اگزاسیلین OXACILLIN
اگزاسیلین یک آنتی بیوتیک رایج است که برای درمان انواع زیادی از عفونت های ناشی از باکتری ها مثل سینوزیت یا عفونت های پوستی و تنفسی استفاده می شود.
چگونگی مصرف
اگزاسیلین باید با شکم خالی ، حداقل یک ساعت قبل یا ۲ ساعت پس از صرف غذا، خورده شود. اگزاسیلین باید در طی شبانه روز در نوبت هایی با فواصل یکسان مصرف شود تا سطح آن در خون ثابت باقی بماند. مثلاً اگر قرار است روزی ۴ نوبت خورده شود، می شود هر ۶ ساعت (مثلاً ۱۲ ظهر، ۶ عصر، ۱۲ شب و ۶ صبح ). اگر این با برنامه کاری یا خواب شما تداخل دارد، برای تعیین یک برنامه مناسب تر از پزشکتان کمک بگیرید. مهم است که دارو را سر وقت و به طور کامل مصرف کنید، حتی اگر احساس بهبودی می کنید. اگر پیش از اتمام دارو آن را قطع کنید ممکن است علایمتان عود کند. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آوردید مصرفش کنید. البته ، اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است ، به برنامه دارویی معمولتان بازگردید و مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هر یک از علایم زیر فوراً با پزشکتان تماس بگیرید: اسهال شدید یا اسهال خفیف ولی مداوم ؛ زردی پوست یا چشم ها، سردرد، تهوع ، و استفراغ ، سوزش دهان یا زبان ، خارش یا ترشح واژن ، یا پلاک های سفید در دهان یا روی زبان . یک پاسخ حساسیتی نادر به آنتی بیوتیک ها آنافیلاکسی است ، که به توجه و مراقبت فوری پزشکی نیاز دارد. از آنجا که آنافیلاکسی به سرعت پیشرفت می کند، در صورت بروز تورم لب ها یا دور چشم ؛ بثورات جلدی ؛ کهیر؛ یا تورم های پوستی ؛ تب ؛ غش ناگهانی ؛ ضربان قلب تند؛ یا خس خس سینه یا مشکل در تنفس ، مصرف دارو را قطع کرده ، فوراً با یک مرکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف اگزاسیلین ، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به هر نوع ماده غذایی ، نگهدارنده ها، رنگ های خوراکی ، یا داروهای دیگر، به ویژه آنتی بیوتیک ها (پنی سیلین ها، سفالوسپورین ها)
بارداری یا شیردهی
مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای ضد انعقاد (رقیق کننده های خون ، نظیر وارفارین )، داروهای نقرس (پروبنسید)، و آنتی بیوتیک های دیگر (آمنیوگلیکوزیدها، اریترومایسین ، تتراسایکلین ).
سابقه یا ابتلا به مشکلات خونریزی دهنده (نظیر زخم های معده ، هموفیلی ، یا کمبود پلاکتی )، کولیت (التهاب روده بزرگ ) مرتبط با مصرف آنتی بیوتیک ، یا بیماری های کبدی
هنگام مصرف اگزاسیلین توصیه می شود
حتی در صورت احساس بهبودی دارو را تا آخر مصرف کنید تا عفونت بدنتان درمان شده ، از عود بیماری جلوگیری شود.
برای جلوگیری از اسهال ناشی از این دارو ماست بخورید.
اگزاسیلین را دور از دسترس کودکان ، و دور از گرما، نورمستقیم ، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط اگزاسیلین فاسد می شود). محلول خوراکی اگزاسیلین را پس از آماده کردن در یخچال نگهداری کنید و پیش از مصرف شیشه دارو را به خوبی تکان دهید.
از قطره چکان یا پیمانه همراه دارو برای اندازه گیری استفاده کنید.
اگر ظرف ۳ روز از درمان با اگزاسیلین احساس بهبودی ندارید، با پزشکتان مشورت کنید.
هنگام مصرف اگزاسیلین نباید
از این دارو به دیگران بدهید؛ ممکن است آنها به اگزاسیلین حساسیت داشته باشند.
دارو را پس از تاریخ مصرفش استفاده کنید.
پیش از اتمام دارو آن را قطع کنید؛ مگر به دستور پزشکتان .
ایبوپروفن IBUPROFEN
قرص های ۲۰۰ میلی گرم ایبوپروفن یک داروی مسکن است که بدون نسخه پزشک قابل تهیه است . اما قرص های ۴۰۰ میلی گرم توسط پزشک تجویز می شود.
این دارو یک داروی ضد درد غیر مخدر برای دردهای خفیف تا متوسط ، نظیر سردرد، دردهای هنگام عادت ماهانه ، و حملات نقرس است .
به علت خواص التهابی این دارو در درمان بیمارهای روماتیسمی مثل آرتریت روماتوئید، و دیگر مشکلات التهابی غیر روماتیسمی مثل آسیب های حین ورزش (پیچ خوردگی ها و رگ به رگ شدن ها)، بورسیت ها، تاندونیت ها (التهاب تاندون )، و استئوآرتریت (آرتروز) بسیار مفید است .
ایبوپروفن همچنین تب را نیز کاهش می دهد. ایبوپروفن از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی است .
چگونگی مصرف
سوسپانسیون ایبوپروفن را با غذا یا داروهای ضداسید معده باید مصرف کرد، پیش از مصرف دارو شیشه آن را به خوبی تکان دهید، قرص ایبوپروفن را باید با غذا و همراه یک لیوان پر از آب خورد. پس از خوردن قرص های ایبوپروفن برای جلوگیری از آسیب و تحریک وی ۳۰-۱۵ دقیقه از خوابیدن یا دراز کشیدن اجتناب کنید. اگر روزی یک یا دوبار ایبوپروفن مصرف می کنید. و یک نوبت را فراموش کردید، اگر حداکثر تا ۲ ساعت آن را به یاد آورید بلافاصله مصرفش کنید، در غیر این صورت نوبت فراموش شده را رها کرده ، به برنامه منظم تان برگردید. اگر روزانه بیش از دو نوبت ایبوپروفن مصرف می کنید، به مجردیکه نوبت فراموش شده را به یاد آورید مصرفش کنید. اما اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است ، نوبت فراموش شده را مصرف نکنید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هر یک از علایم زیر مصرف ایبوپروفن را قطع کرده ، با پزشکتان تماس بگیرید: خستگی یا خواب آلودگی شدید؛ درد یا سوزش معده ؛ تهوع یا استفراغ ؛ مدفوع سیاه و قیری ؛ علایم شدید آنفلوآنزا (لرز، تب ، دردهای عضلانی ، به ویژه اگر درست هنگام یا پیش از بروز بثورات جلدی رخ دهند؛ افزایش وزن ؛ کبودی یا خونریزی غیرطبیعی ؛ بثورات جلدی ؛ زخم های دهانی ؛ یا تب یا گلو دردی که پیش از شروع درمان وجود نداشته و با مشکلی که در حال حاضر به خاطرش تحت درمان هستید ارتباطی نداشته باشد. بیماران مسن بیشتر از سایرین در معرض خطر مشکلات گوارشی و خونریزی دهنده هستند. یک پاسخ حساسیتی نادر به ایبوپروفن آنافیلاکسی است ، که به توجه و مراقبت فوری پزشکی نیاز دارد. آنافیلاکسی سریع پیشرفت می کند. خس خس سینه یا مشکل در تنفس مصرف ایبوپروفن را قطع کرده با یک مرکز اورژانس تماس بگیرید
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف ایبوپروفن ، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به آسپرین یا دیگر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی .
بارداری یا شیردهی .
مصرف داروهای دیگر؛ به ویژه دیگر داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (مثل ناپروکسن )، آسپرین ، ضدانعقادها (رقیق کننده های خون ، نظیر وارفارین )، آنتی بیوتیک ها (سفالسپورین ها)، آسپرین ، ضدانعقادها (رقیق کننده های خون ، نظیر وارفارین )، آنتی بیوتیک ها (سفالوسپورین ها)، داروهای ضد سرطان (یک داروی مدر)، و والپروئیک اسید یا دیوالپروئکس .
مصرف سه قوطی یا بیشتر مشروبات الکلی در روز.
ابتلا به سابقه پولیپ های بینی مرتبط با آسپرین ؛ زخم یا التهاب در دستگاه گوارش ؛ پرفشاری خون ، هموفیلی یا دیگر مشکلات خونریزی دهنده ؛ نارسایی مغز استخوان ؛ زخم های دهانی ؛ یا بیماری های کبدی یا کلیوی .
هنگام مصرف ایبوپروفن توصیه می شود
برچسب روی دارو را مطالعه کرده از دستوراتش پیروی کنید.
برچسب سایر داروهای مجاز بدون نسخه را بخوانید تا مطمئن شوید حاوی داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (مثل آسپرین یا ناپروکسن ) یا داروهایی که با ایبوپروفن تداخل ایجاد می کنند نباشد.
اگر ایبوپروفن را برای درد یا تب می خورید و درد ظرف ۱۴ روز و تب ظرف ۳ روز بهتر نشده یا حتی بدتر شده است با پزشکتان مشورت کنید.
ایبوپروفن را به اندازه تجویز شده مصرف کنید.
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید (اگر برای مدتی طولانی قرار است ایبوپروفن مصرف کنید).
پیش از انجام هرگونه عمل جراحی یا کارهای دندانپزشکی ، دیگر پزشکان را از اینکه ایبوپروفن مصرف می کنید مطلع سازید.
ایبوپروفن را دور از دسترس کودکان ، دور از گرما، نور مستقیم یا حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط ایبوپروفن فاسد می شود)
ایبوپروفن تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف ایبوپروفن ، نباید
بیش از مقدار مشخص شده بر روی جعبه دارو مصرف کنید. مگر طبق دستور پزشک . این دارو می تواند موجب کبودی و خونریزی بیش از حد شود.
مشروبات الکلی بنوشید. زیرا احتمال آسیب به معده بیشتر خواهد شد.
تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو رانندگی یا در فعالیت های خطرناک شرکت کنید. این دارو در برخی از افراد موجب گیجی ، سرگیجه ، یا خواب آلودگی می شود.
ایمیپرامین IMIPRAMINE
ایمیپرامین برای رفع علایم افسردگی ، شب ادراری ، اختلالات وسواسی و ترس ، دردهای عصبی ، و مواردی دیگر تجویز می شود. این دارو از دسته داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای است .
چگونگی مصرف
ایمیپرامین با مقادیر متفاوتی برای مشکلات متفاوت و افراد متفاوت تجویز می شود. هیچ گاه بیشتر یا کمتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید، از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. ایمیپرامین خوراکی را می توان با غذا مصرف کرد تا دل به هم خوردگی ناشی از آن کاهش یابد، ممکن است ۶-۱ هفته طول بکشد تا اثرات این دارو آغاز شود. پس از آغاز اثرات حتی در صورت احساس بهبودی نیز دارو را ادامه دهید. به دقت از دستورات پیروی کنید. اگر روزی یک نوبت پیش از رفتن به بستر ایمیپرامین مصرف می کنید. و حال یک نوبت را فراموش کرده اید، نوبت فراموش شده را صبح مصرف نکنید، چرا که ممکن است موجب علایم آزاردهنده شود؛ در این مورد با پزشکتان تماس بگیرید. اگر روی چند نوبت ایمیپرامین مصرف می کنید، نوبت فراموش شده را بلافاصله پس از به یادآوردن مصرف کنید. اگر تقریباً موقع مصرف نوبت بعد شده است ، نوبت فراموش شده را رها کرده ، به برنامه دارویی منظم خود برگردید، مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هر یک از نشانه های نادر ولی جدی زیر مصرف ایمیپرامین خود را قطع کرده ، با پزشکتان تماس بگیرید: تاری دید؛ گیجی ؛ یبوست ؛ مشکل در صحبت کردن ؛ چشم درد؛ ضربان قلب تند، کند یا نامنظم ؛ لرزش دست ؛ غش ؛ اضطراب ؛ مشکل در صحبت کردن ؛ عدم تعادل ؛ سفتی عضلات دست و پا؛ صورت شبیه ماسک ؛ گلودرد؛ تب ؛ کبودی یا خونریزی غیرعادی ؛ زردی پوست یا چشم ؛ بثورات جلدی ؛ تورم سرگیجه ؛ خواب آلودگی ؛ خشکی دهان ، سردرد، افزایش اشتها، تهوع ، سوزش سردل ، اسهال ، مشکل در خوابیدن ، یا افزایش وزن . علایم ترک دارو ـ نظیر سردرد، تهوع ، استفراغ ، اسهال ، تحریک پذیری ، یا خواب مختل همراه رویاهای واضح ـ ممکن است در صورت قطع ناگهانی ایمیپرامین مشاهده شود؛ با پزشکتان تماس بگیرید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف ایمیپرامین ، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به ایمیپرامین یا دیگر داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای ؛ سایر داروهای ضد افسردگی (ماپروتیلین ، ترازودون )؛ کاربامازپین (دارویی ضد تشنج )؛ یا هر نوع ماده غذایی ، رنگ خوراکی یا نگهدارنده .
بارداری و شیردهی
مصرف داروهای دیگر، به ویژه الکل ، آرامبخش ها، دیگر داروهای ضد افسردگی ، داروهای ضد تشنج ، داروهای ضد تیرویید، سایمتیدین ، داروهای فشارخون (کلونیدین ، گوانادرال ، گوانتیدین )، مهارکننده های مونوآمین اکسیداز، یا سمپاتومیمتیک ها (داروهایی که در حساسیت ، آسم ، سرفه و سرماخوردگی مصرف می شود).
سابقه یا ابتلا به الکلیسم (اعتیاد به الکل )، آسم ، اختلال دوقطبی (افسرده ـ شیدایی )، ابتلا به اسکیزوفرنی ، صرع ، گلوکوم (افزایش فشار داخل چشم )، پرکاری تیرویید، بزرگی پروستات ، احتباس ادراری ، مشکلات قلبی یا خونی ، یا بیماری های دستگاه گوارش ، کبدی یا کلیوی
هنگام مصرف ایمیپرامین توصیه می شود
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودی تان را زیرنظر داشته باشد.
تا پیش از مشخص شدن پاسخ بدنتان به این دارو رانندگی و کار با وسایل خطرناک احتیاط کنید. برخی افراد با مصرف ایمیپرامین دچار خواب آلودگی و کاهش سطح هوشیاری می شوند.
در هنگام برخاستن از حالت خوابیده یا ایستادن از حالت نشسته احتیاط کنید؛ چرا که ممکن است دچار سرگیجه یا سیاهی رفتن چشم شوید. به آرامی تغییر وضعیت دهید.
برای تسکین خشکی دهان از آدامس یا آبنبات های بدون قند استفاده کنید. اگر خشکی دهان بیش از ۲ هفته طول کشید با پزشکتان مشورت کنید.
از مواجهه مستقیم و بدون حفاظت با آفتاب و استفاده از وسایل برنزه کننده بپرهیزید، چرا که ممکن است دچار آفتاب سوختگی شدید شوید. سعی کنید تا حدامکان از آفتاب بین ساعت ۱۰ صبح تا ۳ بعدازظهر اجتناب کنید. در زیر آفتاب از عینک آفتابی ، یک کلاه و پوشش محافظ ، و کرم های ضد آفتاب با قدرت محافظتی (SPF) حداقل ۱۵ استفاده کنید.
در مورد نیاز به مقادیر اضافی ویتامین (ریبوفلارین یا ویتامین ب ـ ۲) با پزشکتان مشورت کنید.
پیش از هرگونه عمل جراحی ، کارهای دندانی یا درمان های اضطراری ، پزشک را از این که ایمیپرامین مصرف می کنید، مطلع سازید.
ایمیپرامین را از دسترس کودکان و دور از گرما، نور مستقیم ، حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط ایمیپرامین فاسد می شود).
ایمیپرامین تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف ایمیپرامین نباید
الکل مصرف کنید.
بدون تأیید پزشکتان دارویی دیگر مصرف کنید
متیل فنیدات METHYLPHENIDATE
این اختلال با کاهش گسترده توجه ، افزایش حرکات تکانه ای و (معمولاً) بیش فعالی ، شناخته می شود. از این دارو در درمان نارکولپسی (یک بیماری که در آن بیمار دچار حملات خواب ناگهانی می شود) نیز استفاده می شود. نام تجاری این دارو ریتالین است .
چگونگی مصرف
قرص های متیل فنیدات معمولاً روزی ۲ یا ۳ بار، ۴۵-۳۰ دقیقه پیش از غذا مصرف می شود. مصرف به موقع تمامی نوبت ها در طی روز بسیار ضروری است .
آخرین نوبت باید پیش از ساعت ۶ بعدازظهر خورده شود تا از بی خوابی ناشی از آن جلوگیری شود. در مورد کودکان ، متیل فنیدات هفته ای ۵ روز (در روزهای مدرسه ) تجویز می شود و دو روز آخر هفته دارو مصرف نمی شود.
در ماه های تابستان و بقیه اوقاتی که کودک استرس کمتری دارد می توان مقدار دارو را کاهش داد. قرص های طولانی رهش تا ۸ ساعت اثر دارند و می توان آنها را ۳-۱ نوبت در روز تجویز کرد. این قرص ها ترجیحاً بهتر است با شکم خالی خورده شود. قرص ها را یکجا ببلعید، آنها را نشکنید، خرد نکنید، و نجوید.
هیچگاه کمتر یا بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید، زیرا این دارو می تواند در شما ایجاد عادت نماید. اگر حس می کنید اثر دارو برایتان کم شده است ، مقدار دارو را افزایش ندهید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید.
اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که به یاد آورید مصرفش کنید (البته اگر حداکثر یک ساعت دیر شده باشد). نوبت های باقیمانده همان روز را با فواصل مساوی تقسیم کنید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر، مصرف متیل فنیدیت را قطع کرده ، با پزشکتان تماس بگیرید:
درد قفسه سینه ؛ ضربان قلب تند؛ حرکات کنترل نشده بدن ؛ واکنش های حساسیتی (تب ، درد مفصلی ، بثورات جلدی ، کهیر)؛ ضعف یا خستگی غیرمعمول ؛ تاری دید یا دیگر تغییرات بینایی ؛ تغییرات خلقی یا ذهنی ؛ گیجی یا تشنج ؛ گلودرد یا تب ؛ خشکی دهان ؛ سردرد شدید؛ یا لرزش بدن یا دست .
علایم زیر ممکن است مشاهده شوند ولی فقط در صورتی که مشکل ساز شدند باید با پزشک در میان گذاشته شوند:
تشویش ، بی خوابی ، کاهش اشتها، سرگیجه ، خواب آلودگی ، سردرد، تهوع ، یا دل پیچه .
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف متیل فنیدات ، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به متیل فنیدات .
بارداری یا شیردهی .
مصرف داروهای دیگر، به ویژه دیگر داروهای محرک دستگاه عصبی مرکزی نظیر مهارکننده های اشتها و کافئین ؛ پیموزید و مهارکننده های مونوامین اکسیداز (فورازولیدون )، پروکاربازین ، یا سلژیلین .
سابقه یا ابتلا به اضطراب یا بی قراری شدید؛ گلوکوم (افزایش فشار داخل چشم ): اختلال تورِت و دیگر اختلالات حرکتی تیک دار؛ پرفشاری خون .
هنگام مصرف متیل فنیدات توصیه می شود
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
با کمک پزشکتان دوره هایی بدون دارو برای خودتان برنامه ریزی کنید. ممکن است برای جلوگیری از بروز علایم ترک دارو ضروری باشد، مقدار دارو باید به صورت تدریجی کاهش یابد.
قد و وزن به صورت دوره ای اندازه گرفته شود.
در صورت شک به مصرف بیش از حد دارو و مسمومیت بلافاصله درخواست کمک پزشکی کنید.
در صورت داشتن افکار یا احساسات عجیب با پزشکتان مشورت کنید.
یک برگه شناسایی پزشکی همراه داشته باشید که نشان دهد متیل فنیدات مصرف می کنید.
متیل فنیدات را دور از دسترس کودکان ، و دور از گرما، نور مستقیم ، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط متیل فنیدات فاسد می شود).
متیل فنیدات تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف متیل فنیدات نباید
بدون مشورت با پزشکتان دارو را به یک باره قطع کنید. ممکن است علایم ترک رخ دهند.