انسولین

انسولین با انتقال قند موجود در خون به داخل سلولها  باعث کاهش قند خون می شود ، به طور معمول تزریق  ۲   بار در روز انسولین برای کنترل قندخون کافی است . اما در بعضی موارد برای کنترل بهتر قند خون جهت بعضی از افراد ۳ تا ۴ تزریق در روز نیز در نظر گرفته میشود . متأسفانه با وجود تلاشها و تحقیقات فراوانی که جهت تهیه شکل خوراکی انسولین انجام شده است هنوز انسولین خوراکی در دسترس نمی باشد و اگر چه شکل استنشاقی نیز جدیداً به بازار آمده  ولی به سبب نیاز به شرایط خاص مصرف آنرا بسیار محدود است .

مصرف ناصحیح داروهای دیابت از جمله انسولین موجب پدید آمدن مشکلات فراوانی از جمله مشکلات کلیوی ، قلبی ، عروقی ، چشمی و …. برای این بیماری می گردد . لذا توجه به مصرف صحیح و منطقی داروهای در این بیماری از اهمیت فراوانی برخوردار است .

چنانچه انسولین دریافتی انسولین رگولار یا NPH میباشد لازم است انسولین نیم ساعت قبل از وعده غذایی دریافت شود . اما چنانچه از انسولین rapid – acting ( سریع الاثر ) استفاده می کنید باید بلافاصله قبل از وعده غذایی دریافت شود .

۶  نوع انسولین وجود دارد که با سرعت های مختلف فعالیت می کنند بسیاری از افراد معمولاً از مخلوط ۲ نوع انسولین استفاده می کنند عملکرد انسولین در بیماران مختلف ممکن است متفاوت باشد . هر بیمار پس از مدت کوتاهی متوجه شکل عملکرد انسولین و سرعت شروع اثر آن در بدنش می شود و بر این اساس می تواند انسولین مورد نیاز و زمان تزریق آن را به کمک پزشک خود مشخص کند .

محل تزریق انسولین نیز مهم است شما می توانید انسولین را در بازو ، ران و یا شکم تزریق کنید . اما باید به خاطر داشته باشید سرعت آزاد سازی انسولین در این مناطق با یکدیگر متفاوت است به عنوان مثال سرعت جذب انسولین از ناحیه شکمی – سریع ترین و ناحیه ران ( thigh ) آهسته ترین سرعت جذب را دارد این جذب در بازو متوسط است .

بنابراین برای تغییر محل تزریق انسولین که اغلب به علت تزریق های مکرر ضروری می شود با پزشک خود مشورت کنید .

نگهداری انسولین

چنانچه یک ویال در ظرف مدت ۳۰ روز مصرف می کنید نیاز به یخچال نمی باشد وشما می توانید انسولین را در دمای اتاق نگهداری کنید ما باقی مانده انسولین را پس از ۳۰ روز باید دور ریخته شود چنانچه یک ویال را ظرف مدت یک ماه مصرف نمی کنید آن را همیشه در یخچال نگهداری کنید بخاطر داشته باشید که همیشه یه ویال انسولین اضافه در خانه داشته باشید . انسولین را نباید خیلی داغ و یا خیلی سرد کرد منظور از دمای اتاق ۱۵-۳۰ درجه است انسولین را در فریزز و یا پشت پنجره ماشین یا منزل در معرض آفتاب مستقیم قرار ندهید .

عوارض جانبی انسولین

شامل افت قندخون ( هیپوگلیسمی ) و افزایش وزن می باشد .

افت قندخون در مصرف کنندگان انسولین در موارد زیر بیشتر اتفاق می افتد :

حذف یک وعده غذایی

مصرف بسیار کم مواد غذایی در یک وعده

انجام حرکات ورزشی بیش از حد معمول

مصرف بیش از اندازه داروی ضد دیابت

نوشیدن الکل ، بیماری ، تب و …

علائم هیپوگلیسمی

درصورت احساس تعریق ، درد ، خواب آلودگی ، گرسنگی ، عصبی شدن ، لرزش و سرگیجه ممکن است دچار هیپوگیسمی شده باشید .

تأمین قند خون در بیماران دیابتی

اگر در تست قند خون شما زیر ۷۰ باشد میتوانید برای تأمین ۱۵ گرم کربوهیدارت یکی از موارد زیر را به کار ببرید :

نصف فنجان آب میوه

یک فنجان شیر

یک یا دو قاشق چای خوری شکر و یا عسل

قند خون خود را ۱۵ دقیقه بعد چک کنید . چنانچه هنوز قند خون شما زیر ۷۰ باشد مجدداً ۱۵ گرم کربوهیدارت دریافت کنید .

چنانچه امکان تست قندخون وجود ندارد اما یکی از علائم هیپوگلایسمی وجود داشته باشد یکی از موارد ذکر شده جذب کربوهیدرات را بخورید .

چنانچه قند خون شما پایین نیست اما امکان دارد که وعده بعدی غذایی خود را حداقل تا یک ساعت بعد مصرف نکنید یک میان وعده حاوی پروتئین داشته باشید . این میان وعده میتواند شامل موارد زیر باشد :

کراکر همراه با پنیر یا کره

نصف یک ساندویج همبرگر

کراکر و یک لیوان شیر

داروهای لاغری

بهترین درمان لاغری، رژیم غذایی مناسب در کنار فعالیت‌های فیزیکی و تغییر در رفتار و نحوه زندگی است چرا که با افزایش وزن تدریجی علاوه بر این که قابل تحمل‌تر است عوارض نداشته و تقریبا غیر قابل بازگشت است، مضرات نامطلوب داروهای لاغری برای کاهش وزن خیلی بیشتر از مزایای این داروهاست و متخصصان تغذیه افراد را از استفاده آنها منع می‌کنند، بنابراین رژیم غذایی مناسب بهترین جایگزین برای درمان داروهای لاغری است.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، حتی قویترین داروهای درمان چاقی برای درمان این مشکل قطعی نبوده و این داروها تنها می‌توانند حداکثر بین ۵ تا ۱۰ کیلوگرم از وزن افراد چاق را در طی یک سال مصرف، کاهش دهند.

داروهای لاغری که سازمان نظارت بر غذا و داروی امریکا موسوم به FDA مجاز دانسته دو دسته هستند، که مصرف آنها تنها به توصیه پزشکان مجاز است و برای بیماران چاق در صورتی که بیماری قلبی و عروقی خاصی نداشته باشند. و متخصصان تغذیه تحت هیچ شرایطی بدون در نظر گرفتن سن، وزن، موقعیت‌های فیزیولوژیکی، بیماری‌های زمینه‌ای و داروهای مصرفی افراد، رژیم غذایی یا داروهای لاغری را حتی اگر مورد تایید باشند، تجویز نمی‌کنند، به این دلیل که تداخل غذا و دارو ممکن است عوارضی جدی را در آن مدت برای فرد مصرف کننده ایجاد کند.

مصرف داروهای درمان چاقی تنها برای استفاده از دوره‌های کوتاه و موقت که باعث ایجاد انگیزه در فرد جهت اقدام برای کاهش وزن می‌شود، ممکن است مورد نظر قرار گیرد.
درمان چاقی با قرص‌ها و داروهای لاغری درمان قطعی و دائمی نیست و حتی مصرف قوی‌ترین این داروها حداکثر ۵ تا ۱۰ کیلوگرم از وزن افراد چاق را در طول یکسال کاهش می‌دهد. این در حالی است که فرد باید متحمل هزینه‌های گزاف خرید این داروها شود و مخارج زیادی را بابت مصرف آنها پرداخت نماید.

تغییر شیوه زندگی به سمت تحرک بیشتر و مصرف غذاهای سالم‌تر تنها راه حل مبارزه با مشکل چاقی است  در خصوص افرادی که دارای نمایه توده بدنی ( BMI ) بالای ۲۵ بوده و مبتلا به چاقی مفرط هستند درمان‌های دارویی حتی به شکل موقت نیز پاسخگوی این افراد نبوده ضمن آن که رژیم‌های غذایی نیز در این افراد تاثیر کمی به دنبال دارد.

 تنها راه درمان افرادی که دچار چاقی مفرط هستند شیوه‌های جراحی ذکر است و  این افراد ممکن است با رژیم‌های دارویی و غذایی بتوانند وزن بدنشان را کاهش دهند. از طرفی در معرض بیماری‌های مهلک و خطرناک قرار دارند، لذا بهترین روش درمان برای این افراد استفاده از روش‌های جراحی است.
 شیوه‌های درمانی کمربندهای لاغری و لباس‌های مخصوص جهت درمان چاقی تبلیغاتی و بی‌اثر است .
با توجه به پیشرفت تکنولوژی و توسعه جهان کنونی و بالطبع رشد جمعیت و افزایش روزافزون رستوران‌ها و فست‌فودها از سویی و همچنین کاهش تحرک از سویی دیگر، هر روز به تعداد افراد چاق در جهان افزوده می‌شود. چاقی که امروزه به مشکلی عمومی تبدیل شده است، بسیاری از فعالیت‌های روزمره زندگی را مختل می‌سازد؛ چنان‌که بسیاری از ما با افزایش وزن خود و یا اطرافیان مواجه هستیم و از این مساله رنج می‌بریم.
در این بین تبلیغات انواع و اقسام داروهای لاغری از کانال های ماهواره ای مزید بر علت شده است تا افراد چاق به دنبال حل مشکل خود در کوتاه‌مدت باشند و از عاقبت کار بی‌خبر.
چاقی نوعی بیماری است،  چرا که می‌تواند عوارض خطرناکی در پی داشته، سلامت افراد جامعه را تهدید کند و علاوه بر این هزینه‌بردار نیز باشد. کسانی که از لحاظ ظاهری چاق به نظر می‌رسند در محاسبات پزشکی نیز به طور معمول چاق خواهند بود.
عوارض چاقی :

از عوارض چاقی می‌توان به این موارد اشاره کرد؛ دیابت نوع ۲، دیابت بارداری، فشار خون بالا، اختلالات چربی خون و بیماری‌های عروق کرونر که در بیماران چاق بیشتر از معمول دیده می‌شود؛ از طرفی اختلالات در قاعدگی خانم ها، آرتروز، سنگ کیسه صفرا، کبد چرب، ریفلاکس و بعضی از انواع سرطان‌ها مانند ( سرطان مری، کیسه صفرا، روده بزرگ، رحم، پروستات و پستان).

داروهای لاغری و معایب آن‌
افراد چاقی که داروهای لاغری مصرف می‌کنند به طور معمول اعتیاد به دارو ندارند اما به هر حال با ورود و عرضه قرص‌های جدید در جامعه می‌توان گفت اعتیادآور هستند و اگر بیماری به مصرف این‌گونه داروها عادت کند و نحوه رفتاری خود را در زندگی تغییر ندهد هیچ گاه نمی‌تواند موفق شود.

برای کاهش وزن به طور حتم باید از مثلث رژیم غذایی، دارو و فعالیت فیزیکی پیروی کرد، چرا که کاهش وزن در کنار رژیم غذایی سالم و کم کالری یعنی کالری زیر ۱۲۰۰ و همچنین وجود فعالیت فیزیکی می‌تواند برای فرد چاق نجات‌بخش باشد، این به مثابه فردی است که بیماری دیابت دارد؛ همان طور که باید در کنار رژیم غذایی مناسب انسولین مصرف کند اگر تنها انسولین مصرف کند و رژیم نداشته باشد این امر امکان‌پذیر نیست.
 عوارض ناگوار داروهای لاغری بر دستگاه گوارش :

سیبوترامین که یکی از داروهای تأیید شده از سوی سازمان نظارت بر غذا و داروی امریکاست عوارض جانبی نظیر سردرد، اضطراب، یبوست، و فشار خون را به همراه دارد؛ همچنین در مصرف زنیکال، عوارضی چون دفع مدفوع مکرر و چرب، اسهال، دل‌درد، اضطراب، سرگیجه و ناراحتی‌های روده‌ای بروز می‌کند و در موارد نادری موجب خشکی پوست و اختلال در مفاصل می‌گردد، البته باید یادآور شد که در تمام این موارد اگر رژیم غذایی مناسب جواب ندهد و چاقی بیش از حد باشد مصرف این داروها تجویز می‌شود.
البته باید این نکته را در نظر داشت که این عوارض تنها مربوط به داروهای مجاز لاغری است که مورد تایید مراکز معتبر جهانی است؛ اثرات داروهای تقلبی لاغری که در سایت‌های اینترنتی و شبکه‌های ماهواره‌ای به نحو چشمگیری تبلیغ می‌شود جای بحث خود را دارد و بماند که چه عوارض خطرناک و مهلکی در پی دارد.

 ** بررسی قرص های لاغری و تاثیرات آن بر بدن

آنچه باید درباره قرص های لاغری بدانید .
به نظر شما اگر ۸۰ درصد افرادی که از قرص های رژیمی استفاده می کنند، کاهش وزن داشته باشند، نشانه تأثیر گذار بودن این گونه قرص هاست؟ پاسخ به این پرسش بدون توجه به پاسخ سوالات زیر امکانپذیر نیست.
آیا پس از قطع قرص ها، روند اضافه وزن ادامه خواهد داشت؟
آیا استفاده از این داروها، بیماری های قلبی و عوارض دیگری را به دنبال نخواهد داشت؟
آیا استفاده از این قرص ها اعتیادآور نیستند؟
بنابراین، کاهش وزن تنها معیار سنجش تأثیر قرص های رژیمی نیست. باید توجه کرد که استفاده از این گونه داروها هرگز راه حل مناسبی برای کاهش وزن سریع و آسان نبوده است.
قبل از استفاده از قرص های رژیمی، به نکات زیر توجه کنید.
A) تمام قرص های کاهش وزن و رژیم های جدی، برای افراد بسیار چاق در نظر گرفته می شود. اینها داروهای ضد چاقی هستند؛ نه قرص های کاهش وزن سریع. بیشتر تحقیقات نشان داده‌اند که این داروها و مکمل‌ها در کوتاه مدت، وزن افراد را کنترل می کنند.
B) استفاده از قرص های رژیمی را جزئی از برنامه جامع رژیمی خود قرار دهید. این برنامه باید شامل تمرینات ورزشی و رژیم غذایی کم کالری و مناسب باشد. در غیر این صورت شما به جای از دست دادن وزن خود، پول و وقت خود را از دست داده اید.
C) از قرص هایی که به عنوان قرص های گیاهی با ترکیبات طبیعی تبلیغ می شوند، پرهیز کنید. تنها راه مؤثر و سالمی که به طور مستقیم متابولیسم و سوخت ساز را افزایش می دهد و چربی ها را می سوزاند، ورزش است.
D) همیشه پیش از خرید قرص های رژیمی، با پزشک خود مشورت کنید. حتماً درباره، عوارض جانبی و خطرات احتمالی این داروها از پزشک خود نظر خواهی کنید. همیشه طبق دستورالعمل قرص ها رفتار کنید.
E) مطالعات نشان داده است برخی از قرص های رژیمی فشار خون، کلسترول و تری گلیسرید را کاهش می دهند و از سوئی دوام و مقاومت انسولین خون را افزایش می دهند.

به خاطر داشته باشید: داروهای بازدارنده اشتها معجزه نمی کنند. در واقع آنها به هیچ وجه نمی توانند جای یک رژیم غذایی خوب و مناسب را بگیرند. نقش اصلی این داروها کمک به فرد در گرفتن رژیم مناسب و انجام تمرینات ورزشی به منظور کاهش وزن اضافه و ثابت ماندن در وزن ایده آل است.

وانکومایسین

استفاده بالینی ونکومایسین وریدی برای درمان عفونتهایی مثل سپسیس و اندوکاردیت استافیلوکوکی مقاوم به پنی سیلین و مننژیت ثانویه به استرپتوکوک پنومونیه مقاوم به پنی سیلین بکار می رود. ونکومایسین همچنین برای بیماران با واکنش های افزایش حساسیت در مقابل بتالاکتام استفاده می شود. وانکومایسین خوراکی همچنین برای درمان کولیت ثانویه به کلستریدیوم دیفیسیل استفاده می شود. MOA آنتی بیوتیک گلیکوپپتیدی که ساخت دیواره سلولی را مهار می کند. به D-ALA-D-Ala پنتاپپتید پپتید و گلیکان متصل می شود که این از طویل شدن و تشکیل دیواره سلولی جلوگیری می کند و باعث لیز سلولی می شود. کشندگی و انکومایسین وابسته به زمان است.
فعالیت ونکومایسین برعلیه باکتریهای گرم + مثل استرپتوکوکوک و استافیلوکوک (که در مقابل متی سیلین مقاوم هستند) باکتریسید است . ونکومایسین بر علیه عفونت گونه های انتر وکوکوس باکتریواستاتیک است و معمولاً با یک آمینوگلیکوزید که بر روی باکتریها اثر باکتریسیدی دارد استفاده می شود . بقیه باکتریها شامل باسیلهای گرم+ مثل باسیلوس،Corynebacteria و لاکتوباسیلوس و بیشتر کلستریدیوم ها من جمله کلستریدیوم دیفیسیل.
فارماکوکینتیک
جذب ونکومایسین به مقدار جزئی از مجرای گوارش جذب می شود به طوری که ونکومایسین خوراکی فقط برای درمان آنتی بیوتیک انتروکولیت در اثر کلستریدیوم دیفیسیل استفاده می شود. 
توزیع ونکومایسین به میزان وسیعی توزیع می شود ونکومایسین به مقدرا خیلی کم به داخل CSF تراوش می شود. هر چند در حضور عفونت غلظت ونکومایسین از ۷% تا ۲۱% سطح سرمی متغیر است
دفع :. ۹۰-۸۵% ونکومایسین بدون تغییر در ادرار دفع می شود تنظیمات دوز در نارسایی کلیوی ضروری هستند. نیمه عمر ونکومایسین ۱۰-۵ ساعت است و در بیماران بانارسایی کلیه زیاد می شود. در بیماران با مرحله آخر بیماری کلیوی نیمه عمر ۷ روز می شود. 
محدوده درمانی محدوده توصیه شده غلظت حضیض ونکومایسین µg/ml 5-15 است و پیک غلظت آن ۵۰-۲۰ µg/ml است. البته معمولاً پیشنهاد نمی شود که مقادیر پیک غلظت چک شوند.
عوارض جانبی استفاده طولانی مدت موجب سمیت کلیوی و سمیت گوش می شود. بروز سمیت کلیوی و سمیت گوش ثانویه به ونکومایسین نادر است ولی می تواند در هنگام استفاده همزمان با دیگر مواد ایجاد کننده سمیت کلیوی و گوش اتفاق بیفتد . پیک ۸۰-۶۰ µg/ml می تواند باعث افزایش سمیت گوش شود.

 فلاشینگ، راش پوستی و کاهش فشار خون (سندرم مرد قرمز) ممکن است در هنگام تزریق وریدی از طریق آزادسازی هیستامین اتفاق بیفتد. 

آنتی هیستامین ها

در هنگام بروز یک واکنش حساسیتی (آلرژیک)، ماده شیمیایی بنام هیستامین در بدن آزاد میشود. مقادیر افزایش یافته هیستامین منجر به پاسخ التهابی میشود. این واکنش بیشتر در بینی بروز میکند چرا که تراکم عروق در این ناحیه بیش از سایر نقاط است. در سرماخوردگی نیز ویروس طی مراحلی منجر به ترشح هستامین می‌گردد.

ضد هیستامینها با مهار آزاد سازی هستامین، ترشحات بینی را کاهش داده، منجر به بهبود آبریزش بینی می‌گردند. اما عمده‌ترین و پردردسرترین عارضه جانبی این داروها، خواب آلودگی است. برخی مردم نسبت به این عارضه حساسیت بیشتری از خود نشان میدهند، در صورتی که خواب آلودگی بصورت جدی و غیر قابل تحمل درآید حتماً باید با پزشک در میان گذاشت. چه بسا داروهای ضد هیستامین نسخه‌ای موجود باشند که عاری از این عارضه میباشند.

معمولاً یک هشدار مهم روی برچسب کلیه فرآورده‌های ضد هیستامین وجود دارد که « این دارو ممکن است باعث خواب آلودگی شود لذا ضمن درمان از رانندگی و کار با آلاتی که نیاز به هشیاری کامل دارند، خودداری شود».
میزان خواب آلودگی ناشی از ضد هیستامینها تا حد زیادی به نوع آنها وابسته است. خواب آورترین آنها، دیفن هیدرامین میباشد. و کمترین اثر خواب آوری از آن کلرفنیرآمین است. هر چه اثر خواب آوری یک ضد هیستامین کمتر باشد، سایر عوارض جانبی آن نظیر خشکی دهان، حلق و بینی، اشکال در دفع ادرار و یبوست نیز در طی مصرف آن از شیوع کمتری برخوردارند.

باید توجه داشت که اثر خواب آلودگی این داروها در مصرف همزمان با الکل، خواب آورها، آرام بخشها، ضد افسردگیها، ضد اضطرابها و برخی مسکنها، شدت می‌یابد.

موارد مصرف:

الف- درمان علامتی رینیت آلرژیک فصلی یا دائمی یا سایر حساسیتها.

ب- درمان علامتی خارشهای حساسیتی خفیف و ناشی از کهیر زدن.

ج- پیشگیری یا درمان تهوع و استفراغ ناشی از حرکت (بیماری مسافرت)… به این مورد در مبحث فرآورده‌های ضد تهوع و استفراغ اشاره خواهد شد.

د- مسکن و خواب آور (دیفن هیدرامین)… به این مورد در مبحث فرآورده‌های موثر در رفع مسئله بی‌خوابی اشاره خواهد شد.

هـ- بیحس کننده موضعی در دندانپزشکی (الگزیر دیفن هیدرامین بعنوان مسکن درد ناشی از آفت دهان).

و- سایر موارد… که با تجویز پزشک و بر حسب مورد توصیه میشود.

موارد منع مصرف:

نوزادان- آسم حاد- حساسیت نسبت به خود ضد هیستامین.

موارد احتیاط:

آسم- بزرگی پروستات- گلوکوم (بالا بودن غیر طبیعی فشار چشم)- احتباس ادرار- دیابت (مرض قند)- پرکاری تیروئید- بیماریهای کلیوی و یا قلبی عروقی – اطفال زیر شش سال.

عوارض جانبی ضد هیستامینها:

عارضه شایع: گیجی و خواب‌آلودگی، خشکی دهان حلق و بینی، حالت تهوع

درصورت بروز چه باید کرد؟

ادامه مصرف دارو، اما درمیان گذاشتن با پزشک در ویزیت بعدی

عارضه غیرشایع: تغییرات بینایی، بثورات جلدی

درصورت بروز چه باید کرد؟

قطع مصرف دارو و تماس فوری با پزشک

عارضه غیرشایع: عدم تحمل لنزهای تماسی

درصورت بروز چه باید کرد؟

ادامه مصرفدارو، اما مشاوره با پزشک در اولین فرصت

عارضه غیرشایع: سختی و اشکال در دفع ادرار

درصورت بروز چه باید کرد؟

ادامه مصرفدارو، اما مشاوره با پزشک در اولین فرصت

عارضه غیرشایع: کاهش اشتها

درصورت بروز چه باید کرد؟

ادامه مصرف دارو، اما در میان گذاشتن با پزشک در ویزیت بعدی

عارضه نادر: کابوس شبانه، اضطراب، تحریک‌‌پذیری گلودرد، تب، طپش قلب، خونریزی و کبودی غیرمعمول، خستگی ضعف، سرگیجه درصورت بروز چه باید کرد؟

قطع مصرف دارو و تماس فوری با پزشک

*توجه : احتمال بروز اغتشاش شعور- سرگیجه- خشکی ترشحات و اشکال در دفع ادرار در بزرگسالان و خصوصاً افراد مسن بیشتر بوده و احتمال وقوع رعشه، تحریک پذیری و بی قراری در اطفال به مراتب بیشتر میباشد.

عوارض مصرف بیش از حد دارو:

تشنج- برافروختگی صورت وافزایش دمای بدن- تنگی نفس- توهم و از حال رفتن.

*توجه : در صورت بروز چنین حالاتی باید فوراً با مراکز اورژانس و یا پزشک تماس گرفت.

مصرف در بارداری: فقط با تجویز پزشک

* کلرافنیرامین مالئات در این دوران بر بقیه ضد هیستامینها ارجحیت دارد.

مصرف در شیردهی: به دلیل ترشح دارو در شیر و امکان بروز تحریک پذیری و تشنج در نوزاد و نیز مهار ترشح شیر، توصیه نمیشود.

نکات قابل توجه قبل از مصرف دارو:

- تأکید میشود که در هنگان مصرف این داروها از رانندگی و کارهایی که نیاز به هوشیاری کامل دارند بپرهیزید.

- از مصرف همزمان این داروها با سایر داروها که اثر تسکین و خواب‌آوری دارند و نیز الکل، جداً خودداری فرمائید.

- در صورتی که مصرف کننده آسپرین و مشتقات آن میباشید، قبل از مصرف ضدهیستامینها حتماً با پزشک مشورت کنید زیرا این داروها میتوانند سمیت شنوایی ناشی از مصرف مشتقات آسپرین را بپوشانند.

- برا کاهش تحریکات گوارشی، دارو را همراه با غذا، آب و یا شیر مصرف کنید.

- درصورت بروز خشکی بینی، میتوان از محلولهای شستشو دهنده‌ای نظیر قطره کلرید‌سدیم و یا سرم شستشو (رجوع به تک نگار این دارو) بهره گرفت. برای برطرف کردن خشکی دهان و گلو، مکیدن آب نبات و یا یخ و نیز جویدن آدامس میتواند مؤثر باشد.

در صورت فراموشی مصرف یک نوبت دارو، اگر دارو را بصورت منظم مصرف می‌کنید، به محض بیادآوردن آنرا مصرف نمائید ولی اگر تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی است، از مصرف آن خودداری کرده، مقدار مصرف بعدی را نیز دو برابر نکنید