توصیههایی که بیماران دیابتی در مورد پاهایشان باید به خاطر داشته باشند:
- بیماران باید در هنگام استحمام، دمای آب را با آرنج خود تست کنند. پس از شستن پاها با یک حوله نرم پاها، به ویژه بین انگشتان آن ها را خوب خشک کنند.
- نواحی خشک و ترکخورده پوست را باید به آرامی سمباده کشید.
- ناخنها را باید به صورت منظم گرفت و ناخنهای ضخیم را باید سوهان کشید.
- از پدهای سیلیکونی روی انگشتان، جهت ممانعت از فشار روی سطح پشتی انگشتان در کفش باید استفاده کرد. استفاده از کفیهای مناسب نیز توصیه میشود.
- جوراب های فشاری(جوراب واریس) که جای انگشتان در آنها بریده است توصیه نمیگردد، چون خطر کاهش خون رسانی به انگشتان پا را در بردارند.
معاینه پا
- روزانه پاها را از نظر قرمزی، تاول، بریدگی، تغییر حرارت (گرمی یا سردی)، تورم و از دست رفتن حس بررسی نمایند (خود بیمار یا یکی از اعضای خانواده، با مشاهده مستقیم پاها و یا مشاهده پاها در آینه) .
- چرک را از زیر ناخن ها پاک کنند، ولی نه با چاقو یا سایر وسایل تیز. ناخن ها را صاف کوتاه کنند و از سمباده جهت از بین بردن میخچهها و پینهها پس از شستن استفاده نمایند.
- هیچ گاه از داروهای میخچه بدون مشورت پزشک استفاده نکنند.
- کفی طبی را بدون تجویز پزشک استفاده نکنند و هیچگاه بدون جوراب کفش نپوشند.
- پاهای خود را در هوای سرد با جورابهای نخی یا پشمی گرم بپوشانند.
- هیچ وقت پابرهنه راه نروند، به ویژه روی سطوح داغ.
- کفشهایی بپوشند که کاملا اندازه و مناسب پا باشند. ترجیحا از کفشهای چرمی که امکان تبادل هوا دارند، استفاده کنند و اجازه دهند تا بین پوشیدنها، کفش خشک شود.
- کفشهای نوک باریک یا نوک باز یا دمپایی نپوشند.
- کفشهای نو باید به تدریج پوشیده شوند. روز اول، یک ساعت پوشیده شوند، سپس روزی یک ساعت به پوشیدن کفشها اضافه کنند تا به تدریج یک روز کامل کفش پوشیده شود.
- هرگاه امکان داشت کفشها را درآورند و در بین روز دورههای مکرر استراحت برای پاها در نظر بگیرند. هر ۵ ساعت کفشها را درآورند.
- برای خرید کفش عصرها اقدام کنند.
- هیچ گاه بطری داغ، کمپرس گرم و لامپ گرمازا را نزدیک پاها قرار ندهند.
- از پوشیدن جورابهای لاستیکی و فشاری، به ویژه سوراخ دار که لبهها و درزهای سفت دارند، یا پوشیدن جورابهای معمولی ولی تنگ، خودداری کنند.
- سیگار نکشند.
- در هر ویزیت، پزشک پای آن ها را معاینه کند.