قدر کلیه هایتان را بدانید

از آنجا که آثار این بیماری فقط شامل بیمار نمی‌شود و خانواده و جامعه را هم درگیر می‌کند، می‌توان آن را یک بیماری صعب‌العلاج اجتماعی دانست در این زمینه ذکر نکته‌هایی ضروری به نظر می‌رسد...

بیمارانی که دچار نارسایی کلیه می شوند در تمام جوامع بشری زندگی طبیعی‌ای مانند من و شما ندارند. آنها با کمک دستگاه دیالیز و داروها زنده هستند. این بیماران از مشکلات زیادی رنج می‌برند؛ گذشته از مشکلات مالی که بسیار حایز اهمیت است، تنگی نفس، پوکی‌استخوان، مشکلات فشارخونی، اختلال آب و الکترولیت‌ها و کم‌خونی مزمن (به دلیل مصرف داروهای متعدد) هم گریبانگیرشان می‌شود زیرا دستگاه دیالیز با تصفیه خون، آنها را زنده نگه می‌دارد اما خون‌سازی، کلسیم‌سازی و تنظیم سیستم داخلی بدن را انجام نمی‌دهد و این کارها فقط از عهده کلیه‌ها ساخته است و بس. بیماری این عزیزان یک بیماری چند وجهی است و پزشکان متخصص مختلفی برای درمان آن باید مشارکت کنند. لازم است همه ما (چه به عنوان مردم جامعه و چه مسوولان اجرایی) تلاش کنیم تا بهترین سرویس را با حداقل هزینه در اختیار این بیماران بگذاریم. این کار به مدیریت و برنامه‌ریزی بهداشتی نیاز دارد.

نباید از یاد ببریم همه کارهای درمانی‌ای که انجام می‌دهیم، موقتی است و باید در اسرع وقت و کوتاه‌ترین زمان پیوند کلیه انجام شود چون هرچه این کار سریع‌تر انجام شود، امکان بهبود و کاهش عوارض بیشتر است. در آمریکا بیش از 50 هزار فرد در انتظار پیوند وجود دارد اما به دلیل روابط انسانی و عشق مخصوص ایرانی، ما با افتخار اعلام می‌کنیم فهرست انتظار نداریم. پیوند کلیه همسران و غیرفامیل از 20 سال پیش از بیمارستان لبافی‌نژاد آغاز شد، در دنیا به این پیوند زن به شوهر یا غیرفامیل، مدل ایرانی می‌گویند.

یکی از اقدام‌هایی که در زمینه پیوند و حمایت از بیمار کلیوی موثر بوده و این سدشکنی مورد توجه وزارت بهداشت قرار گرفته، اهدای کلیه‌ها از زنده (غیرجسد) است. این پیشرفت ‌به‌علت تسهیل پیوند و تغییر نوع و شیوه جراحی بوده است، یعنی اهدای کلیه با روش لاپاروسکوپی که فرد دهنده کلیه از شر آن شکاف بدمنظره روی بدنش خلاص می‌شود و به سرعت می‌تواند به کار و زندگی خود برگردد. در این روش پزشک به جای شکافتن پهلو، با ایجاد یک برش بسیار کوچک و با استفاده از دستگاه مخصوص میکروسکوپی که 8 برابر بزرگ‌نمایی دارد، کلیه را خارج می‌کند و اهداکننده ایثارگر، 3 ماه بعد از اهدای کلیه حتی از منظر زیبایی نیز مشکلی نخواهد داشت و باور نمی‌کند جراحی انجام داده است. اهداکننده پس از 2 یا 3 روز کاملا بهبود می‌یابد و حتی پس از 2 هفته می‌تواند به زندگی عادی برگردد. این تکنیک جراحی جالب باعث می‌شود ایثارگرانی که به علت ترس از اتلاف وقت یا دور ماندن از کار از اهدای کلیه منصرف می‌شدند، به این کار تشویق شوند. آخرین و مهم‌ترین مساله، حمایت و مراقبت‌ جدی از کلیه‌هاست. شما که کلیه‌های سالمی دارید و متوجه این نعمت بی‌مانند نیستید، دقت کنید.