دکتر اینترنتی
مطالب متنوع پزشکی و آموزشیدکتر اینترنتی
مطالب متنوع پزشکی و آموزشیپوست برنزه و زیبایی چهره با میکاپ
معمولا کسانی که پوست برنزه دارند زیبا هستند حتی کسانی که رنگ پوست روشن دارند دوست دارند برنزه شوند اینگونه پوستها رنگ موهایشان متمایل به رنگ قهوه است و پلک ها و ابروهای پرپشت هم دارند این مشخصه های خانمهای پوست برنزه است که لازم نیست وقت زیادی برای آرایش بگذارند اکنون در این بخش می خواهیم بعضی موارد را برای این خانمها توصیه کنیم
• انتخاب زیرسازی مناسب
در صورتی که عادت به زیرسازی و استفاده از کرم پودر دارید، بهتر است در انتخاب کرم پودر خود دقت کنید زیرا کرم هایی که در آن ها توناژ صورتی و یا آبی وجود داشته باشد صورت شما را بی روح نشان می دهد. پس بهتر است در انتخاب کرم پودر از رنگ های عسلی، طلایی و رنگ هایی از این قبیل استفاده کنید.
• استفاده از کانسیلر مناسب
اگر پوست بی نقصی دارید این نکته برای شما مناسب نیست ولی اگر روی صورتتان لکه و جای جوش های قدیمی وجود دارید می توانید از کانسیلر برای پوشاندن آن ها استفاده کنید. البته به نظر می رسد که برای خانم هایی که پوست سبزه دارند پیدا کردن کانسیلر مناسب ممکن است کمی سخت باشد. زیرا بیشتر کانسیلر ها روی پوست های سبزه خاکستری به نظر می رسند. برای جلوگیری از این موضوع کافیست از کانسیلر هایی استفاده کنید که توناژ هلویی و یا صورتی رنگ دارند.
• رژگونه مناسب پوست سبزه
با شنیدن کلمه رژگونه ممکن است رنگ قرمز و یا صورتی به ذهن برسد ولی روی پوست های سبزه این رنگ های زیبا به نظر نمی رسند به همین دلیل باید از رنگ های تیره تر صورتی و یا قهوه ای استفاده کرده و به گونه های خود درخشش و برجستگی لازم را بخشید.
• هایلایت
یکی از بهترین روش ها برای برجسته کردن زیبایی های صورت و پوشاندن عیوب آن استفاده از تکنیک هایلایت است. پیدا کردن هایلایتر مناسب برای پوست های سبزه هم به اندازه کرم پودر و کانسیلر سخت نبوده و می توان از رنگ های طلایی و یا نقره ای برای هایلایت صورت استفاده کرده و به بهترین نتیجه ممکن دست یافت.
• عدم استفاده از کرم پودر یا کرم برنزه
دزست است که همزمان با استفاده از هایلایت کننده ها از پودر و یا کرم های برنزه برای ایجاد تضاد و هایلایت روی صورت استفاده می شود ولی از آن جایی که پوست شما به خودی خود این رنگ برنز زیبا را دارد دیگر نیازی به کرم برنزه برای رنگ دادن به چهره خود نداشته و می توانید حتی بدون آن آرایش زیبایی داشته باشید.
• آرایش چشم پوست سبزه
اگر می خواهید آرایش طبیعی داشته باشید خط چشم مشکی و ریمل به همین رنگ می تواند روی چشم هی زیبای شما کافی باشد. اگر هم تصمیم به استفاده از سایه دارید از رنگ هایی با توناژ بنفش، آبی و یا سبز استفاده کرده و از رنگ هایی که در خود توناژ صورتی و یا ارغوانی دارند دوری کنید.
• رژ لب کمرنگ
خانم های با پوست سبزه می توانند بدون دغدغه از رنگ صورتی استفاده کنند روی لب هاست. زیرا رژ لب صورتی کمرنگ و یا رژ لبی که به رنگ لب نزدیک تر بوده و نود باشد به این افراد کمک می کند تا زیبایی پوست خود را بهتر به نمایش بگذارند. رژلب قرمز رنگ نیز انتخاب مناسبی برای خانم ها با پوست سبزه است.
منبع : rojelab.com
آکنه و جوش در سنین بالا
چرا گاهی اوقات شاهد جوش و آکنه در افراد بزرگسال هستیم چه نوع تغییراتی در بدن آن ها موجب بروز جوش و آکنه می شوند توصیه متخصصین پوست و مو در این زمینه چیست
افراد اگر در سنین پایین و نوجوانی دچار جوش و آکنه بوده‌اند دوباره امکان دارد دچار جوش و آکنه شوند.
خلیل صداقت پیشه، متخصص پوست و مو و کاشت مو با اشاره به افرادی که در بزرگسالی دچار جوش و آکنه می‌شوند، گفت: افراد اگر در سنین پایین و نوجوانی دچار جوش و آکنه بوده‌اند دوباره امکان دارد دچار جوش و آکنه شوند که در واقع ادامه همان عارضه‌ای است که قبلا با آن مواجه بوده‌اند.
صداقت پیشه ادامه داد: در غیر این صورت جوش و آکنه‌ای که در بزرگسالی گریبان گیر می‌شود، در خانمها نشان دهنده بروز اختلالات هورمونی است که باید در این باره بررسی‌های لازم صورت گیرد.
این متخصص پوست و مو در رابطه با علائمی که باید مورد بررسی قرار گیرد، گفت: علائمی همچون ریزش موی سر و یا موهای زائد مواردی هستند که نشان دهنده اختلالات هورمونی در بدن است که در این صورت باید آزمایش‌های هورمونی و همچنین سونوگرافی از نظر تست عضلانی صورت گیرد.
وی ادامه داد: در صورت وجود اختلالات هورمونی با مصرف داروهای مورد نیاز و درمان ریشه‌ای علت جوش و آکنه، می‌توان از شر این عارضه‌های مزاحم و آزار دهنده خلاص شد و پس از آن به درمان جای جوش پرداخت.
این پزشک خاطرنشان کرد: البته در صورت اختلالات هورمونی در آقایان به دلیل اینکه وجود هورمون‌ها برای برخی تغییرات در بدن آقایان ضروری است، نمی‌توان از میزان این هورمون‌ها کاست و باید از روشهای دیگری برای درمان جوش و آکنه آنان استفاده کرد.
باشگاه خبرنگاران جوان
کارهای روزانه برای داشتن پوست سالم
ما قصد داریم در این بحش بعضی عادات روزمره را به شما معرفی کنیم که اگر آنها را رعایت کنید از بوجود آمدن چین و چروک پوست تا حدی پیشگیری می شود و پوستتان سالم مانده و خراب نمی شود
۱.برای صبحانه چای بنوشید، نه قهوه
با اینکه نوشیدن یک فنجان قهوه‌ی صبحگاهی برای بسیاری از ما قابل تصور نیست، تغییر قهوه به چای در صبح می‌تواند باعث کاهش چین و چروک شود. چای خصوصا چای سفید می‌تواند خطر سرطان و ورم مفاصل و استخوان‌ها و نیز چین و چروک‌های مربوط به سالخوردگی را کاهش دهد. میزان کمی از آنزیم‌هایی که در چای سفید وجود دارد – چیزی کمتر از یک فنجان – می‌تواند از بدن در برابر آنزیم‌هایی که باعث تجزیه و تخریب کلاژن و الاستین می‌شود جلوگیری کند.
۲.صورتتان را با میوه‌ها و سبزیجات غذا دهید – نه با شیرینی
جایگزین کردن شیرینی و شکلات با یک مشت توت فرنگی به شما کمک خواهد کرد تا بتوانید پوستتان را جوان‌تر و براق‌تر نگه دارید. کم کردن مصرف قند برای صورت شما بسیار مفید است، در حالی که مصرف زیاد قند و شیرینی می‌تواند به سالخوردگی زودهنگام بیانجامد. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد افزایش میزان قند خون افرادی که بین ۵۰ تا ۷۰ سال دارند می‌تواند آنها را پنج تا هفت ماه پیرتر کند. برای پیشگیری از علائم سالخوردگی، سعی کنید از میوه‌های دانه‌دار که سرشار از آنتی اکسیدان هستند استفاده کنید؛ این میوه‌ها می‌توانند خطر پیشرفت سرطان را کاهش داده، عملکرد مغز را بهتر کرده و حجم عضلات را افزایش دهند.
۳.پیش از آنکه از خانه خارج شوید از کرم ضدآفتاب استفاده کنید
مصرف روزانه‌ی کرم ضدآفتاب با SPF ۱۵ یا بالاتر می‌تواند باعث کاهش علائم سالخوردگی پوست شود که به خاطر تماس با نور خورشید رخ می‌دهد. پرتوهای فرابنفش (UV) ناشی از نور خورشید می‌توانند منجر به شکل‌گیری ۹۰ درصد از علائم شاخص و بارز سالخوردگی شوند. این علائم شامل بروز چین و چروک، لکه‌های شدید، افتادگی پوست و از بین رفتن رنگ پوست است. تحقیقات نشان می‌دهد کرم ضدآفتاب نه تنها از پوست در برابر سرطان مراقبت می‌کند، بلکه از سالخوردگی پوستی ناشی از تماس با نور خورشید هم پیشگیری می‌نماید.
نوشیدن آب یکی از بهترین راه‌هایی است که می‌توانید برای جوان‌تر کردن و براق‌تر کردن پوستتان در طول زمان انجام دهید. هیدراته نگه داشتن بدن باعث افزایش جریان خون پوست شده و مانع از کند شدن ترمیم پوست می‌شود. محققان طی تحقیقاتی دریافته‌اند که ۳۰ دقیقه بعد از نوشیدن ۵۰۰ میلی‌لیتر آب جریان خون در مویرگ‌های پوست افزایش می‌یابد. پوست ۳۰ درصد آبی را که می‌نوشید به خود جذب می‌کند و باعث می‌شود ظاهری پر و گوشتالو داشته باشد، خصوصا اگر میزان زیادی آب بنوشید. از طرفی نوشیدن آب زیاد باعث دفع سموم از بدن شده و ظاهرتان را سالم‌تر خواهد کرد.
۵.ورزش
آن دسته از افرادی که بالای ۶۵ سال سن دارند می‌توانند با ورزش کردن از تأثیرات سالخوردگی تا حد زیادی پیشگیری کرده و ظاهر خود را جوان‌تر سازند. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد سه روز در هفته ورزش کردن حافظ جوانی شماست چرا که باعث شارژ شدن بدن و از بین بردن علائم سالخوردگی می‌شود. در واقع ورزش کردن از لاغر شدن میان-پوست و لایه‌ی شاخی پوست –بیرونی‌ترین لایه‌ی پوستی- جلوگیری کرده و باعث جوان‌تر شدن پوست می‌شود. از طرفی ورزش باعث از بین رفتن جوش‌ها از طریق از بین بردن مواد سمی و کاهش استرس می‌شود.
۶. رابطه‌ی جنسی بیشتر
افزایش تعداد دفعات رابطه‌ی جنسی می‌تواند باعث جوان‌تر شدن ظاهر شما شود. داشتن رابطه‌ی جنسی منظم، تقریبا هفت سال شما را جوان‌تر می‌کند. محققان معتقدند که یکی از مؤلفه‌های اصلی و کلیدی برای جوان‌تر ماندن، حفظ فعالیت و داشتن یک زندگی جنسی خوب با وجود سالخوردگی است. دخول جنسی سه بار در هفته و یا بیشتر- البته اگر وقت و انرژی انجام آن را دارید، باعث حفظ سلامت شما می‌شود.
۷.سعی کنید شب‌ها خواب خوبی داشته باشید
باید سعی کنید که دیگر شب‌ها دیر نخوابید تا بتوانید زیبایی پوست خود را حفظ کنید. با بالا رفتن سن، باید سعی کنید که وضعیت خواب برایتان اولویت پیدا کند تا بتوانید کاری کنید که بدنتان برای روز بعد سوختگیری کرده و بشاش‌تر باشد. تحقیقات نشان می‌دهد کمبود خواب می‌تواند باعث سالخوردگی زودهنگام پوست و بروز خط و خطوط روی آن شود. در کل، بر هم خوردن وضعیت خواب می‌تواند باعث تسریع علائم سالخوردگی پوست و تضعیف توانایی پوست برای ترمیم خودش در شب شود.
پیرسینگ و این عوارض خطرناک
اگر قصد انجام پیرسینگ را دارید بهتر است در مورد عوارض جانبی آن اطلاعاتی کسب کنید و بدانید بدنتان را در معرض چه بیماری هایی قرار می دهید و توصیه متخصصین پوست و مو در این زمینه چیست؟
سوراخ کردن گوش و بینی و. . . مال امروز و دیروز نیست. جالب است بدانید شروع این کار از قرن پنجم میلادی است و به‌طور مشخص قدیمی‌ترین فعالیت‌های مرتبط با سوراخ کردن بدن به دوران مصریان باز می‌‌گردد که مردها و زن‌ها گوش‌های خود را سوراخ می‌کردند. سوراخ کردن بینی و ابرو هم درفرهنگ هندی‌ها، آفریقایی‌ها و رومی‌ها گسترش پیدا کرد و امروزه ما رکورد‌های جهانی بسیار عجیبی از سوراخ کردن‌های موقت یا دائمی در بدن می‌بینیم.
اما حالا سوراخ کردن بدن به روش امروزی نسبت به روش گذشتگان بسیار بحث‌برانگیز است. متخصصان معتقدندک سوراخ کردن بدن، عوارض جانبی بلندمدت و بسیار خطرناکی به همراه دارد. همچنان که علاقه به سوراخ کردن بدن بیشتر می‌شود، مشکلات فیزیکی و بهداشتی مرتبط با این عمل نیز بیشترگزارش داده می‌شود. اگر شما به اندازه کافی کنجکاو هستید که با تاثیرات مخرب عمل سوراخ کردن بدن آشنا شوید، در این مقاله 7مورد از متداول‌ترین عوارض جانبی سوراخ کردن بدن برای شما جمع‌آوری شده است.
حساسیت در قدم اول
برای سوراخ کردن بدن در پیرسینگ از ابزار‌های فلزی استفاده می‌کنند که باعث واکنش‌های آلرژیک به فلز استفاده شده می‌شود. سوراخ کردن بدن برای استفاده از طلا یا حلقه در قسمت‌های مختلف بدن مثل گوش، بینی، زبان و ناف این قسمت‌ها را مستعد واکنش‌های آلرژیک به نیکل، تیتانیوم، نیوبیوم یا سایر فلزاتی می‌کند که برای این کار مورد استفاده قرار می‌گیرند.
مطالعات نشان می‌دهد که انواع اگزما و رینیت (التهاب مخاط بینی که در اثر واکنش ازدیاد حساسیتی ایجاد می‌شود) در اثر برخورد فلز نیکل با پوست حاصل می‌شود. همچنین سوراخ کردن بدن با استفاده از فلزات دیگر، باعث حساسیت شدید به پارا-فنیلین دی آمین (PPD) می‌شود. یکی از رایج‌ترین اثرات آلرژیک سوراخ کردن بدن لنفوسیت پوست (سیستم ایمنی پوست) است. علاوه بر آلرژی‌های عفونی، سوراخ کردن دارای عوارض غیرعفونی آلرژی تماسی درماتیت – یک اصطلاح کلی است که التهاب پوست را توصیف می‌کند- نیز می‌شود. به تازگی فلزات جدید از جنس استیل برای سوراخ کردن بدن ساخته شده‌اند، اما حتی آنها نیز به‌طور کامل عاری از نیکل- بیشترین عامل حساسیت- نیستند.
عفونت مسری
سوراخ کردن بدن عملی مطابق مد روز محسوب می‌شود؛ اما لازم است بدانید که این کار با عفونت‌هایی همراه است که شما را به کام بیماری‌های مرگباری می‌کشاند. از آنجاکه عمل سوراخ کردن بدن توسط ابزار‌های ساخته شده به دست انسان انجام می‌شود، این عمل پایگاه مناسبی برای ویروس‌ها، باکتری‌ها و عفونت‌هاست. عفونت‌های مسری بر اثر واکنش‌های آلرژیک به فلزات استفاده شده در سوراخ کردن بدن به وجود می‌آیند.
بیشتر این عفونت‌ها در سوراخ کردن زبان و ناف می‌تواند باکتری‌های کوچک بیماری‌های هپاتیت B و C را پرورش دهند که در نهایت می‌توانند منجر به مرگ شوند. گزارش شده است که بیماران مبتلا به دیابت و بیماری‌های پوستی بیشتر ممکن است بر اثر این باکتری‌ها گرفتار بیمارهای عفونی شوند. دیده شده که این نوع بیماری‌های باکتریایی با علائم بالینی مانند تب، دردهای شکمی و آبسه همراه هستند.
خونریزی
هنگام سوراخ کردن بدن خونریزی مختصری در قسمتی که سوراخ شده است ایجاد می‌شود. به‌طور خاص در سوراخ کردن زبان به دلیل اینکه تعداد زیادی از مویرگ‌ها و انتقال‌دهندگان خون پاره می‌شوند، خون بسیار بیشتری از دست می‌رود.کوچک‌ترین بی‌توجهی می‌تواند باعث خونریزی بی‌اندازه و غیرقابل کنترل شود و تاثیرات مخربی روی قدرت تکلم و تنفس فرد بر جای بگذارد. متخصصان معتقدند سوراخ کردن اعضای بدن می‌تواند روی توانایی آنها برای اهدای خون نیز تاثیر بگذارد. این افراد پس از انجام این عمل، صلاحیت لازم برای اهدای خون را نخواهند داشت.
قطع شدگی عصب
در پاره‌ای از اوقات سوراخ کردن عضوی از بدن می‌تواند باعث پارگی یا قطع شدگی عصب آن عضو شود که با درد غیرقابل وصفی همراه است. هنگام سوراخ کردن زبان و ناف باید دقت بسیار زیادی به کار برده شود تا عصب‌های متصل به این بافت‌ها دچار آسیب‌دیدگی نشوند. عصب‌های بسیار حساسی در قسمت زبان و ناف وجود دارد که با ستون فقرات و فعالیت مغز به‌طور مستقیم در ارتباط هستند. کوچک‌ترین آسیب به این عصب‌ها می‌تواند باعث درد دائمی شود. مشکلات ناشی از اختلال در عصب‌ها بر اثر سوراخ کردن عضوی از بدن نه‌تنها خطرناک است، بلکه می‌تواند تا پایان عمر، به عنوان خطری دائم برای سلامت بدن تلقی شود.
عدم تمایل به بهبود
در قسمت‌های مختلفی از بدن که سوراخ شده عوارضی همچون عدم تمایل به بهبود دیده می‌شود که بعد از سوراخ کردن مراقبت‌های بسیار زیادی لازم است اما در موارد بسیار دیده شده است که فرد نمی‌تواند مراقبت صحیح از عضو سوراخ شده انجام دهد و همین موضوع باعث عدم بهبود یا طولانی شدن مدت بهبودی آن عضو می‌شود. از آنجاکه سوراخ کردن عضو‌های حساسی همچون زبان، ناف، بینی و گوش زمان زیادی برای بهبود طلب می‌کند، کوتاهی در نگهداری و مراقبت از آنها باعث ضعف در سیستم ایمنی می‌شود. بزرگ‌ترین مشکل هنگام بهبود این بافت‌ها، استفاده از جواهراتی بسیار تنگ و چسبیده به عضو، استفاده از گوشواره‌های میخی و رعایت نکردن مسائل بهداشتی است. هر سوراخ کردنی زمانی معمول برای بهبودی دارد که بر اثر استفاده از روشهای ناایمن برای سوراخ کردن می‌تواند طولانی‌تر نیز شود.
اختلال در بارداری
ممکن است به نظر شما غیرواقعی باشد ولی در صورت بارداری، سوراخ کردن عضوی از بدن می‌تواند خطرات زیادی برای جنین به همراه داشته باشد. در طول بارداری به‌شدت در مورد سوراخ کردن ناف و بقیه اعضای بدن، به دلیل تغییرات فیزیکی که ایجاد می‌شود، هشدار داده شده است. در این شرایط، تاول زدن، خراشیدگی بافت‌ها و ایجاد شدن سوراخ‌ها می‌تواند مکان مناسبی برای عفونت پدید آورد. سوراخ کردن ناف برای سلامت جنین و مادر بسیار مضر است.
پارگی بافت‌ها
سوراخ کردن بینی معمولا منجر به خراشیدگی با زخم به خصوص از نوع کلوئید می‌شود که کلوئید نوعی از جوشگاه است که بر اثر پرسازی بافت کلاژن در محل زخم‌های پوست و یا شکاف‌های جراحی، تولید شده و رشد می‌کند. این ضایعه پوستی نتیجه رشد بیش از حد پدیده ترمیم زخم است و چون پیشرونده است با جوشگاه‌های معمولی زخم‌ها تفاوت دارد.
خراشیدگی کلوئید نوعی از تومور است که تهدیدی برای سلامتی محسوب نمی‌شود ولی در ناحیه‌ای که آسیب دیده است شروع به رشد می‌کند. خراش یا پارگی بافت‌ها معمولا خطر آسیب دیدگی را با خود به همراه دارد که روی بیمار اثرات روحی و روانی منفی به جای می‌گذارد. زخم بافت‌ها در سوراخ کردن گوش و لب هم متداول است که عوارضی همچون کیست، زخم‌های بزرگ یا اشک و التهاب با خود به همراه دارد. این عوارض نه تنها برای روشهای سنتی سوراخ کردن بدن گزارش شده‌اند بلکه برای روشهای غیر سنتی و مدرن نیز وجود دارند. علائم خراش یافتگی یا پارگی بافت‌ها عبارتند از قرمزی، تورم و تاول‌های مترشح. معمولا افراد، این زخم‌ها و کلوئید‌های اطراف نقاط سوراخ شده را با جوش اشتباه گرفته و می‌خواهند آنها را بترکانند ولی این کار منجر به بیماری‌های باکتریایی بسیار دردناکی می‌شود.
خطر التهاب لایه داخلی قلب
در بیمارانی که از ناراحتی قلبی رنج می‌برند، عفونت و التهاب در لایه داخلی مشکلی است که پس از انجام سوراخ کردن عضوی از بدن به وجود می‌آید. سوراخ کردن بدن شامل ورود به غشای مخاطی یا پوست سطحی عضو مربوطه است که می‌تواند فرد را در معرض ابتلا به بیماری‌های باکتریایی قرار دهد. این نوع از بیماری‌ها خطر ابتلا به التهاب لایه داخلی قلب را برای افراد مبتلا به بیمارهای ارثی قلبی به دنبال دارد. برای بیمارانی که از ناراحتی‌های قلبی رنج می‌برند توصیه می‌شود از سوراخ کردن گوش و ناف خود بپرهیزند زیرا سوراخ کردن این بخش‌ها خطر بیماری‌های قلبی را افزایش می‌دهد. همچنین گزارش شده است که سوراخ کردن بخش پایینی بینی و اقدامات بهداشتی نامناسب و ضعیف بعد از آن رابطه مستقیمی با التهاب لایه داخلی قلب دارد.
بیماری های دهان و دندان سراغ تان می آید
مشکلات و اختلالات مرتبط با دهان و دندان هنگام سوراخ کردن عضو‌های مرتبط با دهان و دندان ممکن است اتفاق بیفتند. این قبیل مشکلات ممکن است پس از سوراخ کردن زبان آغاز شود که شایع‌ترین آنها عبارتند از آنژین لودویگ (سلولیت به سرعت پیشرونده فضای ساب‌مندیبولار است که با جابه‌جایی زبان به بالا و عقب همراه است و در بزرگسالان مبتلا به عفونت‌های دندانی همزمان دیده می‌شود) و سلولیت دهان که منجر به اختلال در دندان، لثه و تورم دردناک در لثه به خصوص هنگام انجام عمل جویدن می‌شود.
در میان این مشکلات، اختلال در عصب لثه به عنوان مضر‌ترین شناخته شده و ممکن است منجر به پوسیدگی دندان شود. سوراخ کردن‌هایی که به وسیله فلزات در زبان انجام می‌گیرد، می‌تواند منجر به عفونت‌های دهانی شود که می‌تواند در صورت مراقبت نکردن مناسب بعد از پروسه سوراخ کردن، منجر به خرابی‌های جدی در دندان‌ها شود.
مجله سیب سبز – سرور میر سالاری