وانکومایسین

استفاده بالینی ونکومایسین وریدی برای درمان عفونتهایی مثل سپسیس و اندوکاردیت استافیلوکوکی مقاوم به پنی سیلین و مننژیت ثانویه به استرپتوکوک پنومونیه مقاوم به پنی سیلین بکار می رود. ونکومایسین همچنین برای بیماران با واکنش های افزایش حساسیت در مقابل بتالاکتام استفاده می شود. وانکومایسین خوراکی همچنین برای درمان کولیت ثانویه به کلستریدیوم دیفیسیل استفاده می شود. MOA آنتی بیوتیک گلیکوپپتیدی که ساخت دیواره سلولی را مهار می کند. به D-ALA-D-Ala پنتاپپتید پپتید و گلیکان متصل می شود که این از طویل شدن و تشکیل دیواره سلولی جلوگیری می کند و باعث لیز سلولی می شود. کشندگی و انکومایسین وابسته به زمان است.
فعالیت ونکومایسین برعلیه باکتریهای گرم + مثل استرپتوکوکوک و استافیلوکوک (که در مقابل متی سیلین مقاوم هستند) باکتریسید است . ونکومایسین بر علیه عفونت گونه های انتر وکوکوس باکتریواستاتیک است و معمولاً با یک آمینوگلیکوزید که بر روی باکتریها اثر باکتریسیدی دارد استفاده می شود . بقیه باکتریها شامل باسیلهای گرم+ مثل باسیلوس،Corynebacteria و لاکتوباسیلوس و بیشتر کلستریدیوم ها من جمله کلستریدیوم دیفیسیل.
فارماکوکینتیک
جذب ونکومایسین به مقدار جزئی از مجرای گوارش جذب می شود به طوری که ونکومایسین خوراکی فقط برای درمان آنتی بیوتیک انتروکولیت در اثر کلستریدیوم دیفیسیل استفاده می شود. 
توزیع ونکومایسین به میزان وسیعی توزیع می شود ونکومایسین به مقدرا خیلی کم به داخل CSF تراوش می شود. هر چند در حضور عفونت غلظت ونکومایسین از ۷% تا ۲۱% سطح سرمی متغیر است
دفع :. ۹۰-۸۵% ونکومایسین بدون تغییر در ادرار دفع می شود تنظیمات دوز در نارسایی کلیوی ضروری هستند. نیمه عمر ونکومایسین ۱۰-۵ ساعت است و در بیماران بانارسایی کلیه زیاد می شود. در بیماران با مرحله آخر بیماری کلیوی نیمه عمر ۷ روز می شود. 
محدوده درمانی محدوده توصیه شده غلظت حضیض ونکومایسین µg/ml 5-15 است و پیک غلظت آن ۵۰-۲۰ µg/ml است. البته معمولاً پیشنهاد نمی شود که مقادیر پیک غلظت چک شوند.
عوارض جانبی استفاده طولانی مدت موجب سمیت کلیوی و سمیت گوش می شود. بروز سمیت کلیوی و سمیت گوش ثانویه به ونکومایسین نادر است ولی می تواند در هنگام استفاده همزمان با دیگر مواد ایجاد کننده سمیت کلیوی و گوش اتفاق بیفتد . پیک ۸۰-۶۰ µg/ml می تواند باعث افزایش سمیت گوش شود.

 فلاشینگ، راش پوستی و کاهش فشار خون (سندرم مرد قرمز) ممکن است در هنگام تزریق وریدی از طریق آزادسازی هیستامین اتفاق بیفتد.