مهمترین سوالی که در این زمینه برای بیماران مطرح میشود، مزایا و معایب استفاده از این روش است. البته نباید انتظار داشته باشیم لاپاراسکوپی بدون عارضه باشد و هیچ مشکلی برای فرد ایجاد نکند، ولی در مقایسه با اعمال جراحی باز عوارض بسیار کمتری ایجاد خواهد کرد.
به عنوان مثال چسبندگی یکی از مشکلاتی است که پس از عمل جراحی باز ممکن است برای فرد ایجاد شود، اما در لاپاراسکوپی چون شکم باز نمیشود، در معرض هوای محیط قرار نمیگیرد و بافت بدن با لوازمی که هنگام عمل باز استفاده میشود تماس ندارد، چسبندگی خیلی کمتری ایجاد میکند.
یکی از فواید لاپاراسکوپی کوچک بودن اسکار عمل (جای زخم) است، به عنوان مثال اگر عمل جراحی کله سیستکتومی یا برداشتن کیسه صفرا به روش جراحی باز انجام شود، باید برش جراحی حداقل به اندازه بیست و هفت تا سی سانتیمتر ایجاد شود، اما در این روش با سه یا چهار سوراخ نیم سانتیمتری تا حداکثر یک سانتیمتری میتوان عمل را انجام داد.
با توجه به این که در روش لاپاراسکوپی اسکار عمل کوچکتر از جراحی باز است، انتظار میرود عوارض و مشکلات ناشی از برش پوستی پس از عمل نیز کمتر باشد.
این مساله هم از نظر زیبایی به نفع بیمار است و هم به او کمک میکند پس از جراحی خیلی سریعتر به زندگی روزمره برگردد و کارهای عادی را از سر بگیرد.
یکی دیگر از فواید لاپاراسکوپی کاهش خونریزی است که احتمال نیاز به تزریق خون را کاهش می دهد.
احتمال عفونت نیز در این روش بسیار کمتر است. همچنین در روش جراحی باز، داخل شکم به خوبی روش لاپاراسکوپی روشن نمیشود و چون اعضای بدن روی هم قرار گرفتهاند، ممکن است خیلی از بافتها بخوبی دیده نشود، اما این مشکلات در لاپاراسکوپی وجود ندارد.
البته باید گفت دمیدن گاز داخل شکم که در روش لاپاراسکوپی انجام میشود، برای برخی افراد خطرناک است، بنابراین افرادی که زمینه بیماریهای قلبی یا تنفسی دارند، باید از این روش استفاده کنند.
این روش جراحی معمولاً تحت بیهوشی عمومی (بدون هوشیاری و احساس درد) یا بیحسی نخاعی انجام میشود اما میتوان آن را در برخی شرایط، تحت بیحسی موضعی نیز انجام داد.
معده بیمار باید توسط یک لوله دهانی- معدهای (اروگاستریک) تخلیه شود. یک سوند نیز برای تخلیه ادرار کار گذاشته میشود. البته در صورتی که عمل جراحی مربوط به قسمت فوقانی شکم بوده، کوتاه مدت و مختصر باشد یا بیمار بلافاصله قبل از عمل دفع ادرار داشته باشد، ممکن است این کار انجام نشود. برای تغییر موقعیت اعضای داخل شکم با نیروی جاذبه زمین و در طول عمل، تخت جراحی تغییر وضعیت و شیب میدهد، بنابراین بیمار باید روی تخت محکم نگه داشته شود. وسایل عمل جراحی باز (لاپاروتومی) باید در حین عمل حتماً در دسترس باشد چون ممکن است مجبور شوند عمل لاپاروسکوپی را به لاپاروتومی تغییر دهند یعنی شکم بیمار باز شود.
فضای جراحی باید دید کافی و دسترسی مناسب برای انجام عملیات داشته باشد. با تزریق گاز دی اکسید کربن به داخل شکم، دیواره آن بلند شده و فضای بزرگتری برای جراح به وجود میآید. برای این کار یک سوزن را از طریق برش کوچکی بر روی پوست زیر ناف وارد میکنند و بعد از سوراخ کردن لایههای سطحی و عمقی دیواره شکم، سوزن وارد فضای صفاقی میشود. سپس فضای داخل صفاق را با فشاری حدود ۱۰ تا ۱۵ میلیمتر جیوه از گاز دی اکسید کربن پر میکنند. یک برش ۱ تا ۲ سانتیمتری نیز برای ورود لاپاروسکوپ ایجاد میگردد که موقعیت برش، بستگی به نوع جراحی دارد.
لاپاروسکوپ یک تلسکوپ مینیاتوری است با یک سیستم فیبر نوری که نور را به ناحیه جراحی هدایت میکند. بدین ترتیب جراح میتواند فضای داخل شکم را بر روی مانیتور مشاهده کند. همچنین ابزارهای باریک ۵ تا ۱۰ میلیمتری از طریق پورتها، وارد بدن شده تا عملیات را بتوان انجام داد. با استفاده از لاپاروسکوپ، جراح دیدی همانند جراحی باز خواهد داشت و میتواند با هر دو دست کار کند در حالی که دستیار وی، دوربین را نگه داشته و احشا را جابجا میکند.
محل قرارگیری پورتها بر روی شکم، طبق یک استاندارد مشخص صورت میگیرد.
اندازه برشها در لاپاروسکوپی بسیار کوچکتر است و در نتیجه اثر آن بر روی پوست کمتر میباشد به عنوان مثال به جای یک برش ۲۰ سانتیمتری در جراحی برداشتن کیسه صفرا به روش باز، از ۵-۲ برش ۵ تا ۱۰ میلیمتری استفاده میشود.
روش لاپاروسکوپی برای به حداقل رساندن خونریزیهای جراحی و کاهش زمان بهبود، طراحی شده است. دردهای بعد از جراحی در لاپاروسکوپی کمتر است و بیمار بعد از یک هفته میتواند بطور کامل فعالیتها روزانه خود را از سر گیرد.
به طور کلی هر جراحی را که بتوان به صورت باز انجام داد، با روش لاپاروسکوپی نیز قابل انجام خواهد بود اما این بدان معنا نیست که این جراحیها باید با روش لاپاروسکوپی انجام شود.
بطور کلی در مقایسه با عمل جراحی باز این روش دارای مزایای بسیار است. به عنوان مثال:
امروزه از تکنیک لاپاراسکوپی در بسیاری از اعمال جراحی نظیر، کیسه صفرا، بای پس معده، جایگذاری حلقه به دور معده، برداشتن قسمتی از روده، برداشتن تومورها و... استفاده می شود.
حداقل ۱۲ ساعت قبل از جراحی، از خوردن و آشامیدن خودداری کنید. خالی بودن معده به جلوگیری از استفراغ در حین عمل کمک میکند.
در صورت وجود هر یک از موارد زیر، قبل از جراحی پزشک را مطلع کنید.
قبل از عمل لاپاروسکوپی به این نکات نیز توجه کنید.
حدود ۸۰ درصد از اعمال جراحی شکمی و قفسه سینه به خصوص اعمال جراحی شکمی و لگن با لاپاروسکوپی انجام میشود. به عنوان مثال برداشتن کیسه صفرا به علت سنگ، آپاندیسیت، ترمیم فتقهای کشاله ران، شکم و فتقهای بعد از عمل جراحی باز، رزکسیون معده، رزکسیون روده باریک و بزرگ به علت بیماریهای التهابی و بدخیم، کوچک کردن معده و انداختن حلقه به دور معده (Gastric Banding) برای درمان چاقی، نفرکتومی، واریکوسل، کیستهای کلیوی و اخیراً پروستاتکتومی، همچنین کلیه اعمال جراحی که در زنان بر روی رحم و تخمدانها صورت میگیرد مانند هیسترکتومی (خارج کردن کامل رحم)، برداشتن تخمدانها و کیستهای تخمدان، بستن لولههای رحم، حاملگی خارج رحمی و اعمال جراحی بر روی ریه و بعضی از بیماریهای قلبی به وسیله لاپاروسکوپی انجام میشود.
یکی از اندیکاسیون لاپاروسکوپی در بیمارانی است که مشکلات حاد شکمی دارند و یا به علت تصادف دچار آسیب شدهاند اما با امکانات موجود امکان تشخیص قطعی وجود ندارد. همچنین در بیمارانی که مشکل نازایی دارند، برداشتن نمونه از ارگانهای داخلی شکم جهت تشخیص نهایی میباشد.