای سنگین high LET میباشند . تحقیق و بررسی در مورد پرتوهای High LET در حال انجام است . هزینه سنگین این تجهیزات و آموزشهای تخصصی مورد نیاز ، استفاده از این پرتوها را به مراکز اندکی در ایالات متحده آمریکا محدود کرده است .

طراحی درمان در پرتو درمانی به عهده چه کسی است ؟

مجموعه کارکنان هر مرکز رادیوتراپی به طراحی و درمان بیمار کمک میکنند . تیم پرتو درمانی شامل رادیوتراپیست ، دوزیمتریست ( شخصی که دوز کامل و دقیق پرتو را مشخص میکند ) ، فیزیست ( فردیکه کنترل دستگاه برای انتقال مقدار صحیح پرتو به محل تومور در بدن را انجام میدهد) و پرتوکار میباشد . معمولاً پرتو درمانی یک قسمت از درمان بیمار را شامل میشود در درمان تکمیلی معمولاً از شیمی درمانی استفاده میشود .

رادیوتراپیست Radiotion oncologist ، از همکاری با متخصص سرطان شناس اطفال ، جراح و رادیولوژیست ( پزشک متخصص در تهیه و تفسیر گرافیهای اندامهای بدن ) پاتولوژیست ( پزشک متخصص آسیب شناسی ) سود میبرد .

طراحی درمان چیست و چرا مهم است ؟

به دلیل تنوع روشهای پرتو دهی طراحی درمان یک گام اولیه و مهم برای درمان هر بیمار تحت پرتو درمانی است . قبل از پرتو درمانی گروه رادیوتراپی میزان و نوع پرتو را مشخص خواهند کرد .

اگر بیمار باید تحت پرتو درمانی خارجی قرار گیرد رادیوتراپیست از روشی به نام Simulation ( شبیه سازی ) برای مشخص کردن هدف پرتویی استفاده میکند در طول انجام Simulation بیمار به حالت آرام بر روی تخت قرار میگیرد و محدوده درمان توسط Simulation مشخص میشود . شبیه سازی همچنین ممکن است شامل CT یا سایر روشهای تصویر برداری برای کمک به پرتوکار در جهت طراحی پرتو دهی باشد . Simulation ممکن است باعث تغییراتی در طراحی درمان و در نتیجه محافظت بیشتر بافت سالم از تشعشعات شود. نواحی که باید تحت پرتودهی قرار گیرند توسط یک مارکر دائمی یا موقتی مثل خالکوبی مشخص میشود . این نشانه ها در اولین جلسه درمان برای تعیین محل دقیق پرتو دهی به کار میرود . بسته به نوع پرتو درمانی ، پرتوکار ممکن است از Mold یا وسایل دیگر برای بی حرکت نگه داشتن بیمار در طول درمان استفاده کند . این وسایل معمولاً از فوم ، پلاستیک یا گچ ساخته میشوند . در بعضی موارد پرتوکار شیلدهایی را به منظور جلوگیری از نفوذ پرتو به ارگان و بافتهای اطراف محل درمان مورد استفاده قرار میدهد . زمانیکه شبیه سازی کامل شد تیم رادیوتراپی برای تصمیم گیری در مورد مقدار دوز مورد نیاز و چگونگی رساندن آن به محل مورد نظر و درمانهایی که در مورد بیمار باید انجام گیرد تصمیم گیری میکند .

حساس کننده ها و محافظت کننده های پرتویی Radiosensitizers.radioprotectors ؟

حساس و محافظت کننده های پرتویی مواد شیمیایی هستند که پاسخ سلول به تشعشع را تغییر می دهند . حساس کننده های پرتویی داروهایی هستند که سلولهای سرطانی را نسبت به تشعشع حساستر می کنند . برخی از این ترکیبات تحت مطالعه هستند . علاوه براین تعدادی از داروهای ضد سرطان مثل 5-flaurouracil و Cisplatin سلولهای سرطانی را نسبت به رادیوتراپی حساستر میکنند .

محافظت کننده های پرتویی که Radioprotectors هم نامیده میشوند داروهایی هستند که سلولهای سالم را از آسیب ایجاد شده توسط تشعشع محافظت میکنند . این مواد ترمیم سلولهای غیر سرطانی آسیب دیده را تسهیل میکنند . Amifostine تنها دارویی است که توسط اداره دارو و غذای ایالات متحده آمریکا (FDA ) بعنوان محافظت کننده پرتویی تأیید شده است . این دارو به کاهش خشک شدگی دهان ناشی از دریافت تشعشع زیاد در تومور غده پاروتید ( بنا گوشی ) کمک میکند . مطالعات دیگری برای تشخیص مؤثر بودن Amifostine در درمان سرطانهای دیگر در حال انجام است .

رادیوداروها (Radiopharmaceuticals ) چه داروهایی هستند و چگونه استفاده میشوند ؟

این داروها که تحت عنوان رادیونوکلئوتید ها شناخته میشوند داروهای رادیواکتیوی هستند که برای درمان انواع سرطان شامل تومور تیروئید ، تومور عود کرده قفسه سینه و تومور متاستاتیک استخوان استفاده میشوند . بیشترین استفاده مربوط به Samarium153 و Strontium89 می باشد . این داروها بوسیله FDA برای کاهش درد متاستاتیک استخوان تأیید شده است .

هردو دارو از طریق تزریق داخل وریدی و معمولاً در بیماران سرپایی مورد استفاده قرار میگیرند . بعضی مواقع این داروها به همراه رادیوتراپی خارجی استفاده میشود . انواع دیگر رادیونوکلئوتیدها P₃₂ ، Rhodium186 و گالیم نیترات میباشد داروهای دیگری نیز تحت مطالعه و بررسی هستند .

شیوه های جدید رادیوتراپی چیست ؟

گرما درمانی ( استفاده از حرارت ) همراه با رادیوتراپی در حال مطالعه است محققان دریافته اند ، ترکیب حرارت و پرتو میتواند میزان پاسخ دهی بعضی تومورها را افزایش دهد

محققین همچنین در حال مطالعه در مورد استفاده از آنتی بادیهای نشان دار برای انتقال تشعشع به طور مستقیم و صحیح به محل تومورند که رادیوایمونوتراپی ( Radio immunotherapy ) نامیده میشود . آنتی بادیها ، پروتئینهای مخصوصی هستند که بوسیله بدن در پاسخ به حضور آنتی ژنها ( موادیکه به عنوان عوامل خارجی توسط سیستم ایمنی در نظر گرفته میشوند ) ساخته میشوند . این آنتی بادیها میتواند در آزمایشگاه و در اتصال با مواد رادیواکتیو (طی روندی که نشان دار کردن نامیده میشود ) ساخته شوند . این مواد بداخل بدن تزریق و بدنبال سلولهای سرطانی تخریب شده میگردند . این روش میتواند ریسک آسیب پرتویی سلولهای سالم را به حداقل برساند . موفقیت در این تکنیک به تشخیص صحیح ماده رادیواکتیو و مشخص کردن دوز مؤثر و ایمن مورد استفاده در این شیوه بستگی دارد . استفاده از رادیوایمونوتراپی در برخی از تومورها شامل لوسمی ، NHL ، Colorectal و تومورهای کبد ، ریه‌ ، مغز ، پروستات ، تیروئید ، پستان ، تخمدان و لوزالمعده تحت بررسی است