دکتر اینترنتی

مطالب متنوع پزشکی و آموزشی

دکتر اینترنتی

مطالب متنوع پزشکی و آموزشی

Selegiline

موارد مصرف‌: این‌ دارو به‌ تنهایی‌ (درمراحل‌ اولیه‌ بیماری‌) و به‌ صورت‌ کمکی‌همراه‌ لوودوپا جهت‌ درمان‌ بیماری‌پارکینسون‌ یا علایم‌ آن‌ به‌کار می‌رود.



مکانیسم‌ اثر: این‌ دارو با مهار آنزیم‌مونوآمینواکسیداز (MAO-B) آنزیم‌مسؤول‌ تجزیه‌ دوپامین‌، مانع‌ تجزیه‌دوپامین‌ می‌شود.



فارماکوکینتیک‌: این‌ دارو دارای‌ متابولیسم‌گذر اول‌ کبدی‌ شدیدی‌ می‌باشد و به‌ همین‌دلیل‌، پس‌ از مصرف‌ خوراکی‌، فراهمی‌زیستی‌ دارو کم‌ است‌. در کبد متابولیزه‌می‌شود و متابولیت‌ فعال‌ آن‌ از طریق‌ ادراردفع‌ می‌شود. به‌ مقدار زیادی‌ به‌پروتئین‌های‌ پلاسما متصل‌ می‌شود. ونیمه‌ عمر دارو و متابولیت‌ فعال‌ آن‌ 2 ـ 1ساعت‌ می‌باشد.



موارد منع‌ مصرف‌: در صورت‌ وجود علائم‌خارج‌ هرمی‌ ناشی‌ از مصرف‌ داروها نبایدتجویز شود.



هشدارها: 1 ـ در صورت‌ مصرف‌ همزمان‌این‌ دارو با لوودوپا، ممکن‌ است‌ عوارض‌جانبی‌ لوودوپا افزایش‌ یابد.

2 ـ در صورت‌ وجود زخم‌های‌ گوارشی‌،افزایش‌ فشارخون‌ کنترل‌ نشده‌، آریتمی‌،آنژین‌ و جنون‌ با احتیاط مصرف‌ شود.



عوارض‌ جانبی‌: کاهش‌ فشارخون‌، تهوع‌ واستفراغ‌، گیجی‌ یا سایکوز، سرآسیمگی‌خشکی‌ دهان‌ اختلال‌ خواب‌، اختلال‌آنزیم‌های‌ کبدی‌، مشکل‌ در دفع‌ ادرار وواکنشهای‌ پوستی‌ از عوارض‌ جانبی‌ داروهستند.



تداخل‌های‌ دارویی‌: مصرف‌ همزمان‌ این‌دارو با پتیدین‌ موجب‌ افزایش‌ دمای‌ بدن‌ وسمیت‌ سیستم‌ اعصاب‌ مرکزی‌ می‌گردد.در صورت‌ مصرف‌ همزمان‌ این‌ دارو بافلوکستین‌ افزایش‌ فشارخون‌ و تحریک‌سیستم‌ اعصاب‌ مرکزی‌ رخ‌ می‌دهد. تجویزتوأم‌ با مهار کننده‌های‌ منوآمین‌ اکسیدازموجب‌ افت‌ فشارخون‌ می‌شود.

نکات‌ قابل‌ توصیه‌: 1 ـ در صورت‌ مصرف‌همزمان‌ این‌ دارو با لوودوپا، مقدارمصرف‌ لوودوپا 50 ـ 20% باید کاهش‌

یابد.

2 ـ به‌ منظور اجتناب‌ از اغتشاش‌ شعور وسرآسیمگی‌ ناشی‌ از دارو در سالمندان‌،درمان‌ باید با مصرف‌ مقادیر کم‌ شروع‌شود.



مقدار مصرف‌: مقدار 10 میلی‌گرم‌به‌صورت‌ مقدار واحد صبح‌ها یا دو مقدارمنقسم‌ در صبح‌ و ظهر مصرف‌ می‌شود.در سالمندان‌ بهتر است‌ با مقدار2/5mg/day، درمان‌ را شروع‌ نمود.



اشکال‌ دارویی‌:

Tablet : 5 mg

پارکینسون بیماری سالمندان نیست

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران از درمان 66 بیمار مبتلا به پارکینسون در کشور خبر داد و گفت: شیوع پارکینسون در جمعیت عمومی 2 در صد هزار نفر است که در بین سالمندان به 2 در هزار می‌رسد.
غلامعلی شهیدی در گفتگو با سلامتیران افزود: خوشبختانه 66 بیمار مبتلا به پارکینسون و 5 بیمار مبتلا به دیستونی عمل جراحی شدند که بهبودی آنها در حال حاضر به طور متوسط بالای 80 درصد است. وی ادامه داد: از این 5 بیمار مبتلا به دستیونی‌ 4 بیمار ارثی و یک بیمار ارثی بود. 4 بچه 8 ساله، 12 ساله، 15 ساله و 11 ساله مبتلا به دیستونی هستند و بزرگسالی که عمل کردیم 37 ساله بود و عمل به دقت بالای mr2 نیاز داشت که بیمارستان حضرت رسول این امکان را دارد. وی اضافه کرد: پارکینسون شایع تر از دیستونی است. همچنین شیوع پارکینسون نسبت به سن بالا می‌رود به طوری که در سنین پیری به 2 در هزار می‌رسد اما در سنین مختلف 2 در 100 هزار نفر است. این متخصص مغز و اعصاب با بیان اینکه دیستونی نسبت به پارکینسون خیلی نادرتر است، تصریح کرد:‌ دیستونی اختلال حرکت است که توأم با انقباض‌های غیر ارادی عضلات، وضعیت‌ عادی اندام تنه و سر و گردن به هم می‌خورد و شکل طبیعی که عضو باید در حالت استراحت داشته باشد وجود ندارد و عضلات و اندام‌ها پیچش و چرخش غیر عادی دارند. وی تصریح کرد: خوشبختانه افراد درمان‌شده وضع مناسبی دارند. یک نفر از آنها پس از عمل 80 درصد بهبود یافت و در 3 نفر دیگر که یکی از آنها یک خانم 37 ساله بود بالای 90 درصد بهبودی حاصل شد. شهیدی ادامه داد: نصب دستگاهی که پارکینسون را می‌توان با آن عمل کرد 18 میلیون تومان هزینه دارد که برای پارکینسون زیر 50 سال وزارت بهداشت 13 میلیون تومان کمک می‌کند. وی گفت: در مورد بیماران دیستونی وزارت بهداشت 18 میلیون تومان کمک کرده است که مابقی هزینه آن برای بیماران دیستونی 5 میلیون هزینه داشت. این عمل در آمریکا 150 هزار دلار در صورت بیمه نبودن شخص هزینه دارد و در انگلیس 300 هزار پوند فقط هزینه بیمارستان است. وی با بیان اینکه هدف ما از این عمل قطع قرص نیست بلکه بهبودی در زندگی بیمار است، تاکید کرد: 30 بیمار مبتلا به پارکینسون برای درمان اسم نوشته‌اند اما باید توجه داشت همه مبتلایان به پارکینسون‌ نمی‌توانند درمان شوند و باید 5 سال از تشخیص پارکینسون گذشته باشد، بیماری یا باید لرزش ناتوان‌کننده داشته باشد یا حالت نوسان در پاسخ به درمان داشته باشد و فردحرکت اضافی داشته باشد.

__________________

داروهای کاهنده کلسترول برای مقابله با پارکینسون

از داروهای استاتینی می توان برای پیشگیری از پارکینسون بهره جست.
به گزارش سلامت نیوز، به نوشته جدیدترین شماره نشریه پزشکی نورولوژی : مصرف داروهای خانواده استاتین که به منظور کاهش کلسترول خون تجویز می شوند ، در پیشگیری از پارکینسون نیز کاربرد دارند.

پژوهشگران با مقایسه 312 بیمار مبتلا به پارکینسون با 342 فرد سالم متوجه شدند: احتمال ابتلا به پارکینسون در افرادی که 5 سال داروی استاتینی مصرف کرده اند ، به یک سوم کاهش می یابد.

البته محققان برای تایید نتایج این تحقیق مطالعات بیشتری را لازم می دانند.

پارکینسون نوعی بیماری عصبی پیشرونده است که با کندی حرکات ، لرزش اندام ها ، سفتی بدن و اختلال تعادل تظاهر می کند.

زندگی بعد از پارکینسون

با شنیدن نام بیماری پارکینسون بیشتر مردم فردی سالمند را تصور می‌کنند اما برخلاف تصور خیلی‌ها، افراد جوان هم به این بیماری مبتلا می‌شوند. خانم ژاکلین نارنور 9 سال پیش در حالی که فقط 36 سال داشت متوجه شد که به این بیماری مبتلا شده است و وقتی پزشکان به او گفتند ممکن است از 18 سالگی به این بیماری مبتلا شده باشد، بهت و حیرت سراسر وجودش را فراگرفت.


او درباره این بیماری هیچ اطلاعاتی نداشت. ژاکلین وقتی متوجه وجود مشکل شد که حس کرد در اعمال حرکتی او اشکالاتی به وجود آمده و مانند گذشته نیست طوری که حتی مردم حین صحبت با او به چهره‌اش نگاه نمی‌کردند. او می‌گوید: «در ابتدا سعی کردم با شوخی از کنار این مشکلات بگذرم و اتفاقا تصمیم گرفتم بیشتر از گذشته در اجتماع باشم و به چشمان آدم‌ها نگاه کنم! اولین اقدامی که درخواست کردم پیداکردن گروه حمایتی بود. با کمک دوستانم یک گروه حمایتی از بیماران مبتلا به پارکینسون در غرب برکشایر پیدا کردم. در این گروه که همگی جوان بودیم هدف این بود که فعالیت‌های اجتماعی خود را نه تنها متوقف نکنیم بلکه آن را افزایش دهیم. ما همه پر از امید و نشاط بودیم و دلیلی نداشت خودمان را پنهان کنیم! در ابتدا که تشخیص بیماری برایم داده شد دو سال طول کشید تا با شوک این واقعه کنار بیایم. گروه حمایتی به ما یاد داد که تا می‌توانیم با افراد جامعه ارتباط داشته، صحبت کنیم و نگذاریم با نگاه‌های معنی‌دارشان ما را به انزوا بکشانند. در این بیماری به دلیل ارزش اعضا به خصوص دست‌ها، سختی حرکات و ماسکه‌شدن چهره و حالات صورت توجه اطرافیان به صورت دلسوزانه و کنجکاوانه جلب می‌شود و من سعی کردم همیشه لبخند به لب داشته باشم تا چهره‌ام متمایز شود. متاسفانه بعضی از مبتلایان جوان این بیماری آن‌قدر در حرکت و روابط اجتماعی مشکل پیدا می‌کنند که سریع منزوی می‌شوند و این آغاز تمام مشکلات و ناملایمات بعدی زندگی برای آنها است. من پیشنهاد دادم که حتی برای این مبتلایان اتاق چت از طریق اینترنت فراهم شود تا بتوان راه‌های ارتباطی را برایشان باز کرد. من وقتی خوب به این مساله فکر کردم متوجه شدم اوج مشکلات ما وقتی است که حس می‌کنیم چون در جوانی به این بیماری مبتلا شده‌ایم پس بیشتر باید محدودیت‌های مربوط به آن را تحمل کنیم اما باید به این موضوع هم فکر کرد که بیشتر از سالمندان شانس استفاده از درمان‌های جدید را پیدا می‌کنیم. با وجود محدودیت‌هایی که این بیماری برایم به همراه داشته و برنامه‌ریزی شغلی و اجتماعی مرا دگرگون کرده اما مشتاقانه در گروه حمایتی بیماران جوان مبتلا به پارکینسون مشغول فعالیت هستم. به سایر بیماران و به خصوص آنهایی که منزوی شده‌اند کمک می‌کنم تا به زندگی عادی برگردند و در نهایت صبر و اشتیاق چشم امید دوخته‌ام تا روزی که درمانی موثر برای این بیماری پیدا شود و پیشاپیش دستان محققانی را که در این راستا حرکت می‌کنند می‌بوسم.»