در دنیای پزشکی تمام داروها به تعبیری سم هستند. هنر پزشک این است که بداند این سم را به چه مقدار و اندازه و در چه افرادی به کار ببرد تا بتواند از فوایدش استفاده کند و عوارض آن سم را به حداقل ممکن برساند.
این مساله در مورد همه داروها صدق میکند ولی در مورد داروهای کورتونی چون عوارض واضحتر و استفادهها وسیعتر است، استفاده بیش از حد از آنها ترسناک به نظر میرسد در برخی بیماریهای پوستی مانند بیماریهای تاولی و بیماریهای روماتیسمی فقط مصرف کورتون فرد را نجات میدهد بنابراین ترس از مصرف کورتون نباید ایجاد شود اما مقدار و مدت مصرف دارو مهم است و پزشک میتواند آن را به نحوی تنظیم کند که عوارض این داروها به حداقل برسد. مصرف داروهای کورتونی زمانی نگرانکننده میشود که بهوسیله افراد غیرمتخصص تجویز شود یا خود فرد خودسرانه از آنها استفاده کند.