اصولا 70% بیمارانی که به مراکز ترک اعتیاد رجوع می کنند تصمیم جدی برای ترک اعتیاد خود گرفته اند ، گر چه مشاوره کلا عامل زندگی بهتر و سالمتر می باشد اما انتخاب روش جایگزینی مواد مخدر با داروی متادون برای مدت طولانی برای همه اصلا جایز و جالب نیست زیرا این دسته از افراد می توانند پس از ترک اعتیاد نیز به مشاوره به منظور درمان اعتیاد مراجعه کنند .
افرادی باید تحت درمان با داروی متادون قرار گیرند که در اثر سوء مصرف مواد مخدر دچار بیماریهای سخت و کشنده از چرک و عفونت گرفته تا کم کاری کبد ، هپاتیت و غیره ..
همچنین افرادی که از نظر روانی دچار مشکل شده اند
در این مسیر متادون جای یک شربت معجزه آسا و درمانگر این قبیل بیماریهاست که از مرگ جلوگیری می کند .
اما دسته دوم که به صورت موارد فوق گرفتار بیماری نشده اند روش جایگزینی باید به دقت و حواس جمع اعمال شود .
اگر شما متادون مصرف کنید صبح روز پانزدهم از زور خماری از خواب بیدار خواهید شد و هر چه بر تعداد این روزها افزوده شود شما بیشتر و بیشتر گرفتار خواهید شد .
دومین مشکل اوردوز است که به دلیل نداشتن اطلاعات کافی توسط بیمار و ناخواسته بوجود می آید .
در کل استفاده از متادون بعد از گذشت 12 روز بیشتر از 6 سی سی اشتباهی است که ممکن به سختی و مشقت زیاد جبران شود .
در واقع یک معتاد به هروئین نباید بیشتر از 12 روز بالای 6 سی سی شربت متادون قرار گیرد و پس از گذشت این زمان متادون بیمار حتی باید قطع شده و ب2 یا مسکنها جایگزین متادون گردند .
محققان آمریکایی با تاباندن پالس های نور لیزر به مغز موش های صحرایی موفق به روشن و خاموش کردن اعتیاد به کوکائین در این حیوانات شده اند. کوکائین یکی از مواد مخدر اعتیادآور و مخرب محسوب می شود و روش های درمانی مختلفی برای رهایی از اعتیاد به این ماده توسعه یافته است. در مطالعه مشترک محققان موسسه ملی بهداشت (NIH)، مرکز تحقیقات دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو (UCSF) و کلینیک ارنست گالو از روش تاباندن پرتوهای لیزر به مغز برای ترک اعتیاد به کوکائین استفاده شده است.
محققان از پروتئین های حساس به نور موسوم به رودوپسین (rhodopsin) استفاده کرده و آنها را از طریق روش مهندسی ژنتیک داخل سلول های عصبی قشر جلوی پیشانی (prefrontal cortex) موش ها قرار دادند. این قشر مرتبط با تمایل و کنترل مصرف مواد مخدر شناخته می شود. از طریق کابل های فیبر نوری که درون مغز موش های صحرایی کاشته شده بودند، نور لیزر به نورون ها تابانده شده و سلول ها فعال شدند؛ نتیجه به دست آمده نشان می دهد که با روشن کردن و تاباندن نور به نورون ها، اعتیاد به کوکائین از بین می رود. در مقابل با غیر فعال کردن نورون ها یا خاموش کردن نور، رفتار اعتیاد به کوکائین بار دیگر در موش ها ایجاد شد.
تحقیقات نشان می دهد که هر دو گروه موش های صحرایی و انسان های معتاد به کوکائین دارای فعالیت کم قشر جلوی پیشانی مغز هستند. محققان معتقدند که روش تحریک مغناطیسی کرانیال (TMS) که از اتصال میدان الکترومغناطیسی به پوست سر استفاده می کند، برای ترک اعتیاد به کوکائین در انسان قابل استفاده خواهد بود.ر
وابستگی به کوکائین چیست؟
وابستگی به کوکائین به معنی داشتن نیاز عاطفی, روانشناختی و در مواردی جسمانی شدید به مصرف آن است.
وابستگی فقط به مداخله منفی دارو در زندگی محدود نمی شود بلکه به مصرف دارو برای مدت زمان طولانی تر اشاره دارد.
وابستگی به کوکائین
وابستگی به کوکائین چیست؟
وابستگی به کوکائین به معنی داشتن نیاز عاطفی, روانشناختی و در مواردی جسمانی شدید به مصرف آن است.
وابستگی فقط به مداخله منفی دارو در زندگی محدود نمی شود بلکه به مصرف دارو برای مدت زمان طولانی تر اشاره دارد.
کوکائین دارویی است که از برگهای گیاه کوکا _ که در آمریکای جنوبی می روید _ ساخته می شود. کوکائین یک محرک است و موجب شادی افراطی, افزایش فعالیت جسمانی, خواب آلودگی و افزایش انرژی می گردد. کوکائین همچنین موجب افزایش فشار خون و تند شدن آهنگ تنفس می شود. در مقادیر بالا کوکائین موجب تشنج می گردد. کراک, شکل ارزان قیمتی از کوکائین است و اخیراً مصرف آن شایع شده و سوء مصرف کوکائین را تبدیل به یک معضل فراگیر نموده است. زنان باردار که کوکائین مصرف می کنند خطر بالایی برای سقط جنین دارند. کودکان متولد شده از مادران معتاد به کوکائین نیز به هنگام تولد معتاد هستند. این نوزادان وحشت زده بوده و قادر به پاسخ دهی مناسب به افراد نمی باشند. علاوه بر این, آنها فرآیند دردناک محرومیت از کوکائین را تجربه می کنند. بعضی از افراد در مقایسه با دیگران حساسیت بیشتری نسبت به کوکائین دارند. مقادیر بسیار کم کوکائین نیز می تواند برای افراد حساس به آن کشنده باشد.
وابستگی به کوکائین قابل درمان است, اگرچه مستلزم فرآیندی طولانی مدت است. بخش مهمی از برنامه درمان, قرار گرفتن در محیطهای غیر آلوده و جاهایی است که کوکائین در آنجاها یافت نمی شود.
چگونه وابستگی به کوکائین ایجاد می شود؟
کوکائین به شدت بعضی از مواد شیمیایی مغز را که خلق و عواطف را تغییر می دهند, تحت تاثیر قرار می دهد. در آغاز احساس لذت, افزایش نیرو و افزایش عزت نفس ایجاد می شود. همچنین ممکن است کاهش اضطراب و مهارتهای اجتماعی تجربه گردد.
علاوه بر این, رفتار جنسی را تغییر می دهد. در مقادیر کم کوکائین میل جنسی را افزایش و ارگاسم و نعوظ را آسان تر می کند. در مقادیر بالا کوکائین تخیل‌های جنسی پرخاشگرانه را افزایش و عملکرد جنسی را کاهش می دهد. در بعضی از استفاده کنندگان میل جنسی افزیش می یابد اما توانایی نعوظ و ارگاسم کاهش می یابد.
به هر حال, کوکائین مانع از ذخیره مواد شیمیایی تولید کننده این احساس ها در مغز می گردد. به دلیل فقدان این مواد شیمیایی, احساس افسردگی ایجاد می شود. در نتیجه معتادین به جستجوی کوکائین و احساسهای خوب ناشی از آن می پردازند.
با پیشرفت اعتیاد, شخص مبتلا معمولاً از دوستان و اعضای خانواده دوری کرده و زمان بیشتری را با سایر معتادین سپری می کند. بعدها, شخص شغل خود را از دست داده و به صورت کامل منزوی می گردد. بحران‌ها و مشکلات خانوادگی از قبیل طلاق و مشکلات مالی نیز اتفاق می افتد.
نشانه های وابستگی کدامند؟
اگر کوکائین برای مدت زمانی طولانی مصرف شود ایجاد تحریک پذیری و افسردگی می کند. شخص نمی تواند بخوابد. اشتها از بین می رود و شخص نمی تواند از زندگی لذت ببرد. همچنین ممکن است علائم زیر ایجاد شود :
· از بین رفتن میل جنسی
· عمل بدون هدف
· فقدان جهت یابی
· هذیان های گزند و آسیب (پارانوئیدی)
در بعضی از موارد تجربه کردن توهم (به عنوان مثال دیدن چیزهایی که وجود خارجی ندارند یا احساس چیزهایی از قبیل حشره در زیر پوست)
سایر نشانه های وابستگی به کوکائین عبارتند از:
· مصرف دارو در تمام روز
· مشکل داشتن در فعالیتهای اجتماعی و کار از قبیل از دست دادن شغل, دعوا کردن و از دست دادن دوستان
· دوره هایی از مصرف افراطی
· ناتوانی در کاهش یا توقف مصرف کوکائین
وقتی مصرف کوکائین متوقف شده و سطوح خونی آن کاهش می یابد, گفته می شود که فرد در حالت سقوط قرار گرفته است. عوارض احتمالی این مرحله عبارت هستند از:
افسردگی
افکار خودکشی
کاهش سطح فعالیت
خستگی
خواب آلودگی
افزایش اشتیاق به کوکائین
وابستگی به کوکائین چگونه تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص وابستگی به کوکائین پزشک نشانه ها را بررسی و شخص را ارزیابی می کند. علاوه بر این پزشک دستور بررسی ادرار را می دهد چون کوکائین ساعتها پس از مصرف در ادرار دیده می شود.
چگونه وابستگی به کوکائین درمان می شود؟
معمولاً دکتر در وهله اول عوارض وابستگی به کوکائین را درمان می کند. عوارض وابستگی به کوکائین عبارتند از:
تاثیرات قلبی, شامل حمله قلبی, اغتشاش در ضربان قلب و فشار خون بالا
تاثیرات بر سیستم عصبی شامل صدمه ها و تشنج ها
برای موفق بودن درمان, شخص باید ترک کوکائین را بخواهد. بخش مهمی از درمان که به خود شخص مربوط می باشد زندگی در محیطهای سالم از نظر دارو (اجتناب از محیطهای آلوده به دارو) می باشد.
درمان وابستگی به کوکائین دراز مدت و مداوم است. مبتلایان می توانند به گروههای خودیاری (از قبیل کوکائینی های گمنام), گروههای حمایتی و گروه درمانی بپیوندند و یا توسط کلینیک های تخصصی مورد مراقبت قرار گیرند. پزشک و مشاوران در هر نوع برنامه درمانی بطور منظم جهت کمک برای رهایی از کوکائین با معتادین کار می کنند.
علاوه بر این , رجهت حفظ سلامت جسمی عمومی لازم است از غذاهای مناسب, خواب کافی و ورزش منظم استفاده گردد.
اگر درمان (سرپایی) مؤثر نبود, بستری شدن الزامی خواهد بود.
چگونه می توانم از خودم مراقبت کنم؟
بهترین راه کمک به خود ملاقات دکترتان و دریافت برنامه توقف مصرف کوکائین از وی می باشد. اگر بطور مرتب به ملاقات دکتر می روید, انجام دوره کامل درمان تجویز شده از جانب او امری بسیار مهم است.
ایجاد یک شیوه زندگی سالم به شما در قطع مصرف کوکائین کمک خواهد کرد. اعمال زیر را بطور منظم بخشی از زندگی خود قرار دهید.
بطور منظم ورزش کنید (حداقل 30 دقیقه و 3 بار در هفته), وعده های غذایی منظم داشته و حداقل 6 تا 8 ساعت در هر شب بخوابید.
از مصرف الکل خودداری و مصرف کوکائین را کاهش داده و متوقف کنید.
یک نظام حمایتی متشکل از افرادی که می توانید به راحتی مسایل خود را به آنها بگوئید ایجاد کنید, وقتی مشکلات ورای توانایی شماست از اعضای خانواده یا همکاران تقاضای کمک کنید.
از روشهای کاهش فشار مناسب برای خود از قبیل شرکت در فعالیتهای تفریحی و تعطیلات, گوش کردن به موسیقی، ایجاد آرامش و تمرینات تنفسی عمیق استفاده کنید.
نگرشی مثبت را در خود ایجاد و حفظ کنید . باور داشته باشید که مشکلات رفتنی هستند.
در جستجوی کمک حرفه ای باشید. در مورد رویدادهای اضطراب زای زندگی با درمانگر خود صحبت کنید و برای ایجاد روشهای مثبت مقابله ای از آنها کمک بگیرید.
دکتر بیوک تاجری
وابستگی به کوکائین چیست؟
وابستگی به کوکائین به معنی داشتن نیاز عاطفی, روانشناختی و در مواردی جسمانی شدید به مصرف آن است.
وابستگی فقط به مداخله منفی دارو در زندگی محدود نمی شود بلکه به مصرف دارو برای مدت زمان طولانی تر اشاره دارد.
وابستگی به کوکائین
وابستگی به کوکائین چیست؟
وابستگی به کوکائین به معنی داشتن نیاز عاطفی, روانشناختی و در مواردی جسمانی شدید به مصرف آن است.
وابستگی فقط به مداخله منفی دارو در زندگی محدود نمی شود بلکه به مصرف دارو برای مدت زمان طولانی تر اشاره دارد.
کوکائین دارویی است که از برگهای گیاه کوکا _ که در آمریکای جنوبی می روید _ ساخته می شود. کوکائین یک محرک است و موجب شادی افراطی, افزایش فعالیت جسمانی, خواب آلودگی و افزایش انرژی می گردد. کوکائین همچنین موجب افزایش فشار خون و تند شدن آهنگ تنفس می شود. در مقادیر بالا کوکائین موجب تشنج می گردد. کراک, شکل ارزان قیمتی از کوکائین است و اخیراً مصرف آن شایع شده و سوء مصرف کوکائین را تبدیل به یک معضل فراگیر نموده است. زنان باردار که کوکائین مصرف می کنند خطر بالایی برای سقط جنین دارند. کودکان متولد شده از مادران معتاد به کوکائین نیز به هنگام تولد معتاد هستند. این نوزادان وحشت زده بوده و قادر به پاسخ دهی مناسب به افراد نمی باشند. علاوه بر این, آنها فرآیند دردناک محرومیت از کوکائین را تجربه می کنند. بعضی از افراد در مقایسه با دیگران حساسیت بیشتری نسبت به کوکائین دارند. مقادیر بسیار کم کوکائین نیز می تواند برای افراد حساس به آن کشنده باشد.
وابستگی به کوکائین قابل درمان است, اگرچه مستلزم فرآیندی طولانی مدت است. بخش مهمی از برنامه درمان, قرار گرفتن در محیطهای غیر آلوده و جاهایی است که کوکائین در آنجاها یافت نمی شود.
چگونه وابستگی به کوکائین ایجاد می شود؟
کوکائین به شدت بعضی از مواد شیمیایی مغز را که خلق و عواطف را تغییر می دهند, تحت تاثیر قرار می دهد. در آغاز احساس لذت, افزایش نیرو و افزایش عزت نفس ایجاد می شود. همچنین ممکن است کاهش اضطراب و مهارتهای اجتماعی تجربه گردد.
علاوه بر این, رفتار جنسی را تغییر می دهد. در مقادیر کم کوکائین میل جنسی را افزایش و ارگاسم و نعوظ را آسان تر می کند. در مقادیر بالا کوکائین تخیل‌های جنسی پرخاشگرانه را افزایش و عملکرد جنسی را کاهش می دهد. در بعضی از استفاده کنندگان میل جنسی افزیش می یابد اما توانایی نعوظ و ارگاسم کاهش می یابد.
به هر حال, کوکائین مانع از ذخیره مواد شیمیایی تولید کننده این احساس ها در مغز می گردد. به دلیل فقدان این مواد شیمیایی, احساس افسردگی ایجاد می شود. در نتیجه معتادین به جستجوی کوکائین و احساسهای خوب ناشی از آن می پردازند.
با پیشرفت اعتیاد, شخص مبتلا معمولاً از دوستان و اعضای خانواده دوری کرده و زمان بیشتری را با سایر معتادین سپری می کند. بعدها, شخص شغل خود را از دست داده و به صورت کامل منزوی می گردد. بحران‌ها و مشکلات خانوادگی از قبیل طلاق و مشکلات مالی نیز اتفاق می افتد.
نشانه های وابستگی کدامند؟
اگر کوکائین برای مدت زمانی طولانی مصرف شود ایجاد تحریک پذیری و افسردگی می کند. شخص نمی تواند بخوابد. اشتها از بین می رود و شخص نمی تواند از زندگی لذت ببرد. همچنین ممکن است علائم زیر ایجاد شود :
· از بین رفتن میل جنسی
· عمل بدون هدف
· فقدان جهت یابی
· هذیان های گزند و آسیب (پارانوئیدی)
در بعضی از موارد تجربه کردن توهم (به عنوان مثال دیدن چیزهایی که وجود خارجی ندارند یا احساس چیزهایی از قبیل حشره در زیر پوست)
سایر نشانه های وابستگی به کوکائین عبارتند از:
· مصرف دارو در تمام روز
· مشکل داشتن در فعالیتهای اجتماعی و کار از قبیل از دست دادن شغل, دعوا کردن و از دست دادن دوستان
· دوره هایی از مصرف افراطی
· ناتوانی در کاهش یا توقف مصرف کوکائین
وقتی مصرف کوکائین متوقف شده و سطوح خونی آن کاهش می یابد, گفته می شود که فرد در حالت سقوط قرار گرفته است. عوارض احتمالی این مرحله عبارت هستند از:
افسردگی
افکار خودکشی
کاهش سطح فعالیت
خستگی
خواب آلودگی
افزایش اشتیاق به کوکائین
وابستگی به کوکائین چگونه تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص وابستگی به کوکائین پزشک نشانه ها را بررسی و شخص را ارزیابی می کند. علاوه بر این پزشک دستور بررسی ادرار را می دهد چون کوکائین ساعتها پس از مصرف در ادرار دیده می شود.
چگونه وابستگی به کوکائین درمان می شود؟
معمولاً دکتر در وهله اول عوارض وابستگی به کوکائین را درمان می کند. عوارض وابستگی به کوکائین عبارتند از:
تاثیرات قلبی, شامل حمله قلبی, اغتشاش در ضربان قلب و فشار خون بالا
تاثیرات بر سیستم عصبی شامل صدمه ها و تشنج ها
برای موفق بودن درمان, شخص باید ترک کوکائین را بخواهد. بخش مهمی از درمان که به خود شخص مربوط می باشد زندگی در محیطهای سالم از نظر دارو (اجتناب از محیطهای آلوده به دارو) می باشد.
درمان وابستگی به کوکائین دراز مدت و مداوم است. مبتلایان می توانند به گروههای خودیاری (از قبیل کوکائینی های گمنام), گروههای حمایتی و گروه درمانی بپیوندند و یا توسط کلینیک های تخصصی مورد مراقبت قرار گیرند. پزشک و مشاوران در هر نوع برنامه درمانی بطور منظم جهت کمک برای رهایی از کوکائین با معتادین کار می کنند.
علاوه بر این , رجهت حفظ سلامت جسمی عمومی لازم است از غذاهای مناسب, خواب کافی و ورزش منظم استفاده گردد.
اگر درمان (سرپایی) مؤثر نبود, بستری شدن الزامی خواهد بود.
چگونه می توانم از خودم مراقبت کنم؟
بهترین راه کمک به خود ملاقات دکترتان و دریافت برنامه توقف مصرف کوکائین از وی می باشد. اگر بطور مرتب به ملاقات دکتر می روید, انجام دوره کامل درمان تجویز شده از جانب او امری بسیار مهم است.
ایجاد یک شیوه زندگی سالم به شما در قطع مصرف کوکائین کمک خواهد کرد. اعمال زیر را بطور منظم بخشی از زندگی خود قرار دهید.
بطور منظم ورزش کنید (حداقل 30 دقیقه و 3 بار در هفته), وعده های غذایی منظم داشته و حداقل 6 تا 8 ساعت در هر شب بخوابید.
از مصرف الکل خودداری و مصرف کوکائین را کاهش داده و متوقف کنید.
یک نظام حمایتی متشکل از افرادی که می توانید به راحتی مسایل خود را به آنها بگوئید ایجاد کنید, وقتی مشکلات ورای توانایی شماست از اعضای خانواده یا همکاران تقاضای کمک کنید.
از روشهای کاهش فشار مناسب برای خود از قبیل شرکت در فعالیتهای تفریحی و تعطیلات, گوش کردن به موسیقی، ایجاد آرامش و تمرینات تنفسی عمیق استفاده کنید.
نگرشی مثبت را در خود ایجاد و حفظ کنید . باور داشته باشید که مشکلات رفتنی هستند.
در جستجوی کمک حرفه ای باشید. در مورد رویدادهای اضطراب زای زندگی با درمانگر خود صحبت کنید و برای ایجاد روشهای مثبت مقابله ای از آنها کمک بگیرید.
دکتر بیوک تاجری