کاهش حرکات روده و در نتیجه کاهش غیر طبیعی دفعات اجابت مزاج که معمولاً با تغییر در قوام مدفوع همراه است، یبوست نامیده می‌شود.
یبوست می‌تواند در اثرعدم مصرف کافی مایعات و یا رژیمهای غذایی حاوی فیبر (سبزیجات و میوه‌جات)، عدم تحرک و یا بعنوان عارضه برخی بیماریها و یا مصرف داروها بروز کند که در بیشتر موارد با رفع عامل آن، به راحتی برطرف خواهد شد. درد قسمت تحتانی پشت، نفخ معده و سردرد، از علائم یبوست هستند.
متأسفانه امروزه اغلب از داروهای ملین (ضد یبوست) جهت کاهش وزن و لاغری استفاده می‌شود در حالیکه مصرف ملین‌ها به این منظور بسیار خطرناک بوده و می‌تواند به مشکلات جدی نظیر کمبود ویتامینها و مواد معدنی ضروری بدن منجر شود و از سوی دیگر نوعی وابستگی ایجاد کند بطوریکه بدون مصرف فرآورده ملین، عملکرد دفعی روده مختل خواهد شد. البته در مورد پودر برن (Bran)، کاربردی بعنوان کمک به رژیمهای لاغری مورد تائید می‌باشد.
بنابراین، فرآورده‌های ملین را باید تنها برای درمان کوتاه مدت (کمتر از یکهفته) بکار برد و بلافاصله پس از بازگشت حرکات روده، به حالت طبیعی مصرف آنرا قطع نمود.
غالباً یبوست خودبخود بهبود می‌یابد اما در صورتیکه جنبه آزادهنده‌ای به خود بگیرد، می‌توان از یک ملین مناسب برای رفع علائم آن بهره گرفت.
ملین‌های متنوعی وجود دارند که در سرعت شروع اثر، محل اثر (راست روده- روده بزرگ و روده کوچک)، اشکال دارویی، فواصل مصرف، طعم، عوارض جانبی و بهاء متفاوتند. بنابراین، برحسب نوع مشکل خود می‌توانید مناسب‌ترین آنها را انتخاب کنید. توجه داشته باشید که کلیه فرآورده‌های ملین در مقادیر بالاتر، بصورت مسهل عمل می‌کنند.
انواع ملین‌ها:
الف- ملین‌های حجیم کننده مدفوع:
اینگونه ملین‌ها با نگهداشتن آب در روده‌ها، باعث نرم شدن و افزایش حجم مدفوع می‌شوند و به این ترتیب حرکات روده را جهت دفع تسریع می‌کنند.
ملین‌های حجیم کننده مدفوع، برای مصرف دراز مدت، سالم‌ترین ملین‌ها هستند. البته برای شروع اثر آنها، ۱۲ تا ۲۴ ساعت و حتی گاهی تا ۷۲ ساعت وقت لازمست.
نوسیدن یک لیوان آب بزرگ به همراه اینگونه ملین‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا نه تنها اثر آنها وابسته به آب است، بدینوسیله از انسداد لوله گوارش توسط آنها نیز جلوگیری می‌شود.
موارد منع مصرف:
حساسیت نسبت به دارو- انسداد روده- آپاندیسیت- هرگونه احساس درد و ناراحتی شکم با علت ناشناخته- اشکال در بلع.
موارد احتیاط:
مصرف کنندگان داروهای دیگوکسین (Digoxin) و آسپرین (ASA)- (بدلیل جذب این داروها توسط ملین‌های حجیم کننده و در نتیجه کاهش اثر آنها)- افراد مبتلا به دیابت (مرض قند).
عوارض مصرف بیش از حد دارو:
نفخ و اتساع معده و بندرت انسداد روده.
مصرف در بارداری: تحت نظر پزشک.
مصرف در شیردهی: منعی ندارد.
نکات قابل توجه قبل از مصرف دارو:
- برای جلوگیری از انسداد لوله گوارش، پودر این داروها را با آب کافی مصرف کنید.
- فاصله زمانی ۲ ساعت را میان مصرف این داروها با سایر داروهای مصرفی رعایت نمائید.
- برای به حداقل رساندن تداخل دارو با غذا، در صورت مصرف آن بعنوان ملین، دارو را دو ساعت پس از غذا میل کنید اما در صورتیکه جنبه کمکی به رژیم لاغری را داشته باشد، مصرف آن دو ساعت قبل از غذا به بی‌اشتهایی نیز کمک خواهد نمود.
- می‌توانید برای ایجاد طعم مطلوبتر، دارو را با آب میوه و یا شیر مخلوط نمائید.
ب- ملین‌های نمکی و ملین‌های نگهدارنده آب در مدفوع (هیپراسموتیک):
اینگونه ملین‌ها با نگهداشتن آب در مدفوع شده و با نرم کردن مدفوع، دفع آنرا تسهیل می‌کنند. کاربرد اصلی آنها جهت آماده سازی روده برای معاینه، جراحی و یا دفع سموم در مسمومیتهاست و در شرایط معمول نباید از آنها برای درمان یبوست استفاده کرد.
ج) ملین‌های محرک :
اینگونه ملین‌ها معمولاً جهت تخلیه کامل روده برای رادیوگرافی، معاینه و یا جراحی‌های دستگاه گوارش کاربرد دارند و در شرایط معمول نباید از آنها برای درمان یبوست استفاده کرد.
ملین‌های محرک باعث افزایش ترشحات و تحرک روده‌ها و در نتیجه تسریع تخلیه روده می‌شوند. از آنجا که سریع‌الاثر هستند، غالباً از آنها استفاده نابجا می‌شود که این مسئله می‌تواند به کم آبی بدن، از دست دادن پروتئین و پتاسیم، دردها و گرفتگیهای عضلانی شکم و یا حتی اختلال در عملکرد روده بزرگ منجر شود.
این ملین‌ها بسیار مؤثر هستند ولی اثر آنها وابسته به میزان مصرف است و از آنجا که شروع اثر آنها سریع است، توصیه می‌شود که در مواقع مشخصی (بعنوان مثال بلافاصله قبل از خواب) مصرف شوند تا برای فعالیتهای روزانه فرد مسئله ساز نشوند.
برخی از ملین‌های گیاهی نیز وجود دارند که با همین مکانیسم عمل می‌کنند از جمله ملین‌های حاوی سنا و کاسکارا ساگرادا و یا روغن کرچک (نظیر سی لاکس C-Lax)- سنالاکس (Senna-Lax) – سنالین (Sennalin)- سناگراف (Sennagraph)- کاسیالاکس (Cassia-Las)- ملین دینه (Dineh-Lasative)- لاگزاریسین (Lazaricin) که هر چند بر انواع غیر گیاهی ارجحیت دارند ولی نباید به صرف گیاهی بودن، عوارض جانبی و منع مصرف آنها را نادیده گرفت چرا که مثلاً کاسکاراساگرادا با ترشح در شیر مادر، منجر به اسهال نوزاد خواهد شد.
فرآورده‌های ملین (ضد یبوست)
کاهش حرکات روده و در نتیجه کاهش غیر طبیعی دفعات اجابت مزاج که معمولاً با تغییر در قوام مدفوع همراه است، یبوست نامیده می‌شود.
یبوست می‌تواند در اثرعدم مصرف کافی مایعات و یا رژیمهای غذایی حاوی فیبر (سبزیجات و میوه‌جات)، عدم تحرک و یا بعنوان عارضه برخی بیماریها و یا مصرف داروها بروز کند که در بیشتر موارد با رفع عامل آن، به راحتی برطرف خواهد شد. درد قسمت تحتانی پشت، نفخ معده و سردرد، از علائم یبوست هستند.
متأسفانه امروزه اغلب از داروهای ملین (ضد یبوست) جهت کاهش وزن و لاغری استفاده می‌شود در حالیکه مصرف ملین‌ها به این منظور بسیار خطرناک بوده و می‌تواند به مشکلات جدی نظیر کمبود ویتامینها و مواد معدنی ضروری بدن منجر شود و از سوی دیگر نوعی وابستگی ایجاد کند بطوریکه بدون مصرف فرآورده ملین، عملکرد دفعی روده مختل خواهد شد. البته در مورد پودر برن (Bran)، کاربردی بعنوان کمک به رژیمهای لاغری مورد تائید می‌باشد.
بنابراین، فرآورده‌های ملین را باید تنها برای درمان کوتاه مدت (کمتر از یکهفته) بکار برد و بلافاصله پس از بازگشت حرکات روده، به حالت طبیعی مصرف آنرا قطع نمود.
غالباً یبوست خودبخود بهبود می‌یابد اما در صورتیکه جنبه آزادهنده‌ای به خود بگیرد، می‌توان از یک ملین مناسب برای رفع علائم آن بهره گرفت. ملین‌های متنوعی وجود دارند که در سرعت شروع اثر، محل اثر (راست روده- روده بزرگ و روده کوچک)، اشکال دارویی، فواصل مصرف، طعم، عوارض جانبی و بهاء متفاوتند. بنابراین، برحسب نوع مشکل خود می‌توانید مناسب‌ترین آنها را انتخاب کنید. توجه داشته باشید که کلیه فرآورده‌های ملین در مقادیر بالاتر، بصورت مسهل عمل می‌کنند.
هشدار:
- در صورتیکه یبوست با تهوع، استفراغ، خونریزی مقعد، سرگیجه و یا ضعف همراه شود، هرگز خود درمانی نکنید و فوراً با پزشک تماس بگیرید.
- از آنجا که کودکان قادر به توضیح علائم بیماری خود نیستند، قبل از تجویز داروهای ملین باید تشخیص قطعی را بر عهده پزشک گذاشت. بنابراین مصرف ملین‌ها در کودکان زیر شش سال تنها با تجویز پزشک مجاز خواهد بود
مترونیدازول METRONIDAZOLE
مترونیدازول یک آنتی بیوتیک رایج برای درمان عفونت های باکتریایی و تک یاخته ای است ، نظیر عفونت های پوست ، استخوان ، مفاصل ، و بافت نرم ؛ برخی از انواع اسهال ؛ عفونت های واژن و سایر عفونت های لگنی ؛ عفونت های داخل شکمی ؛ سینه پهلو (پنومونی )؛ سپتی سمی (عفونت در خون )؛ و اندوکاردیت (عفونت لایه خونی قلب و دریچه های قلبی )، و آمیبیاز (عفونت با آمیب ) و تریکومونازیس (عفونت با تریکوموناس ).
چگونگی مصرف
مترونیدازول را می توان با وعده های اصلی غذا یا مقداری خوراکی مصرف کرد تا معده را ناراحت نکند. بهتر است این دارو طی شبانه روز در نوبت هایی با فواصل یکسان مصرف شود تا سطح دارو در خون ثابت باقی بماند. اگر قراراست روزی ۴ نوبت مترونیدازول مصرف کنید،
هر ۶ ساعت (مثلاً ۱۲ ظهر، ۶ عصر، ۱۲ شب ، و ۶ صبح ). اگر این با برنامه کاری یا خواب شما تداخل دارد، برای تعیین یک برنامه مناسب تر از پزشکتان کمک بخواهید. مهم است که دارو سر وقت و به طور کامل مصرف شود، حتی اگر احساس بهبودی دارید.
اگر پیش از اتمام دارو، مصرفش را قطع کنید، ممکن است علایمتان مجدداً عود کند. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آوردید مصرفش کنید. البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است ، به برنامه دارویی معمولتان بازگردید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر، با پزشکتان تماس بگیرید: اسهال ، دل پیچه ، تهوع و استفراغ ، سوزش دهان یا زبان ، خارش یا ترشح واژن که قبل از درمان وجودنداشته ، پلاک های سفید در دهان یا روی زبان ، گلودرد، تب ، بثورات جلدی ، سرگیجه ، سیاهی رفتن چشم ، سردرد، افت مهارت های بدنی ، عدم تعادل یا بی حسی ، ضعف یا گزگز انگشتان دست و پا. ادرارتان ممکن است تیره شود، که از نظر پزشکی بی اهمیت است .
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف مترونیدازول ، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به مترونیدازول .
بارداری یا شیردهی .
عادت به مصرف مشروبات الکلی .
مصرف داروهای دیگر، به ویژه ضدانعقاد (رقیق کننده های خون ، مثل وارفارین ) یا دیسولفیرام .
سابقه یا ابتلا به بیماری های مغزی مثل صرع ؛ مشکلات خونی ، یا بیمای های کبدی .
هنگام مصرف مترونیدازول توصیه می شود
حتی در صورت احساس بهبودی دارو را تا آخر مصرف کنید تا عفونت بدنتان درمان شده ، از عود بیماری جلوگیری شود.
با جویدن آدامس یا مکیدن آب نبات های بدون قند و یا نوشیدن چند جرعه آب ، خشکی دهان را تسکین دهید.
اگر در حال درمان برای عفونت با تریکوموناس هستید، برای جلوگیری از عفونت مجدد همسرتان نیز باید همزمان با مترونیدازول درمان شود و تا بهبود کامل حتماً از کاندوم استفاده شود.
مترونیدازول را دور از دسترس کودکان ، دور از گرما، نور مستقیم یا حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط مترونیدازول فاسد می شود).
اگر ظرف ۳ روز درمان با مترونیدازول احساس بهبودی نمی کنید، با پزشکتان مشورت کنید.
هنگام مصرف مترونیدازول نباید
به هیچ وجه نوشابه های الکلی بنوشید یا داروهای حاوی الکل مصرف کنید. و این نکته را باید حداقل تا یک روز پس از اتمام درمان با مترونیدازول رعایت کنید. در غیراینصورت ممکن است دچار یک واکنش بسیار ناخوشایند شوید که علایمش عبارتند از، تهوع ، استفراغ ، دل پیچه ، سردرد، تپش قلب ، و برافروختگی و گُرگرفتگی .
دارو را پس از تاریخ مصرفش استفاده کنید.
پیش از اتمام دارو، مصرفش را قطع کنید؛ مگر به دستور پزشکتان .
کتوپروفن KETOPROFEN
کتوپروفن یک داروی ضد التهابی غیراستروئیدی رایج است . از این دارو برای تسکین درد و کاهش التهاب آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت (آرتروز) در بالغین استفاده می شود.
موارد دیگر مصرف این دارو عبارتند از: سردردهای عروقی (مثل میگرن )، مشکلات قاعدگی ، حمات حاد نقرس ، و دیگر مشکلات التهابی غیرروماتوئید.
چگونگی مصرف
قرص های کتوپروفن را باید همراه غذا با یک لیوان پر از آب خورد. تا ۳۰-۱۵ دقیقه پس از مصرف دارو نباید دراز کشید چرا که ممکن است به وی آسیب بزند. قرص های طولانی رهش را باید یکجا بلعید و خرد کردن ، شکستن ، یا جویدن آنها ممنوع است . اگر روزی یک بار کتوپروفن مصرف می کنید و یک نوبت را فراموش کرده اید، اگر بیش از ۸ ساعت تا نوبت بعدی باقی مانده است ، نوبت فراموش شده را مصرف کنید. در غیر اینصورت آن را رها کرده و به برنامه دارویی منظم تان بازگردید. اگر بیش از یک نوبت در روز کتوپروفن می خورید، به مجردیکه نوبت فراموش شده را به یاد آوردید مصرفش کنید، مگر اینکه تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده باشد. مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هر یک از علایم زیر مصرف دارو را متوقف ساخته ، با پزشکتان تماس بگیرید: خستگی شدید، گیجی ، فراموشکاری ، یا افسردگی ؛ سوزش سر دل یا سوءهاضمه ؛ بی اشتهایی ، تهوع یا استفراغ ؛ مدفوع سیاه ، قیری ، یا خونی ؛ اسهال ؛ علایم شبه آنفلوآنزا (لرز، تب ، دردهای عضلانی )، به ویژه اگر این علایم قبل یا همراه با ظهور بثورات جلدی رخ دهند؛ تنگی نفس یا مشکل در تنفس ؛ سرفه ؛ کمردرد؛ ادرار کدر، خونی یا صورتی ؛ تورم صورت یا پاها یا ساق پاها؛ افزایش وزن ؛ سردرد شدید؛ کرخی یا گزگز انگشتان دست یا پا؛ جداشدگی ناخن های انگشتان دست ؛ خون دماغ ؛ کبودی یا خونریزی غیرعادی ؛ بثورات جلدی ، خارش ، کهیر، یا ضایعات تاولی ؛ زردی پوست یا چشم ها؛ احساس صدای زنگ در گوش (وزوز گوش )؛ خشکی ، تحریک و تورم چشم ها؛ تاری دید؛ زخم های دهانی ؛ یا تب یا گلودردی که پیش از درمان وجود نداشته و ارتباطی با بیماری اخیر که به خاطرش کتوپروفن تجویز شده نداشته باشد. افراد مسن بیشتر از سایرین در معرض خطر مشکلات گوارشی و خونریزی دهنده این دارو قرار دارند. یک پاسخ حساسیتی نادر به کتوپروفن آنافیلاکسی است ، که به توجه و مراقبت فوری پزشکی نیاز دارد. از آنجاییکه آنافیلاکسی به سرعت پیشرفت می کند، در صورت مشاهده تورم لب ها یا دور چشم ها، کهیر یا تورم های پوستی ، ضربان قلب تند، خس خس سینه ، یا مشکل در تنفس ، بلافاصله مصرف دارو را قطع کرده با یک مرکز خدمات پزشکی اورژانس تماس بگیرید. علایم دیگری نیز ممکن است مشاهده شوند که فقط در صورت مشکل ساز شدن لازم است با پزشک در میان گذاشته شوند: اضطراب ، تشویش ، سرگیجه ، سیاهی رفتن چشم ، سردرد خفیف ، حساسیت به نور، مشکل در به خواب رفتن ، خشکی دهان ، دل پیچه خفیف ، نفخ ، تولید گاز بیش از حد در روده ها، یا اسهال یا یبوست .
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف کتوپروفن ، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به آسپرین یادیگر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی
بارداری یا شیردهی
مصرف داروهای دیگر، به ویژه دیگر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی ، (مثل ناپروکسن ، آسپیرین )، ضد انعقادها (رقیق کننده های خون ، مثل وارفارین )، آنتی بیوتیک ها (سفالوسپورین ها)، داروهای ضد سرطان (متوترکسات ، پلیکامایسین )، سیکلوسپورین ، لیتیم ، پروبنسید (یک داروی ضد نقرس ) تریامترن (یک داروی مُدر) یا اسیدوالپروئیک (داروی ضد تشنج ).
عادت به مصرف مشروبات الکلی
سابقه یا ابتلا به پولیپ های بینی مرتبط با آسم ؛ زخم یا التهاب دستگاه گوارش ؛ هموفیلی یا دیگر مشکلات خونریزی دهنده ؛ نارسایی مغز استخوان ؛ زخم های دهانی ؛ پرفشاری خون ؛ یا بیماری های کبدی یا کلیوی
هنگام مصرف کتوپروفن توصیه می شود
دستورالعمل روی بسته بندی دارو را بخوانید و به آن عمل کنید.
برچسب کلیه داروهای بدون نیاز به نسخه را مطالعه کنید تا داروهای حاوی آسپرین و ایبوپروفن یا حاوی داروهایی که با کتوپروفن تداخل می کنند مصرف نکنید.
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید.
پیش از هر نوع عمل جراحی یا کارهای دندانپزشکی سایر پزشکان را از اینکه کتوپروفن مصرف می کنید مطلع سازید.
اگر دچار خشکی دهان شدید با جویدن آدامس یا مکیدن آب نبات یا نوشیدن چند جرعه آب آن را تسکین دهید.
اگر حساسیت به نور مشکل ساز شده است از آفتاب مستقیم ساعت ۱۰ صبح تا ۳ بعدازظهر اجتناب کنید و از لوسیون های ضدآفتاب با قدرت محافظتی (اس پی اف ) حداقل ۱۵ برای مناطق در معرض آفتاب استفاده کنید.
کتوپروفن را دور از دسترس کودکان ، و دور از گرما، نور مستقیم و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط کتوپروفن فاسد می شود).
کتوپروفن تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف کتوپروفن نباید
مشروب الکلی بنوشید. در اینصورت مشکلات معده متحمل تر خواهد شد.
تا پیش از مشخص شدن پاسخ بدنشان به دارو رانندگی کنید یا در فعالیت های خطرناک شرکت کنید. این دارو در برخی موجب گیجی ، سرگیجه یا خواب آلودگی می شود.
داروهای آنتی هیستامین
هیستامین یکی از مواد شیمیایی است که هنگام واکنش پادتن ها (آنتی بادی ها) با مواد آلرژی زا آزاد می شود و مسئول بسیاری از علایمی است که در التهاب بینی ناشی از آلرژی یا بیماری رینیت آلرژیک دیده می شود.
داروهای آنتی هیستامین با خنثی کردن عمل هیستامین باعث می شوند که خارش و آبریزش بینی و عطسه کردن تسکین یابد.
همچنین این داروها علایم مربوط به آلرژی در مناطقی غیر از بینی مثلاً کهیرها یا دانه های پوستی را بهبود می بخشند.داروهای آنتی هیستامین را در صورت امکان باید پیش از حمله آلرژی مصرف کرد.
داروهای آنتی هیستامین به اشکال مختلف قرص، قطره چشمی، شربت و اسپری بینی وجود دارند. در بسیاری موارد این داروها در دو شکل سریع الاثر و با اثر تدریجی هم وجود دارند.
داروهای آنتی هیستامین مشکلاتی هم به وجود می آورند. از آنجایی که این داروها ترشحات مخاطی را غلیظ می کنند ممکن است در مورد سینوزیت عفونی یا باکتریایی باعث بدتر شدن علایم شوند،
بنابراین افراد مبتلا به سینوزیت باکتریایی یا عفونت باکتریایی بینی حتی در فصل آلرژی نباید آنتی هیستامین مصرف کنند.
مسأله دیگر آن است که آنتی هیستامین ها در طول زمان اثربخشی شان را از دست می دهند و بیماران مجبورند نوع متفاوتی از آنها را به کار برند.
داروهای آنتی هیستامین به دو گروه قدیمی تر یا نسل اول و جدیدتر یا نسل دوم تقسیم می شوند؛ تفاوت عمده این دو گروه در میزان عارضه جانبی خواب آلودگی است. آنتی هیستامین های نسل دوم بر خلاف نسل اول کمتر این عارضه شایع را به وجود می آورند.
آنتی هیستامین های نسل اول
از این گروه می توان به داروهای دیفن هیدرامین، کلماستین و کلرفنیرامین اشاره کرد.داروهای این گروه به خاطر آنکه غیراختصاصی عمل می کنند و اثر ضدکولینرژیک هم دارند (اثر استیل کولین یک پیغامبر عصبی را مهار می کنند) ممکن است عوارض جانبی متعددی ایجاد کنند.از جمله این عوارض جانبی می توان به اینها اشاره کرد:
خواب آلودگی و اشکال در تفکر: این عارضه از این لحاظ خطرناک است که ممکن است در بزرگسالان باعث حوادث کاری و تصادفات اتومبیل شود، اما تحقیقات موجود نشان می دهد که کودکانی که از این داروها استفاده می کنند کمتر دچار این عارضه می شوند.
- خشکی دهان
- سرگیجه
- اضطراب
- تپش قلب
- گلودرد
در مردان مبتلا به بزرگی پروستات مصرف این داروها ممکن است اشکال در ادرار کردن را بدتر کند.
برای تطبیق پیدا کردن با اثر خواب آلوده کننده این داروها رعایت نکات زیر کمک کننده است:
- دارو را در خانه چند ساعت پیش از خواب مصرف کنید.
- از سایر داروهایی که اثر خواب آور دارند پرهیز کنید.
- در حین استفاده از این داروها از رانندگی و کار با ماشین های سنگین خودداری کنید.
اثر خواب آلوده کننده این داروها در طول زمان ممکن است کاهش یابد.
داروهای آنتی هیستامین نسل دوم
از داروهای آنتی هیستامین نسل دوم می توان به فکسو فنادین، لوراتادین، سیتریزین و آکرواستین اشاره کرد.
این داروها خاصیت ضدکولینرژیک نیستند و بنابراین در مقادیر تجویز شده، خواب آلودگی ایجاد نمی کنند.
عوارض شایع این گروه داروها شامل سردرد، خشکی دهان و خشکی بینی می شود که اغلب موقتی هستند و در طول درمان برطرف می شوند.
در موارد نادری تپش قلب و احساس سنگینی بر روی قفسه سینه در حین مصرف این داروها رخ می دهد که در این صورت باید فوراً به پزشک مراجعه کرد.زنان باردار و شیرده باید از این داروها اجتناب کنند، مگر اینکه پزشک مصرف آنها را تجویز کند.
اسپری های بینی آنتی هیستامین
اخیراً داروی آنتی هیستامین موضعی به صورت اسپری بینی هم به بازار دارویی آمده است. این دارو که آزلاستین (نام تجارتی Astelin) نام دارد می تواند جایگزین داروهای خوراکی آلرژی های فصلی شود و پرخونی و گرفتگی بینی و سایر علایم آلرژی را برطرف کند.
عوارض جانبی این اسپری، مزه تلخ، قیمت بالا و اثر خواب آلودگی آور آن است.