نیتروکاردین برای پیشگیری ودرمان آنژین صدری حاد و درمان آنژین صدری مزمن ودرمان نارسایی بطن چپ مصرف می شود. نیتروگلیسرین تزریقی برای کنترل فشارخون حین بعضی ازاعمال جراحی و برای کاهش خونریزی به داخل ناحیه جراحی مصرف می شود.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، نیتروگلیسرین تزریقی به عنوان داروی کمکی دردرمان نارسایی احتقانی قلب همراه باانفارکتوس حادمیوکاردمصرف می شود.
نیتروکاردین
Tablet:۲.۶mg,6.4mg
هشدارها
درمواردزیربایدبااحتیاط فراوان مصرف شود:
کم خونی شدید،خونریزی مغزی ،ضربه اخیربه سر،گلوکوم ،پرکاری تیروئید،سابقه انفارکتوس اخیرقلبی ،کاهش حجم خون وفشارخون پائین درمویرگهای ریوی
?-بامصرف طولانی مدت نیتراتها،ممکن است نسبت به اثرآنهاتحمال شودودرنتیجه ،نیازبیماربه داروافزایش یابد.برای اطمینان ازحفظ اثرمطلوب دارو،پیگیری دقیق وضع بیمارتوصیه می شود.
?-درصورت لزوم قطع مصرف دارو،به دنبال مصرف مقادیرزیادیاطولانی مدت ،به منظورجلوگیری ازبروزحمله واجهشی آنژین ناشی ازقطع مصرف دارو،مقدارمصرف بتدریج بایدکاهش یابد.
?-درصورت بروزتاری دیدیاخشکی دهان یاتشدیدآن مصرف داروبایدقطع شود.
فارماکوکینتیک
پیونداین داروبه پروتئین حدود ?? درصداست .نیمه عمرنیتروگلیسیرین ?-? دقیقه است .اثر دارو از راه انفوزیون وریدی تقریبا بلافاصله، ازراه زیرزبانی پس از??دقیقه شروع می شود. طول اثردارو از راه انفوزیون وریدی چنددقیقه ،ازراه زیرزبانی ??-??دقیقه وازراه پوستی ??-? ساعت است . نیتروگلیسرین ،پس ازآنکه تقریبا بطور کامل متابولیزه شد فاز طریق کلیه هادفع می شود.
موارد منع مصرف
شکل تزریقی این دارودرمواردتامپونادقلبی ،پریکاردیت constrictive،ضربه اخیربه سروخونریزی مغزی نبایدمصرف شود.
عوارض جانبی
سردردکوبنده ،برافروختگی ،سرگیجه وکمی فشارخون وضعیتی بامصرف این داروگزارش شده است
تداخل های دارویی
مصرف همزمان نیتروگلیسیرین بافرآورده های حاوی الکل ،داروهای پایین آورنده فشارخون یاداروهای گشادکننده عروق ممکن است کمی فشارخون ناشی ازاثرات نیتروگلیسرین راتشدیدکند.
نکات قابل توصیه
?-قرص معمولی وپیوسته رهش نیتروگلیسرین بایدهمراه بایک لیوان آب وبامعده خالی مصرف شود.
?-هنگام استفاده ازقرص زیرزبانی ،تازمانی که قرص حل نشده باشد،ازخوردن یانوشیدن بایدخودداری شود.
۳-ازجویدن وخردکردن قرص پیوسته رهش بایدخودداری کرد.
۴-بابروزاولین علائم حمله آنژین ،بایدنشست وازقرص زیرزبانی استفاده نمودودرصورت بروزسرگیجه یاازحال رفتن بایداحتیاط کرد.اثرقرصهامعمولا طی ?دقیقه ظاهرمی شود
۵-قرص معمولی پیوسته رهش همچنین فرآورده های موضعی نیتروگلیسرین ازبروزحمله آنژین صدری جلوگیری می نمایندوسبب رفع دردناشی ازحمله نمی شوند..
۶-به هنگام برخاستن ازحالت خوابیده یانشسته ،بایداحتیاط نمود.
۷-به هنگام ایستادن به مدت طولانی یافعالیت بدنی وهمچنین درآب وهوای گرم بایداحتیاط نمود.
۸-سردرد،عارضه معمولی نیتراتهااست که باادامه درمان کاهش می یابد.درصورت تداوم یاتشدیدسردرد،مراجعه به پزشک ضروری است .
۹-درصورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو،اگرتانوبت بعدی ?ساعت (قرص معمولی ،زیرزبانی وپماد)یا?ساعت (قرص پیوسته رهش )فاصله باشد،ازمصرف آن بایدخودداری نمود.
مقدار مصرف
قرص یاکپسول پیوسته رهش
بزرگسالان :به عنوان ضدآنژین صدری ،?/?یا?/?میلی گرم هر??ساعت مصرف می شود.
درصورت نیازوتحمل بیمار،می توان مقدارتوصیه شده راهر?ساعت مصرف نمود.
گلی کلازاید ( Gliclazide ) یا Diamicron
نام ژنریک : گلیکلازاید
نام تجارتی : دیامیکرون ( Diamicron )
اسامی کانادائی :
Apo-Gliclazide®; Diamicron® MR; Diamicron®; Novo-Gliclazide; Rhoxal-gliclazide; Sandoz-Gliclazide
اشکال دارویی : قرص ۸۰mg
انواع محصولات :
قرص : ۸۰ میلی گرمی
Diamicron® : قرص ۸۰ میلی گرمی کانادائی
Diamicron® MR : قرص ۳۰ میلی گرمی مداوم رهش
فرم ژنریک قابل دسترس : قرص ۸۰ میلی گرمی
دسته دارویی : ضددیابت خوراکی
گروه دارویی: داروی خوراکی ضد دیابت
خطر مصرف اضافی: زیاد
میزان وابستگی: کم
داشتن نسخه : بله
به صورت ژنریک: خیر
گلی کلازید یک داروی ضد دیابت است که با تحریک ترشح انسولین از لوزالمعده قند را پاینن می اورد. برای درمان دیابت شیرین بزرگسالان همراه با یک رژیم غذایی متعادل که مصرف قند و چرب کم داشته باشد و اشتها را پایین آورد مصرف می گردد. ورزش منظم بخش مهمی از درمان دیابت بشمار می آورد.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، در بیماریهای شدید استرس، جراحی و جراحت شدید داروی مذکور اثر خود را از دست می دهد و کنترل دیابت مختل میشود لذا مصرف آمپول های انسولین لازم است. عوارض جانبی این دارو عموماً ملایم است اما نشانه های کنترل ضعیف دیابت در صورتی که مقدار مصرف دارو مناسب نباشد بروز خواهد کرد.
موارد مصرف :
دیابت ملیتوس نوع II
عوارض جانبی :
عوارض گوارشی خفیف ووابسته به دوز (شامل تهوع ، استفراغ ، اسهال یایبوست ) ، آنورکسی ،
احساس طعم فلزی در دهان ، افزایش اشتها ، واکنشهای حساسیت مفرط شامل یرقان کلستاتیک ،
لکوپنی ، ترومبوسایتوپنی ، آنمی آپلاستیک ، سندرم Stevens – Johnson ، اریتم مولتی فرم
تداخلات دارویی :
الکل ، آلوپورینول ، ضدقارچهای تریازولی ، داروهای ضد التهاب استروئیدی و غیر استروئیدی ،
کلرامفنیل ، مهارکننده های منوآمین اکسیداز ، بتابلوکرها ، آدرنالین ، مهارکننده های ACE ،
دیورتیکهای تیازیدی ، کلرپرومازین ، کنتراسپتیوهای خوراکی ، دیازوکسید
مقدار و زمان مصرف: ۱ تا ۲ بار در روز (هنگام صبح و عصر با غذا).
مقدار مصرف برای بزرگسالان: ۸۰ تا ۳۲۰ میلیگرم در روز.
شروع تأثیر دارو: ظرف ۱ ساعت.
ادامه اثر دارو: ۱۲ تا ۲۴ ساعت.
توصیه غذایی: یک رژیم غذایی شخصی کم چربی و کم قند باید هنگام خوردن این قرص مراعات شود تا اثر آن نمایان گردد. دستور غذایی را از پزشک دریافت کنید.
نگهداری از دارو: در محفظه سربسته، در محیط خشک و خنک دور از دسترس اطفال و نور باشد.
فراموش کردن نوبت دارو: بمحض یادآوری همراه با غذا میل کنید.
متوقف کردن دارو: بدون اجازه پزشک این قرص را قطع نکنید زیرا ممکن است نشانه های بیماری بدتر شوند.
مصرف مقدار اضافی: در کلیه حالات به اورژانس مراجعه کنید. بویژه اگر علایم هشدار کاهش زیاد قندخون مثل غش، عرق، لرز، پریشان حواسی و سردرد بروز کنند فوراً مایعات یا خوراکیهای قندی میل کنید. به راهنمای فوریتهای مسمومیت دارویی مراجعه کنید.
عوارض نامطلوب:
عوارض این دارو ندرتاً جدی است. گیجی، اغتشاش شعور، لرز، عرق و ضعف می تواند از علایم کاهش قند خون به علت فقدان غذا یا بسیار بالا بودن مقدار مصرف گلیکلازید باشند.
نشانه ها – گیجی/خواب آلودگی، شیوع شایع، موارد مشورت با پزشک همه موارد.
نشانه ها – ضعف/فقدان انرژی، شیوع شایع، موارد مشورت با پزشک همه موارد.
نشانه ها – لرز/احساس سرما، شیوع شایع، موارد مشورت با پزشک همه موارد.
نشانه ها – عرق/برافروختگی، شیوع شایع، موارد مشورت با پزشک همه موارد.
نشانه ها- سردرد/عصبیت، شیوع شایع، موارد مشورت با پزشک همه موارد.
نشانه ها- جوش/خارش، شیوع بندرت، موارد مشورت با پزشک همه موارد.
نشانه ها- تهوع/استفراغ/ترش کردن، شیوع بندرت، موارد مشورت با پزشک همه موارد.
نشانه ها- تشنگی، شیوع بندرت، موارد مشورت با پزشک همه موارد.
تداخل دارویی:
توجه: برخی از داروها با اثر گلیکلازید مخالفت می کنند و در نتیجه قندخون را بالا می برند. این داروها عبارتند از باربیتورات ها، کوتیکواستروئیدها، قرصهای ضدبارداری، استروژنها، مدرها، ریفامپسین و نیکوتینیک اسید. داروهای دیگر مثل وارفارین، آسپیرین، ضد سل ها، کلوفیبریت، مددهای بتا، بازدارنده های ACE، بازدارنده های مونوآمین اکسیداز (MAOIS)، آلوپورینول، فنیل بوتازون، سولفین پیرازون، سولفونامیدها و سایمیتیدن خطر کاهش قندخون را افزایش می دهند.
احتیاط:
در موارد زیر پزشک را مطلع سازید.
به تازگی دچار زخم یا عفونت شدید بودن، ناراحتی های طولانی مدت کبد یا کلیه، ناراحتی های تیروئید، عدم تغذیه مناسب، تصمیم به باردار شدن، بیماری آدیسون، مصرف داروهای دیگر.
برای خانم های باردار: توصیه نمیشود. ممکن است در نوزاد قندخون را بطور غیرطبیعی پایین بیاورد. در دوران حاملگی انسولین جایگزین میشود زیرا بهتر می تواند دیابت را کنترل کند.
برای خانم های شیرده: این دارو در شیر مادر نفوذ می کند و ممکن است قندخون شیرخوار را پایین بیاورد.
برای اطفال و کودکان: تجویز نمیشود.
برای سنین بالای ۶۰: تشخیص علایم کاهش قند خون مشکل تر است. در صورت لزوم از مقدار دارو کم کنید.
مصرف این دارو در حین رانندگی و کارهای دشوار: اگر احساس سرگیجه و خواب آلودگی و اغتشاش شعور کردید از انجام اینگونه امور خودداری کنید.
الکل: از نوشیدن الکل بپرهیزید. زیرا الکل کنترل دیابت را مختل می کند و گلیکلازید می تواند نسبت به الکل تحمل بوجود آورد.
استفاده بلند مدت:
مشکلی نیست. هر چند وقت آزمایش قندخون در خون و ادرار لازم است. ارزیابی منظم عملکرد چشم، قلب و کلیه ها نیز توصیه میشود.
موارد منع مصرف:
دیابت نوع I ، بیماران مبتلا به کتواسیدوز ، عفونت های شدید ، استرس و تروما ( دراین شرایط داروی خوراکی قادر به کنترل قند خون نمی باشد ) ، اختلالات شدید کلیوی
موارد احتیاط در مصرف :
اختلالات کبدی و کلیوی ، سالمندان ، بیماران دچار سوء تغذیه ، نارسایی آدرنال و هیپوفیز
نکات قابل توصیه:
- این دارو کوتاه اثر بوده و در بیمارانی که ریسک بروز هیپوگلیسمی در آنها بالاست مناسب می باشد.
- متابولیسم دارو کبدی است ، لذا در اختلالات کلیوی داروی مناسبی می باشد . در عین حال کنترل قند خون در حضور اختلالات کلیوی ضروری است
مقدار تجویز در بزرگسالان :
قرص : ابتدا ۸۰ تا ۱۶۰ میلی گرم ؛ ۱۶۰ میلی گرم و بیشتر در دو قسمت مساوی دوبار در روز؛ حداکثر دوز ۳۲۰ میلی گرم .دارو باید با غذا مصرف گردد.
قرص های مداوم رهش : ۳۰ تا ۱۲۰ میلی گرم یکبار در روز.
مقدار ثابتی از داروی گلیکلازید یا داروهای دیگر ضد قند ، برای کنترل دیابت وجود ندارد.و مقدار دارو باید برای هر فرد بر اساس قند خون تنظیم گردد.
زمانی که درمان بیمار از سولفونیل اوره دیگر به گلی کلازید تغییر می یابد ، زمان انتقال لازم نیست( مگر از کلرپروپا مید که زمان انتقال به تدریج و در عرض ۱ تا ۲ هفته انجام می گردد)
زمانی که درمان از انسولین به گلی کلازید تبدیل می گردد باید کمتر از ۲۰ واحد انسولین روزانه استفاده گردد؛ در بیمارانی که ۲۰ واحد یا بیشتر انسولین استفاده می کنند ۲۵ تا ۳۰ درصد بطور روزانه یا یک روز در میان کم شود و بتدریج دوز دارو تنظیم می گردد.در زمانی که بیمار مقادیر بسیار انسولین استفاده می شود برای تغییر نیازمند بستری ی باشد.
سالمندان : مطابق بزرگسالان
نارسائی کلیه : در نارسائی شدید ممنوع می باشد.
نارسائی کبد : در نارسائی شدید ممنوع می باشد.
نوع تجویز : باید همراه با غذا مصرف شود.در صورت بی اشتهائی یا NPO دارو در آن وعده مصرف نگردد.
عوارض ناخواسته :
سیستم اعصاب مرکزی : سردرد، بیقراری ، گیجی
پوست : راش ، قرمزی ، خارش ، کهیر.سولفونیل اوره ها به ندرت باعث حساسیت به نور و porphyria cutanea tarda می گردد.
غدد و متابولیک : افت قند (وابسته به مقدار دارو) و هیپوناترمی ( افت سطح سدیم )
گوارشی : تهوع ، استفراغ، اسهال ، احساس پری سر دل ، گاستریت
خونی : آگرانولوسیتوزیس، لکوپنی ، ترومبوسیتوپنی ، آنمی
کبدی : زردی ، افزایش آنزیمهای کبدی و LDH
متفرقه : واکنش دی سولفیرام ( خیلی ضعیف )
منع مصرف : حساسیت به گلی کلازید و سولفونیل اوره ها ، دیابت تیپ ۱ ، کتواسیدوز دیابتی ، حاملگی ، شیردهی ، نارسائی کبد و کلیه
نگرانی ها / توجهات ویژه :
• مرگ و میر قلبی – عروقی : در مقایسه با رژیم به تنهائی و رژیم با انسولین ، داروهای سولفونیل اوره با مرگ و میر قلبی عروقی بیشتری همراه است.اگر چه مطالعات بیشتری در این زمینه لازم می باشد.
• افت قند : تمام سولفونیل اوره ها می توانند باعث هییوگلیسمی شدید گردند و زمانی رخ می دهد که مصرف غذا کافی نباشد ، ورزش شدید و طولانی انجام گرفته باشد ، زمانی که الکل مصرف گردد و یا چند داروی ضد قند مصرف شده باشد.همچنین در بیماران مبتلا به سوء تغذیه ، نارسائی کلیه و کبد و در سالمندان که باید با احتیاط مصرف گردد.
• آلرژی به سولفونامیدها : تشابهات شیمیایی بین سولفونامیدها ، سولفونیل اوره ها ، مهار کننده های کربنیک انهیدراز ، تیازیدها و دیورتیک های قوس ( به جز اتاکرینیک اسید) وجود دارد.در صورت آلرژی به سولفونامیدها این محصولات ممنوع می باشد زیرا خطر واکنش متقاطع وجود دارد.
نگرانی های مربوط به بیماری :
• وضعیت های مربوط به استرس : در زمان استرس ( عفونت، تب ، تروما ، جراحی) ممکن است لازم باشد دارو به انسولین تغییر یابد.
افراد ویژه :
• سلامت و تاثیر این داروها در کودکان اثبات نشده است.
تداخلات داروئی
داروهای مهار کننده ACE(کاپتوپریل و انالاپریل) : ممکن است تاثیر هیپوگلیسمی گلی کلازید بیشتر گردد.
استروئیدهای آنابولیک : ممکن است تاثیر افت قند گلی کلازید بیشتر گردد.
بتا بلوکرها : ممکن است تاثیر افت قند گلی کلازید کم گردد؛ علائم افت قند مخفی گردد؛ گلیکوژنولیز کاهش یابد؛ در دیابتی هایی که مکرر دچار افت قند می گردند نباید تجویز شود.
کورتیکواستروئیدها : ممکن است باعث هیپرگلایسمی شود.تنظیم داروهای ضد قند لازم می باشد.
سیکلوسپورین : گلی کلازید سطح سرمی سیکلوسپورین را افزایش می دهد.
فلوروکینولون ها (سیپروفلوکزاسین) : ممکن است تاثیر هیپوگلیسمی سولفونیل اوره ها افرایش یابد.
H2 بلوکرها ، آنتی اسید و بی کربنات سدیم : تاثیر هیپوگلیسمی افزایش می یابد؛ قند تنظیم گردد.
ریفامپین : متابولیسم آن افزایش می یابد و لذا تاثیر آن کم می گردد.
سا لیسیلات ها : تاثیر کاهش قند گلی کلازید را افزایش می دهد.
سولفونامید ها : تاثیر کاهش قند گلی کلازید را افزایش می دهد.
تیازید ها : تاثیر کاهش قند گلی کلازید کاهش می یابد.
وارفارین : اثر ضد انعقادی با سولفونیل اوره ها افزایش می یابد.
میکونازول : ممکن است تاثیر هیپوگلیسمی گلی کلازید بیشتر گردد.
باربیتورات ها : ممکن است تاثیر هیپوگلیسمی گلی کلازید بیشتر گردد.
تغییرات آزمایشگاهی : ممکن است اسمولالیته و سدیم سرم کاهش و ادرار ۲۴ ساعته افزایش یابد زیرا گلی کلازید خاصیت دیورز خفیف دارد .
ممکن است غلظت فاکتور ۸ و ۱۱ کاهش یابد.
ممکن است غلظت فعال کننده پلاسمینوژن بافتی افزایش یابد.
تداخلات اتانول و گیاهان
اتانول : از مصرف آن اجتناب گردد.( باعث هیپوگلیسمی و به ندرت واکنش دی سولفیرام می گردد.)
گیاهی : از مصرف کروم ، سیر و gymnema اجتناب گردد. می تواند باعث هیپوگلیسمی گردد.
حاملگی : ممنوع . گروه C.
در حاملگی : از جفت عبور می کند.سولفونیل اوره ها باعث نقص گوش می گردند.نقایص دیگر نیز گزارش شده اند ولی ممکن است به علت عدم کنترل دیابت باشد. داروی انتخابی کنترل دیابت در حاملگی انسولین می باشد.
شیردهی : ترشح آن در شیر نامشخص می باشد.به علت هیپوگلیسمی شیر خوار در شیر دهی ممنوع می باشد.
نکات تغذیه ای : باید با غذا میل گردد.به علائم افت قند توجه شود(طپش ، تعریق کف دست ها ، گیجی).
معیارهای بررسی: علائم و نشانه های هیپوگلیسمی ، قند ناشتا ، هموگلوبین A1C
معیارهای هدف : بزرگسالان :
قند ناشتا کمتر از ۱۲۰ میلی گرم در دسی لیتر
هموگلوبین A1C کمتر از ۷ در صد
اطلاع بیمار : بیماران باید با فرد با تجربه ای در زمینه آموزش دیابت ، نشانه ها و علائم هیپو و هییوگلیسمی ، ورزش و تغذیه ، تنظیم قند خون و موضوعات دیگر مشورت کند؛ بطور منظم غذا بخورد و از خوردن نامنظم پرهیز کند ؛ به همراه خود محصولات سریع الجدب شکر را داشته باشد؛ از تماس بیش از اندازه خورشید اجتناب کند ؛ دستبند هوشدار دهنده پزشکی را همراه داشته باشد.
مسمومیت : علائم مصرف بیش از اندازه عبارت است از هیپوگلیسمی شدید ، تشنج ، آسیب مغزی ، گزگز لبها و زبان ، تهوع ، خمیازه کشیدن ، گیجی ، پریشانی ، طپش قلب ، تعریق ، بیهوشی و کما .مسمومیت سولفونیل اوره ها باعث هیپوگلیسمی می گردد که با تجویز گلوکز به خوبی درمان می گردد( در موارد خفیف با خوراکی و در موارد شدید از طریق تزریقی ).
ماینوکسیدیل (Loniten)
اشکال دارویی:
Topical Solution: 20 mg/ml
مقدار مصرف:بزرگسالان تا سن ۶۵ سالگی: بدون توجه‌به میزان نواحی بدون مو، یک تا حداکثر دو میلی‌لیتر از محلول ۲% دو بار در روز بر فرق سر استعمال میشود
ماینوکسیدیل (Loniten) دارویی خوراکی برای کنترل فشارخون بالا است که سالها در پزشکی مورد استفاده قرار می گرفته است ولی بدلیل عوارض جانبی شدید در حال حاضر این دارو برای درمان فشارخون بالا دیگر استفاده نمی شود مگر اینکه سایر داروهای متداول و کم ضررتر اثربخشی نداشته و جان بیمار بدلیل فشارخون بالا در معرض خطر باشد.
یکی از عوارض جالب توجه و غیر منتظره مصرف این دارو رویش مو در مناطق غیرمعمول از قبیل پیشانی و پشت دست ها است. از این خاصیت برای تحریک رشد موها در مناطق طاس سر استفاده شده و بدین ترتیب محلول موضعی ماینوکسیدیل ۲ و ۵ درصد برای درمان طاسی سر بوجود آمد.
نام تجاری این محصول Rogaine است و ساخت کمپانی Upjohn می باشد. محلول موضعی ماینوکسیدیل را می توان بدون نسخه از داروخانه تهیه نمود و تأثیر غلظت ۵ درصد آن ۵۰ درصد بیشتر از غلظت ۲ درصد می باشد. حداکثر اثرپذیری این محلول ۵ ماه تا دو سال بعد از مصرف آن ظاهر شده و پس از این مدت تأثیر آن به تدریج کاهش پیدا می کند.
اگرچه مکانیسم دقیق اثر ماینوکسیدیل در تحریک رشد موها نامعلوم است ولی ظاهراً این دارو از طریق طولانی کردن سیکل رشد مو (افزایش مدت زمان آناژن) عمل می کند. تحت اثر این دارو کیفیت موهای ظریف (مینیاتوریزه) سرشامل قطر و اندازه آنها بهبود پیدا نموده و لذا بطور کلی وضعیت موهای نازک و کم پشت فرد بهتر می شوند. لازم به تذکر است که ماینوکسیدیل دارای هیچگونه اثری بر مناطقی از سر که اصلاً مو ندارند، نمی باشد.
مطالعات کنترل شده در مورد اثر ماینوکسیدیل نشان داده است که حداکثر اثربخشی این دارو در مورد منطقه ورتکس (قسمت بالای پشت سر) و حداقل آن در مورد منطقه جلوی سر (جایی که حداکثر توجه به ریزش موها شده و بیمار دوست دارد که بیشتر این منطقه بهبود پیدا کند) است.
ماینوکسیدیل (حتی اگر دارای اثری بر رشد موها باشد) دارای اثر درمانی موقتی است و دلیل آن این است که به هرحال تستوسترون همیشه در خون وجود داشته و بالاخره اثرات طاس کننده آن بر اثرات ضد طاسی دارو غلبه کرده و لذا مردی که در حال مصرف ماینوکسیدیل است نیز عاقبت دچار طاسی می گردد هر چند روند طاسی در وی با سرعت کمتری ادامه پیدا می نماید. در صورتیکه شخص همزمان با ماینوکسیدیل از قرص خوراکی فیناستراید (Propeccia) نیز استفاده نماید تا حدی از اثر تستوسترون بر فولیکول های مو ممانعت بعمل آمده و این مشکل کمتر مشاهده می گردد و حتی دیده شده که مصرف همزمان این دو دارو دارای اثرات سینرژیستیک (تقویت کننده) با یکدیگر هستند.
قبل از اینکه شروع به مصرف ماینوکسیدیل نمایید بایستی به این نکته توجه نمایید که ممکن است ۱۲ – ۹ ماه طول بکشد تا شما اثرات مفید آنرا بر موهایتان ملاحظه نمایید و در ضمن برای حفظ اثر این دارو مصرف آن بایستی استمرار داشته باشد درغیر اینصورت موهای درآمده در عرض مدت ۳ – ۲ ماه مجدداً دچار ریزش شده و از دست خواهند رفت. حتی اگر فرد برای سالها از این دارو استفاده کرده باشد. همانطور که گفته شد محلول موضعی ماینوکسیدیل در بهترین شرایط و با حداکثر کارایی فقط موجب تأخیر و یا کاهش سرعت ریزش موها می گردد.
در حقیقت بایستی گفت که در مورد اکثر مردانی که از ماینوکسیدیل استفاده می کنند بهبود قابل ملاحظه ای از نظر موها مشاهده نشده و تعداد زیادی از آنها بالاخره این دارو را رها نموده و رو بسوی روش های دیگر درمان مثل کاشت موی طبیعی می آورند.
استفاده از ماینوکسیدیل در ابتدا برای بیمار بسیار جذاب است زیرا هزینه دارو نسبت به هزینه سیر روش های ترمیم و درمان ریزش مو مانند اعمال جراحی و کاشت مو بسیار پایین است ولی با توجه به اینکه اثرات این دارو موقتی بوده و بایستی برای همه عمر مصرف شود لذا هزینه کلی آن حتی از کاشت مو هم بالاتر می رود.
اکثر جراحان کاشت موی طبیعی توصیه می کنند که قبل و بعد از انجام کاشت موی طبیعی از محلول ماینوکسیدیل استفاده شود تا از ریزش موقتی موها که گاهی پس از کاشت مو رخ می دهد ممانعت بعمل آید اگرچه صحت این مطلب هنوز به روشنی ثابت نشده است.
ماینوکسیدیل در خانم ها
اگر چه مطالعات اولیه در مورد این دارو برای طاسی در آقایان بوده است ولی مطالعات بعدی نشان داده است که اثرات ضد طاسی ماینوکسیدیل در خانم ها حتی از آقایان هم بیشتر است و علت آن این است که طاسی در خانم ها دارای طرح گسترده (دیفیوز) است و برخلاف آقایان پوست سر کاملاً طاس و بدون مو نشده ولذا همیشه مقداری مو در پوست سر خانم های طاس هست تا ماینوکسیدیل بتواند اثر کند.
موقتی بودن اثرات ماینوکسیدیل و لزوم مصرف همیشگی آن درخانم ها نیز مثل آقایان است و در ضمن مانند آقایان این دارو در خانم ها هم برای موهای خیلی ضعیف و کم جان (مانند خانم های خیلی مسن که یائسه شده اند) دارای اثر خاصی نمی باشد.
یکی از مشکلات در رابطه با استعمال محلول موضعی ماینوکسیدیل بروز تحریک و خارش پوست سر (درماتیت تماسی) است که درصورت استفاده از فرم « کامپاند Compound » دارو بیشتر رخ می دهد (فرم کامپاند ماینوکسیدیل دارای مختصری تره تینوین Tretinoin است که باعث افزیش جذب پوستی دارو و تأثیر بیشتر آن می گردد ولی در همین راستا عوارض جانبی آن را هم بیشتر می کند. اگرچه غلظت ۵ درصد ماینوکسیدیل مؤثرتر است ولی چون نسبت به غلظت ۲ درصد دارای پروپیلن گلیکول بیشتری است لذا چسبناک تر بوده و این موضوع استفاده از آن را برای خانم ها در طول روز مشکل می سازد و لذا بهتر است که برای وعده صبح از غلظت ۲ درصد وبرای وعده شب از غلظت ۵ درصد مصرف شود.
عوارض جانبی ماینوکسیدیل در خانم ها مختصری با آقایان متفاوت هستند. شیوع تحریک و خارش پوست (درماتیت تماسی) ناشی از استعمال ماینوکسیدیل در خانم ها بیشتر از آقایان است. میزان بروز موهای زائد صورت نیز در خانم ها بالاتر از آقایان می باشد البته این موها با قطع دارو به مرور زمان برطرف می شوند ولی وجود آنها یک مسئله واقعاً ناراحت کننده برای شخص است. در صورتیکه در هنگام مصرف دارو مواظب باشیم که قطرات دارو روی شقیقه ها و پیشانی نریزند این مشکل کمتر اتفاق می افتد ولی از بروز آن بطور کامل ممانعت نمی نماید.
یکی دیگر از عوارض جانبی این محلول سرگیجه و کاهش فشارخون است که در برخی خانم ها اتفاق می افتد
موارد مصرف:
مینوکسیدیل موضعی برای‌درمان طاسی مردانه آندروژنیک در مردان‌و زنان به‌کار می‌رود.
احتمالا تأثیر این‌دارو در مردانی که بیشتر موهای قسمت‌جلوی سرشان ریخته است، کمتر ازافرادی است که مبتلا به طاسی آندروژنیک‌سایر نواحی می‌باشند.
مکانیسم اثر:
به‌نظر میرسد که این اثر داروبه‌واسطه افزایش جریان خون جلدی ناشی‌از گشادی عروق، تحریک فولیکولهای مواز وضعیت استراحت به رشد فعال وتحریک سلولهای فولیکول مو باشد.
فارماکوکینتیک:
مقدار ناچیزی ازمینوکسیدیل موضعی از طریق پوست‌سالم جذب میشود. اثر دارو حداقل چهارماه پس از شروع درمان دو بار در روز باداروی ۲% شروع شده و طی یکسال به‌حداکثر میرسد.
به‌نظر میرسد که ۳-۴ماه پس از قطع درمان، موهای جدیدحاصل از درمان شروع به ریزش نمایند وپیشرفت ریزش مو مجدد از سرگرفته‌شود.
تقریب ۹۵% از دارویی که به‌طورسیستمیک جذب شده است طی چهار روزاز بدن دفع می‌گردد.
هشدارها:
۱ ـ در صورت وجود بیماریهای‌قلبی ـ عروقی، زیادی فشار خون، التهاب یاجراحت پوست از قبیل پسوریازیس‌پوست سر یا آفتاب سوختگی شدید داروباید با احتیاط مصرف شود.۲ ـ فشار خون، ضربان قلب و وزن بیماران‌تحت درمان با مینوکسیدیل موضعی راباید تحت نظر قرار داد.۳ ـ مصرف مکرر مینوکسیدیل موضعی‌ممکن است منجر به جذب سیستمیک آن وبروز عوارض جانبی دارو شود.
عوارض جانبی:
بروز مشکلات نادری‌همچون واکنش آلرژیک (بثورات جلدی وورم صورت)، خارش، تشدید طاسی،سوختن پوست سر، سرگیجه، اگزما،التهاب فولیکولها، سردرد، کاهش توانایی‌جنسی، خستگی، اختلالات بینایی و کاهش‌دقت بینایی با مصرف این دارو گزارش شده است.
تداخل‌های دارویی:
مصرف همزمان‌مینوکسیدیل موضعی با فرآورده‌های‌حاوی کورتیکواستروئیدها، مشتقات نفتی و یا رتینوئیدها ممکن است باافزایش نفوذپذیری استراتوم کورنئوم‌باعث تشدید جذب جلدی دارو شود.مصرف همزمان مینوکسیدیل موضعی وسیستمیک به‌دلیل احتمال جذب سیستمیک‌داروی موضعی، ممکن است خطر سمیت‌آن را افزایش دهد.
نکات قابل توصیه:
۱ ـ به‌دلیل خطر جذب‌سیستمیک، دارو بیشتر از مقادیر و دفعات‌توصیه شده و یا بر سایر نقاط بدن‌استعمال نگردد.۲ ـ از استعمال سایر فرآورده‌های پوستی‌بر نواحی تحت درمان با دارو اجتناب‌شود.۳ ـ از تماس دارو با چشم‌ها، بینی یا دهان‌خودداری گردد. در صورت تماس اتفاقی،نواحی آلوده با مقادیر زیاد آب شستشوداده شوند.۴ ـ دستهای آغشته به دارو بلافاصله پس‌از استعمال شستشو داده شوند. برای‌تسریع در خشک کردن موها از سشواراستفاده نگردد.
۵ ـ ریزش مو ممکن است تا دو هفته پس ازشروع درمان ادامه یابد.
زاندروکس XANDROX چیست ؟
ماده اصلی داروی زاندروکس XANDROX همان مینوکسیدیل است و بر خلاف تمام تبلیغات اینترنتی که این محلول ( دارو ) را معجزه پرشکی اعلام می کنند تفاوت چندانی با مینوکسیدیل ندارد زاندروکس از موارد ذیل تشکیل شده است:
- MINOXIDIL RETINOIC KETOCONAZOLE اسید AZELAIC مزایای MINOXIDIL یک محرک رشد مجدد مو می باشد که نتایج آن تثبیت شده است .
نکاتی که در هنگام مصرف زاندروکس باید رعایت گردد :
۱- از تماس محلول با چشم و دهان خودداری فرمایید
۲- هرگز برای جای دیگر بدن استفاده نکنید .
۳- بیش از مقدار توصیه شده استفاده نکنید .
۴- پس از استعمال حتما دستها را بشویید .
۵- استفاده محلول برای سنین زیر ۱۸ سال توصیه نمی شود .
۶- برای خانمهای حامله و خانمهایی که در مرحل اولیه حاملگی هستند توصیه نمی شود . اگر ریزش موی خود مطمئن نیستید استفاده از زاندروکس توصیه نمی گردد
۷- اگر به تازگی ریزش موی شما شروع شده استفاده از زاندروکس توصیه نمی شود .
۸- زاندروکس بر روی ریزش ارثی تاثیر ندارد .
۹- اگر پوست حساس دارید و یا لکه های قرمز و حساسیتهای پوستی دارید استفاده از زاندروکس تا درمان آن حساسیت توصیه نمی شود .
۱۰- از تابش مستقیم خورشید بر روی پوست سر و خود محلول جلوگیری می کند .
موارد منع مصرف زاندروکس :
موارد منع مصرف شامل تمام موارد منع مصرف مینوکسیدیل و همچنین موارد زیر است :
عموما خارش و قرمزی محسوس بر روی پوست سر ایجاد می گردد . اگر این خاصیت ادامه پیدا کند . حتما با پزشک مشورت نمایید .
در صورت تماس با چشم فورا با آب شستشو دهید .
اگر شما آلرژی و یا حساسیت به خصوصی دارید در مصرف زاندروکس حتما با پزشک مشورت نمایید .
در موارد عارض شده زیر مصرف دارو را قطع کرده و حتما به پزشک مراجعه فرمایید .
۱- درد سینه ۲- طپش قلب ۳- غش کردن ۴- افزایش وزن ناگهانی ۵- ضخامت موهای صورت ۶- قرمزی و حساسیت طولانی مدت پوست سر
کراک اصل نوعی از مواد مخدر است از آلکا لوئیدها ی دسته کوکائین،.انرژی زاو شادی آور است و از ترکیبات کوکائین ساخته شده. کوکائین جزو مواد محرک است ودرختچه کوکا که گرد کوکائین را از برگ آن به دست می اورند.در آمریکای جنوبی کاشت می شود. ولی موادی که با نام کراک در ایران توزیع میشود کراک اصل نیست.بلکه هروئین غلیظ شده است که توسط مافیای روسیه تولید ودر ایران پخش میشود.در برخی موارد نیز از ضایعاتی که نمی توان از آن هروئین خالص بدست آورد کراک تولید میشود.
کراک یکی از قویترین مواد مخدر محسوب شده وبه شدت اعتیاد ایجاد میکند بطوریکه طی یکماه اول مصرف دائم از ان مقدار مصرف به3 یا4برابر روز اول مصرف رسیده و تعداد دفعات مصرف روزانه به 10بار در روز(تقریبأ هر 2ساعت یکبار)میرسد.
اثرات مخرب مصرف کراک:
کراک شدیدأ فرد مصرف کننده را دچار خواب آلودگی یا به اصطلاح(چرت)میکند.
مصرف مداوم این ماده مخدر در کوتاه مدت(مدت یکسال)اثرات مخرب جبران ناپذیری در بدن فرد مصرف کننده اعم از عفونت اجزای داخلی بدن،پوسیدگی دندانها،سرطان حنجره وریه،نابودی ریه وکبد ایجاد میکند.بطور کلی تمام اجزائیکه در تماس مستقیم با دود کراک هستند ذره ذره نابود ومی پوسند.در برخی موارد میزان عفونت بدن به قدری است که اجزای بدن از هم حدا میشوند وگوشت زیر پوست دچار عفونت شده وبه اصطلاح کرم میگذارد. گفته میشود کسانی راکه در اثر مصرف کراک می میرند در هنگام دفن غسل نمی دهند چون در هنگام شستشو اجزای بدن از هم جدا میشوند.
طریقه مصرف کراک :
کراک بدلیل
نداشتن بووسهولت استفاده نسبت به سایر مواد مخدر متاسفانه باعث جذب مصرف کنندگان
سایر مواد مانند تریاک گردیده است.مصرف کراک به قدری آسان است که فرد در مدت 5
دقیقه حتی در دستشوئی وبا استفاده از فندک ونی یا لوله وسنجاق می تواند آنرا مصرف
نماید.
روشهای ترک اعتیاد به کراک
:
اعتیاد به کراک یکی از بد ترین انواع اعتیاد به مواد مخدر است که ترک آن فقط بوسیله روش سم زدائی فوق سریع URD میسروامکان پذیر است.واستفاده از دارو وقرصهای ترک اعتیاد در این مورد کارساز نمیباشد.
ترک کراک توسط روش URD بسیار ساده وراحت است وبیمار درد وخماری ندارد. توضیح یو آر دی درپایین(1) اثرات کوتاه مدت:
اثرات کوتاه مدت آن مشابه آمفتامین است ولی با مدت زمان کوتاهتر.احساس افزایش انرژی،چابکی و سر خوشی را زیاد میکند.از جمله اثرات آن پس از مصرف عبارت است از:ضربان قلب،نبض،تنفس،درجه حرارت بدن،فشار خون،پریدگی رنگ،کاهش اشتها،تعرق شدید،بی قراری،لرزش بخصوص در دستها،گیجی،تهوع،تیرگی بینایی،تب،تشنج ومرگ.
اثرات دراز مدت:
از دست دادن وزن بدن،ضعف جنسی،اشکال در ادرار،کم خونی،دردهای شکمی واسهال،سر درد،هپاتیت،آبریزش دائمی بینی،آماس وجوشهای پوستی به خصوص اطراف مخاط گوش وبینی،زخم مخاط بینی (در مصرف به صورت انفیه) امید است با شناخت کافی از این ماده مخدر هرگز بسوی این ماده کشیده نشده و حتی فکر یکبار امتحان کردن آنراهم نکنید.
1- urd چیست؟
سم زدایی فوق سریع یک روزه بصورت بستری یا
UROD : در این روش نیز از داروهای آنتاگونیست در حجم زیاد استفاده می شود و به علت اینکه بیمار در حال هوشیاری توانایی تحمل علایم خماری شدید این روش را ندارد بیمار را بیهوش می کنند.
برگرفته از سایت آرامش ساحل
آنتاگونیستهای اپیوئیدی
آنتاگونیستهای اپیوئیدی داروهایی هستند که از تأثیرگذاری مواد مخدر بر گیرنده های مربوطه پیشگیری می کنند و آثار آنها را خنثی می‌کنند . در صورتی که این دسته از داروها به شکل داروی پیشگیری کننده (prophylactic ) استفاده شوند ، مواد مخدر مسمومیتی ایجاد نخواهند کرد . آنتاگونیستهای اپیوئیدی آن قدر در خنثی کردن آثار مواد مخدر موثرند که از آنها در درمان مسمویت ناشی از استفاده بیش از حد (overdose) دارو استفاده می‌کنند؛ برای مثال ، داروی نالوکسون ( نارکن ، narcan )، که یک آنتاگونیست اپیوئیدی است بدین منظور استفاده میشود . این دارو، فقط بعد از چند ثانیه بعد از تزریق وریدی ، باعث میشود تا بیمارانی را که دچار حالت اغمای ناشی از استفاده بیش از حد اپیوئیدها شده اند ، به سرعت به حالت هوشیاری برگرداند . آنتاگونیست اپیوئیدی دیگری به نام نالترکسون (ریویا،revia ) وجود دارد که در درمان معتادان به الکل و هروئین موثر است . تأثیرات رفتاری – زیستی مخدرها در جدول 1-7 ذکر شده اند . (جافی و مارتین ، 1975 )