ویاگرا نام تجارتی داروی سیلدنافیل میباشد .این دارو به مردانی که دچار اختلال نعوظ میباشند کمک میکند تا توانائی جنسی خود را باز یابند . و در واقع این دارو پایه اصلی تمامی داروهایی است که در این زمینه در بازار دارویی وجود دارد .
این دارو به صورت قرص ۱ساعت قبل از تصمیم به مقاربت مصرف میشود و در طی یک ساعت نباید بیش از ۱قرص مصرف شود .
در مورد اغلب بیماران درمان با قرص ۵۰ میلی گرمی اغاز میگردد.حتی در صورت استفاده از ویاگرا باز هم جهت ایجاد نعوظ احتیاج به تحریکات فیز یکی و ذهنی و تمایل بیمار به ایجاد نعوظ وجود دارد .
برخی از عوارض جانبی شایع ویاگرا :
سردرد
قرمزی و احساس گرما در صورت و قسمت فوقانی
ناراحتی معده
ابریزش بینی
عطسه های مکرر
تغییرات بینائی
ابی رنگ به نظر رسیدن اجسام
موارد منع مصرف :
در صورتی که از نیتروگلیسیرین یا داروهای نیتراتی زیر استفاده کنید نباید از ویاگرا استفاده کنید.
ایزوسورباید مونونیترات
ایزوسورباید دی نیترات
قرصها یا اسبری زیر زبانی نیتروگلیسیرین
نوارها و برچسبهای ترابوستی نیتروگلیسیرین
اگر شما از ویاگرا استفاده میکنید و دچار درد قفسه سینه شدید به بزشک مراجعه کنید
citrate که به نام ویاگرا شناخته شده و فروخته می شود دارویی است که برای نقص erect شدن آلت تناسلی مردان(impotence) استفاده می شود.همچنین تحقیقات جدید نشان می دهد که به دلیل افزایش خونرسانی به آلت تناسلی زن می تواند باعث رضایت بیشتر زن از رابطه جنسی خود شود.
نام ویاگرا ممکن است از زبان سانسکریت vyāghraگرفته شده باشد که به معنی ببر است.همچنین تلفظ آن یادآور Vigor و Virile است.
به ترکیب ویاگرا و سکستازی (Sextasy)، گویند و در زبان غیررسمی به آن ویتامینV هم می گویند.
این دارو توسط شرکت دارویی Pfizer ساخته شده است.قرصهای آن آبی رنگ هستند که در یک طرف آن نام Pfizer و در طرف دیگر آن VGR xx(xx به معنی دوز قرص است که ۲۵ یا ۵۰ یا ۱۰۰ میلی گرم است) وجود دارد.حق ساخت
انحصاری ویاگرا توسط این شرکت تا سال ۲۰۱۳-۲۰۱۱ اعتبار دارد.
ویاگرا برای اولین بار برای درمان آنژین صدری(بیماری قلبی) مورد استفاده قرار گرفت که طی آن افزایشerect شدن آلت تناسلی مردان مشاهده شد که از آن به بعد از ۲۷ مارس ۱۹۹۸ به عنوان اولین داروی impotence در آمریکا استفاده شد.
مصرف این قرص بدون تحریک جنسی معمولا هیچ اثری ندارد و برای اثر آن حتما باید تحریکات جنسی وجود داشته باشد.
این قرص به راحتی و به سرعت از دستگاه گوارش جذب می شود. ویاگرا توسط آنزیمهای کبدی متابولیزه می شود و کبد و کلیه در دفع آن نقش دارند.اگر به همراه یک رژیم غذایی پر جرب استفاده شود باعث کاهش جذب و سرعت اثر و غلظت آن در خون می شود.
ویاگرا : بی خطر نیست
بسیاری از کارشناسان آگهی های تلویزیونی شرکت های دارویی تولیدکننده داروهای ضد ناتوانی جنسی مانند وایاگرا در جهان را علت اصلی روی آوردن جوانان به مصرف این داروها می دانند.
هرچند این دارو بدون نسخه پزشک نباید استفاده شود اما در تلویزیون های خارجی و بسیاری از سایت های اینترنتی تبلیغ شده و فروش اینترنتی هم دارد به طوری که در فاصله بین سال های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۱ نزدیک به ۱میلیارد دلار فروش داشته است.
وایاگرا در اصل برای مردان سالمندای که دچار مشکلات جنسی هستند، تولید شده بود. اما آمارهای اخیر حاکی از آن است که از هنگام ورود این دارو به بازار در سال۱۹۹۸ تعداد موارد تجویز آنها برای افراد زیر ۴۵ سال، ۳۰۰ درصد افزایش یافته است.
حتی بسیاری از مردان جوان که دچار هیچ مشکلی هم نیستند، اذعان می کنند که به مصرف تفریحی این دارو روی آورده اند. اما آیا مصرف چنین داروهایی به خصوص در درازمدت خطری برای سلامتی مردان جوان ندارد؟
در حال حاضر اجماع نظری در این مورد وجود ندارد. امروزه این دارو که اسامی عامیانه ای هم پیدا کرده ، مثل <آقای آبی)Mr. Blue( > ، سکستازی ( Sextasyبه ترکیب وایاگرا و اکستازی می گویند) و ویتامینV، از سوی بسیاری از افراد به صورت تفریحی مصرف می شود و این در حالی است که این داروها اصولاً برای مصارف تفریحی طراحی نشده اند.
۸ توصیه مهم درباره وایاگرا
۱- استفاده از این دارو در افراد مسن ، خصوصا کسانی که از داروهای خاصی مثل نیترات ها ( که در داروهای بیماران قلبی استفاده می شود) استفاده می کنند، باید با نظر مستقیم پزشک مربوطه و تجویز او صورت گیرد ، در غیر این صورت می تواند مخاطره آمیز باشد.
۲- در صورتی که نعوظ بیشتر از ۴ ساعت به طول انجامد، بدلیل احتمال آسیب به آلت تناسلی، مراجعه پزشک ضروری است.
۳- مصرف سیلدنافیل در بیماران مبتلا به اختلالات خونریزی دهنده یا زخم معده و دوازده بایستی با احتیاط صورت گیرد.
۴- در صورتی که در خلال نزدیکی علائمی مثل منگی ، گیجی ، تهوع ، یا دردهای قلبی ( درد سینه، احساس سفتی و فشار در سینه، کرختی ، گزگز و درد در قفسه سینه یا شانه و فک تحتانی ) درمصرف کننده پدید آمد، از ادامه فعالیت جنسی باید خودداری کرد و سریعا به پزشک مراجعه کرد.
۵- مصرف بیشتر از یک قرص سیلدنافیل در روز توصیه نمی شود.
۶- در صورت مصرف اتفاقی بیش از مقادیر توصیه شده، بیمار را باید سریعا ً به بیمارستان منتقل کرد.
۷- دارو را باید دور از نور و رطوبت در دمای زیر ۳۰ درجه سانتیگراد، درون جعبه در بسته نگهداری کرد.
۸- با توجه به احتمال بروز عوارض قلبی شدید ناشی از مصرف این دارو توصیه می شود که فقط تحت نسخه پزشک مصرف شود. مهم ترین نوصیه این است : هیچگاه از سر تفنن یا کنجکاوی این دارو را مصرف نکنید
وایاگرا چه کار می کند
تداخلات دارویی
برخی از داروها باعث تغییر اثربخشی و عوارض این دارو می شوند، برای مثال داروهای قلبی حاوی نیترات ، سایر داروهای مورد استفاده برای اختلال نعوظ ، برخی داروهای ضد ایدز، سایمتیدین، فنوباربیتال، کارباماز پین، ریفا مپین با سیلدنافیل تداخل اثر دارند و مصرف همزمان آنها باید بسیار با احتیاط صورت گیرد.
نیتروگلیسیرین یا داروهای نیتراتی مانند ایزوسورباید، مونو نیترات ایزوسورباید، دی نیترات، قرص ها یا اسپری زیر زبانی نیتروگلیسیرین نوارها و برچسب ترابوستی نیترو گلیسیرین، نیز منع مصرف همزمان با این دارو را دارند .
اختلالات عملکرد جنسی مردان
اختلال عملکرد جنسی در مردان, به عدم توانائی در رسیدن به رابطه رضایت بخش جنسی اطلاق می گردد. ممکن است ناشی ازناکافی بودن نعوظ، اشکال در ریخته شدن مایع منی به مجرای پروستاتیک و یا اشکال در انزال باشد. ناتوانی جنسی شامل انواع زیر است:
اشکال در نعوظ: به معنی عدم توانائی در ایجاد و حفظ نعوظ سفت بوده که امکان دخول به واژن و رابطه رضایت بخش جنسی را نمیدهد
انزال زودرس: به انزال کنترل نشده قبل یا مدت کوتاهی بعد از ورود آلت به واژن اطلاق می شود.
انزال دیررس: به انزال دیررس اشاره دارد.
انزال برگشتی: به معنی برگشت مایع منی به داخل مثانه در حین انزال بوده و ناشی از نارسائی مکانیسم گردن مثانه است
تشخیص و درمان
بررسی بیماران باید شامل اخذ شرح حال دقیق معاینه فیزیکی مصاحبه با شریک جنسی انجام آزمایشات روتین نظیر شمارش خون کامل ادرار قند خون ناشتا کراتینین سرم سطح سرمی تستوسترون در صبح و غلظت پرولاکتین باشد. در بیمارانی که علائم بیماری پروستات دارند بررسی ترشحات لازم است.
ناتوانی جنسی روانی( پسیکوژن)
شروع ناگهانی ناتوانی جنسی, اختلال عملکرد جنسی ( مثل داشتن نعوظ مناسب با یک شریک جنسی و نعوظ ضعیف با سایر شرکای جنسی , یا نعوظ طبیعی شبانه علیرغم اختلال نعوظ در روز ..
همگی یافته هائی به نفع ناتوانی جنسی با منشاء روانی است. با بررسی فعالیت نعوظ شبانه(NPT).. بطور طبیعی باید هر ۳-۵ نعوظ در هر شب وجود داشته باشد.. که هر یک بین ۲۵-۳۵ دقیقه بطول بکشد.. وجود داشته باشد) , میتوان در افتراق اختلال نعوظ پسیکوژن(NPT طبیعی است) و اختلال نعوظ ارگانیک (NPT غیر طبیعی است) افتراق قائل شد.
تست تزریق داخل کاور نوس (بایا بدون تحریک جنسی).. در اثبات تشخیص اختلال جنسی پسیکوژن کمک کننده است. اگر اختلال عصبی و یا هورمونی موجود باشد ایجاد نعوظ کامل بعد از تزریق, قویا به نفع اختلال نعوظ پسیکوژن است.
درمان ناتوانی جنسی با منشاء روانی
از لحاظ تئوری درمان ارجح ناتوانی جنسی با منشا روانی( سایکوتراپی) است. درمان فردی با روش سایکوآنالیز( که بر تئوری فروید استوار است و معتقد است اختلال نعوظ ناشی از ترس نا خود آگاه بوده که در کمپلکس ادیپوس متمرکز است), درمان سایکودینامیک ..
رفتار درمانی آموزش فیدبک و درمان با هیپنوتیزم از سایر روشهای درمانی است. اگر بیمار از روان درمانی خود داری کرده و با بعد از چند جلسه بهبودی مشخصی پیدا نکند..
میتوان اقدام به درمان جایگزینی کرده که شامل استفاده از دستگاه واکیوم تزریق داخل جسم غاری و یا تجویز داخل مجرائی مواد گشاد کننده عروقی.. پروتز های آلت است. اخیرا داروی مهار کننده فسفو دی استراز بنام ویاگرا یا silendefil… که در درمان ناتوانی جنسی پسیکوژن خیلی موثر است…۸۴% بهبود داشته اند و ۷۰% موفق به مقاربت شده اند( در برابر ۲۹% و ۲۶% بهبودی با دارو نما). امروزه این دارو جهت غربالگری تشخیصی به منظور رد ناتوانی جنسی پسیکوژن کاربرد پیدا کرده است.
ناتوانی جنسی با منشاء عصبی
بطور ایده ال باید تمام سیستم عصبی را به عنوان یک مجموعه مورد معاینه قرار دارد. در بررسی ها باید توجه خاصی به عملکرد سیستم عصبی خود کار, سوماتیک اعصاب ساکرال( خاجی) مبذول داشت. که در این میان بررسی کنترل ادرار مدفوع وضعیت اسفنکتر ها و حس دستگاه تناسلی اهمیت ویژه ای دارد.
سابقه دیابت, مصرف مزمن الکل, تروما ,مولتیپل اسکلروزیس حائز اهمیت است. معاینه باید شامل بررسی عملکرد حرکتی حسی و سوماتیک و اجزای آوران و وابران دستگاه خودکار باشد و چنانچه متخصص ارولوژی وسائل مورد نیاز این معاینات را ندارد باید با یک متخصص مغز و اعصاب مشاوره نماید
بررسی عملکرد حسی و حرکتی سوماتیک:
در بررسی میزان اختلال عصب دور سال می توان از biothesiometry استفاده کرد زیرا از بین رفتن حس ارتعاش یکی از اولین نشانه های نروپاتی محیطی دیابتیک است
دیگوکسین برای افزایش قدرت قلب به عنوان تلمبه تجویز می شود. این دارو با بهبود تعداد ضربان قلب و ضرباهنگ آن چنین تأثیر می گذارد. در نتیجه ، گردش خون بهبود یافته و علایم ناشی از وضعیت بد کارکرد قلب مثل تنگی نفس و تورم دست ها و پاها کاهش می یابد.
چگونگی مصرف
دیگوکسین معمولاً روزی یک بار تجویز می شود. مهم است که دارو هر روز در ساعت یکسانی مصرف شود. معمولاً بهتر است که صبح ها ناشتا خورده شود تا کمتر فراموش شود. البته اگر عادت دارید برای صبحانه غلات برشته بخورید، مراقب باشید دیگوکسین را حداقل یک ساعت قبل یا ۲ ساعت بعد از صبحانه مصرف کنید. (سبوس موجود در این غلات به دیگوکسین متصل شده از جذب آن جلوگیری می کند). هر روز پیش از مصرف دیگوکسین ، نبضتان را به یک دقیقه بشمارید. اگر این کار را بلد نیستید از یک پزشک یا پرستار بخواهید آن را برای شما بیاموزد. اگر نبضتان ۶۰ دقیقه یا کمتر بود، پیش از مصرف داروی آن روز، با پزشکتان مشورت کنید، اگر دیگوکسین مایع مصرف می کنید فقط از قطره چکان مخصوصی که در جعبه دارو موجود است برای اندازه گیری مقدار موردنظر استفاده کنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید، اگر ظرف ۴ ساعت به یاد آورید مصرفش کنید. در غیراینصورت نوبت فراموش شده را رها کرده به برنامه دارویی معمولتان باز گردید. مقدار دارو را دو برابر نکنید. اگر به هر دلیل دارو را برای دو یا چند نوبت متوالی مصرف نکرده اید پیش از آغاز مجدد دارو با پزشکان مشورت کنید.
هشدارها و عوارض جانبی
درصورت بروز هریک از نشانه های زیر مصرف دیگوکسین را قطع کرده ، و با پزشکتان تماس بگیرید: بی اشتهایی ، اسهال ، تهوع ، استفراغ ، گیجی ، تاری دید (مشاهده یک هاله زرد متمایل به سبز اطراف چراغ ها)، تورم دست ها و پاها، تنگی نفس ، افزایش وزن ناگهانی ۱/۵ کیلوگرم ، در ۲۴ ساعت )، تپش قلب (احساس تکان خوردن شدید قلب در قفسه سینه )، یا نبض زیر ۶۰ در دقیقه .
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف دیگوکسین ، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به دیگوکسین
باداری یا شیردهی
مصرف داروهای دیگر؛ به ویژه دیگر داروهای دیجیتالیس یا داروهای قلبی دیگر. (آمیودارون ، مسدودکننده های کانال کلسیمی ، پروپافنون ، کینیدین )؛ داروهای پرفشاری خون (مسدودکننده های کانال کلسیمی )؛ مهارکننده های اشتها (قرص های کاهش وزن ، آمفتامین ها)؛ داروهای آسم ، سرفه ، سرماخوردگی ، و سینوزیت ؛ داروهای کاهش کلسترول خون (کلستیرامین ، کلستیپول )؛ داروهای مدر و داروهایی که موجب دفع پتاسیم از بدن می شوند؛ و داروهای حاوی پتاسیم
سابقه یا ابتلا به بیماری های کلیوی
هنگام مصرف دیگوکسین توصیه می شود
به طور مستقیم به پزشکان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
یک برگه شناسایی پزشکی همراه داشته باشید که نشان دهد دیگوکسین مصرف می کنید.
دیگوکسین را دور از دسترس کودکان ، و دور از گرما، نور مستقیم ، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط دیگوکسین فاسد می شود).
دیگوکسین تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
قرص های ۲۵% میلی گرم دیگوکسین کوچک و سفید بوده ، شبیه برخی قرص های مدر می باشند. مراقب باشید آنها را با هم اشتباه نکنید. بهتر است هیچگاه قرص های مختلف را داخل یک ظرف مخلوط نکنید.
هنگام مصرف دیگوکسین نباید
شکل دارو، مثلاً قرص و کپسول ، را تغییر دهید. زیرا اگرچه تعداد دارو یکسان باشد، اشکال مختلف دارویی به مقادیر متفاوتی جذب می شوند.
اگر در حال مصرف یک داروی مدر دفع کننده پتاسیم از بدن هستید، مکمل پتاسیم خود را حذف کنید. اگر بدنتان پتاسیم کافی نداشته باشد، ممکن است مسمومیت با دیگوکسین رخ دهد. اگر نمی توانید مکمل پتاسیمی مصرف کنید از پزشکان بخواهید نوع دیگری از دارو را به شما تجویز کند.
دیکلوفناک یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی رایج است . این دارو برای تسکین درد و کاهش التهاب آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت (آرتروز) در بالغین تجویز می شود.
قرص های سریع رهش آن برای کاهش درد سردردهای عروقی ، مشکلات قاعدگی ، و حمله های حاد و نقرس و دیگر مشکلات التهابی غیر روماتوئید مصرف می شود.
چگونگی مصرف
قرص های دیکلوفناک را باید با غذا و یک لیوان پر از آب مصرف کرد. پس از خوردن دیلکوفناک ، برای جلوگیری از تحریک و آزار مری تا ۱۵ تا ۳۰ دقیقه نباید دراز کشید. قرص های طولانی رهش دیکلوفناک باید درست بلعیده شوند و خردکردن ، شکستن یا جویدن آنها صحیح نمی باشد. اگر روزی یک قرص دیلکوفناک مصرف می کنید، و یک نوبت را فرموش کرده اید، در صورتی که بیش از ۸ ساعت تا نوبت بعدی زمان دارید می توانید نوبت فراموش شده را مصرف کنید. در غیراینصورت نوبت فراموش شده را حذف کنید و به برنامه دارویی معمولتان بازگردید. اگر روزی چند نوبت دیلکوفناک مصرف می کنید، نوبت فراموش شده را می توانید بلافاصله پس از به یادآوردنش مصرف کنید. البته اگر تقریباً موقغ نوبت بعدی فرا رسیده باشد، نوبت فراموش شده را رها کنید و برنامه دارویی عادیتان را از پی بگیرید. مقدار دارو را دو برابر نکنید
هشدارها و عوارض جانبی
درصورت بروز هریک از علایم زیر مصرف دیلکوفناک را قطع کرده ، با پزشکتان تماس بگیرید: خستگی یا خواب آلودگی شدید؛ سیاهی رفتن چشم ؛ گیجی ؛ افسردگی ؛ سوزش سردل یا سوءهاضمه ؛ بی اشتهایی ؛ تهوع یا استفراغ ؛ مدفوع سیاه ، قیری یا خونی ؛ اسهال ؛ علایم شبه آنفلوآنزا (لرز، تب ، دردهای عضلانی )، به ویژه اگر درست قبل از یا همراه بثورات جلدی رخ دهند؛ تنگی نفس یا اشکال در تنفس ؛ سرفه ؛ کمردرد؛ ادرار کدر، خونی یا صورتی ؛ تورم صورت یا پاها یا اندام تحتانی ؛ افزایش وزن ؛ سردرد شدید، سفتی گردن و کمر؛ کبودی یا خونریزی غیرعادی ؛ بثورات جلدی ، خارش ، کهیر، یا ضایعات تاولی ؛ زردی چشم ها یا پوست ؛ صدای زنگ در گوش ؛ تاری دید؛ زخم های دهانی ؛ یا تب یا گلودردی که پیش از درمان وجود نداشته و ناشی از مشکلی که به خاطرش دیکلوفناک مصرف می کنید نباشد. افراد مسن تر بیشتر در معرض خطر مشکلات گوارشی و خونریزی هستند. یک پاسخ حساسیتی نادر به دیکلوفناک آنافیلاکسی است ،که به توجه و مراقبت فوری پزشکی نیاز دارد. آنافیلاکسی سریع پیشرفت می کند. بلافاصله پس از بروز تورم لب ها و اطراف چشم ، کهیر یا بروز تورم های پوستی ، ضربان قلب تند، یا خس خس سینه یا مشکل در تنفس مصرف دیکلوفناک را قطع کرده با یک مرکز خدمات اظطراری پزشکی تماس بگیرید. علایم دیگری نیز ممکن است رخ دهد ولی فقط در صورتی که مشکل ساز شوند باید با پزشک درمیان گذاشته شوند؛ این علایم عبارتند از: اضطراب ، تشویش ؛ سرگیجه ، سیاهی رفتن چشم ؛ سردرد خفیف ، مشکل در به خواب رفتن ، خشکی دهان ، دل پیچه خفیف ، نفخ و تولید گاز بیش از حد، یا اسهال یا یبوست .
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف دیکلوفناک ، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به آسپرین یا دیگر داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی
بارداری یا شیردهی
مصرف داروهای دیگر؛ به ویژه دیگر داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (مثل ناپروکسن )، آسپرین ، ضدانعقادها (رقیق کننده های خون ، نظیر وارفارین )، آنتی بیوتیک ها (سفالوسپورین ها)، آسپرین ، ضد انعقادها (رقیق کننده های خون ، نظیر وارفارین )، آنتی بیوتیک ها (سفالوسپورین هال )، داروهای ضدسرطان (متوترکسات ، پلیکامایسین )، سیکلوسپورین ، لیتیوم ، پروبنسید (یک داروی نقرس )، تریامترن (یک داروی مدر)، و والپروئیک اسید یا دیوالپروئکس .
مصرف سه قوطی یا بیشتر مشروبات الکلی در روز
ابتلا به یا سابقه پولیپ های بینی مرتبط با آسپیرین ؛ زخم یا التهاب در دستگاه گوارش ؛ پرفشاری خون ، هموفیلی یا دیگر مشکلات خونریزی دهنده ؛ نارسایی مغز استخوان ؛ زخم های دهانی ؛ یا بیماری های کبدی یا کلیوی .
هنگام مصرف دیکلوفناک توصیه می شود
برچسب روی دارو را مطالعه کرده از دستوراتش پیروی کنید.
برچسب سایر داروهای مجاز بدون نسخه را بخوانید تا مطمئن شوید حاوی داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (مثل آسپرین یا ایبوپروفن ) یا داروهایی که با دیکلوفناک تداخل ایجاد می کنند نباشد.
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید.
پیش از انجام هرگونه عمل جراحی یا کارهای دندانپزشکی ، دیگر پزشکان را از اینکه دیکلوفناک مصرف می کنید مطلع سازید.
در صورت بروز خشکی دهان از آدامس ها و آب نبات های بدون قند و نوشیدن آب برای کاهش آن استفاده کنید.
اگر حساسیت به نور دارید از آفتاب ساعت ۱۰ صبح تا ۳ بعد از ظهر اجتناب کنید و مناطق در معرض نور آفتاب را با کرم های ضد آفتاب با قدرت محافظتی حداقل (SPF 15) بپوشانید.
دیکلوفناک را دور از دسترس کودکان ، دور از گرما، نور مستقیم یا حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط دیکلوفناک فاسد می شود)
دیکلوفناک تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف دیکلوفناک نباید
مشروبات الکلی بنوشید. زیرا احتمال آسیب به معده بیشتر خواهد شد.
تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو رانندگی یا در فعالیت های خطرناک شرکت کنید. این دارو در برخی از افراد موجب گیجی ، سرگیجه ، یا خواب آلودگی می شود
افلوکساسین یک داروی ضد باکتری رایج است که برای درمان انواع گوناگون از عفونت ها، مثل عفونت های پوست و بافت های نرم ، برونشیت ، سینه پهلو (پنومونی )، عفونت های دستگاه ادراری ، اسهال ، پروستاتیت (التهاب پروستات ) و نیز عفونت های ناشی از کلامیدیا و گتوکوک ها (سوزاک ) تجوز می شود.
چگونگی مصرف
افلوکساسین را می توان با یا بدون غذا مصرف کرد، ولی در هر صورت باید همراه با یک لیوان پر از آب باشد. اگر با شکم خالی معده تان ناراحت شد، دارو را با غذا بخورید. بهتر است دارو در طی شبانه روز در نوبت هایی با فواصل یکسان مصرف شود تا سطح دارو در خون ثابت باقی بماند. مثلاً، اگر لازم است روزی ۲ نوبت افلوکساسین مصرف کنید، می شود هر ۱۲ ساعت (مثلاً ۷ صبح و ۷ شب یا ۸ صبح یا ۸ شب ). اگر این با برنامه کاری یا خواب شما تداخل دارد، برای تعیین یک برنامه مناسب تر از پزشکتان کمک بخواهید. مهم است که دارو سر وقت و به طور کامل مصرف شود، حتی اگر احساس بهبودی کنید. اگر پیش از اتمام دارویتان ، درمان را قطع کنید، ممکن است علایم تان عود کند. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آوردید مصرفش کنید. البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است ، نوبت فراموش شده را رها کرده ، به برنامه دارویی معمولتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هر یک از علایم زیر با پزشکتان تماس بگیرید: تشویش ، گیجی ، لرزش دست ، توهم ، رفتار غیرطبیعی ، بثورات جلدی یا خارش ، کمردرد، ادرار خونی یا کدر، تب ، یا تورم پاها یا ساق ها. علایم دیگری نیز ممکن است روی دهند، ولی فقط در صورتی که مشکل ساز شوند نیاز است با پزشک مطرح شوند: گیجی ، خواب آلودگی ، سیاهی رفتن چشم ، سردرد، بی خوابی ، دل پیچه ، تهوع و استفراغ ، اسهال یا افزایش حساسیت به نور آفتاب .
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف افلوکاسین ، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به افلوکاسین یا دیگر آنتی بیوتیک های فلوروکینولون
سن کمتر از ۱۸ سال
بارداری یا شیردهی
مصرف داروهای دیگر، به ویژه گشادکننده های برونش (آمینوفیلین ، اکستریفیلین ، یا تئوفیلین )، آنتی اسیدها، قرص آهن ، یا سوکرالفات ، کافئین ، دیدانوزین ، یا ضد انعقادها (رقیق کننده های خون نظیر وارفارین )
سابقه یا ابتلا به صرع یا بیماری های کلیوی یا کبدی
هنگام مصرف افلوکاسین توصیه می شود
حتی در صورت احساس بهبودی ، دارو را تا آخر مصرف کنید تا عفونت بدنتان درمان شده ، از عود بیماری جلوگیری شود. روزی هشت لیوان آب بنوشید، مگر آنکه پزشکتان دستور دیگری داده باشد. افلوکاسین را دور از دسترس کودکان ، و دور از گرما، نور مستقیم ، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط افلوکاسین فاسد می شود). از نور مستقیم آفتاب بین ساعات ۱۰ صبح تا ۳ بعداظهر و استفاده از لامپ آفتابی ، و دیگر وسایل برنزه کننده بپرهیزید. مناطق در معرض نور پوست بدنتان را با یک لوسیون ضد آفتاب با قدرت حفاظتی (SPF) حداقل ۱۵ محافظت کنید. اگر ظرف ۳ روز از درمان با افلوکاسین احساس بهبودی نمی کنید، با پزشکتان مشورت کنید.
هنگام مصرف افلوکاسین نباید
آنتی اسید، سوکرالفات ، داروهای حاوی روی یا آهن مصرف کنید. بین مصرف این داروها و افلوکاسین حداقل ۲ ساعت باید فاصله باشد.
تا پیش از مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو رانندگی کنید یا به کارهایی که نیاز به هوشیاری کامل دارند بپردازید. این دارو در برخی بیماران موجب خواب آلودگی ، سرگیجه ، یا سیاهی رفتن چشم می شود.
دارو را بعد از تاریخ مصرفش استفاده کنید.
پیش از اتمام دارو مصرفش را قطع کنید؛ مگر به دستور پزشکتان .